Naomi rrëfehet si kurrë më parë: Sado të rrëzohem, do të ngrihem sërish – Ja vlen të luftoj për gjeneratën e re

Moda nuk nënkupton vetëm veshje dhe sfilata, por përfaqëson një filtër përmes të cilit mund të lexohen paraprakisht ndryshimet sociale dhe kulturore.

Për këtë arsye “D” i kushton modës katër numra dhe shtatë kopertina, të cilat i janë besuar fotografëve të mëdhenj të këtij sektori dhe modeleve të shkëlqyera si Naomi Campbell, supermodelja par excellence, e cila për herë të parë pozon për një kopertinë të së përjavshmes Repubblica, atë të “boshllëkut” të dytë sot në stendat e gazetave.

Në ekspozitën aktuale në Muzeun Victoria dhe Albert në Londër dhe në librin Naomi in Fashion (Rizzoli), karriera e saj 40-vjeçare “parakalon” së bashku me veshjet që kishte veshur: pjesë të historisë së kostumeve, por edhe foto të afta për të kapur shpirti i kohës.

Çfarë ju përfaqëson më mirë?

“Është e vështirë të zgjedhësh sepse të gjithë kanë një histori unike. Ashtu si fustani Versace me Marilyn të Warholit të stampuar mbi të. Kjo ishte një deklaratë e mjaftueshme, apo jo? Gianni ishte një gjeni kur bëhej fjalë për përzierjen e artit dhe modës.

Pastaj është qëndrimi i Karl Lagerfeld për tweed-in ikonë të Chanel, i cili ka një nuancë vjollce: më pëlqeu të merrja pjesë në shtyrjen e tij të vazhdueshme të kufijve. Dhe padyshim “papa” Azzedine Alaïa.

Ai e kuptonte trupin e grave si askush tjetër. Të gjitha krijimet e tij janë të veçanta për mua: kur i vesha u ndjeva vërtet seksi, femërore, e pandalshme. Më në fund Dolce & Gabbana, të cilët më treguan dhe më ndihmuan të vlerësoja mishërimin e gruas italiane.

Dhe takat e larta të Vivienne Westwood-it? Gjatë një sfilate në vitin 1993 ju ratë, duke e shndërruar aksidentin në një “ngjarje” virale, siç do të thoshim sot. Madje disa stilistë ju ofruan shuma të konsiderueshme për të kopjuar skenën.

Ato këpucë me platformë pasqyrojnë një anë timen, sepse sado herë të rrëzohem, gjithmonë ngrihem… dhe në të njëjtën kohë e bëj të paharrueshme. Por sinqerisht, të zgjedh një veshje që përmbledh karrierën time është si të zgjedh një fëmijë të preferuar. Është e pamundur!

Çdo artikull përfaqëson një kapitull të ndryshëm të jetës sime, një moment të udhëtimit tim.

Pra, cili përfaqëson më mirë atë që jam? Të gjithë.

Që nga fillimi i karrierës suaj, ju është dashur të përballeni me racizmin dhe keni kontribuar në thyerjen e barrierave: sa ka ndryshuar bota e modës dhe më gjerë sot?

Të jesh një modele me ngjyrë nuk ka qenë gjithmonë e lehtë. Nuk mund t’ju them se sa herë kam qenë e vetmja fytyrë e zezë në një shfaqje ose, më keq, nuk jam punësuar fare vetëm për shkak të ngjyrës së lëkurës sime.

Ishte e vështirë dhe e lodhshme, por nuk pushova kurrë së luftuari, duke besuar dhe duke folur. Dhe e dini çfarë? Bëri një ndryshim. Sot, sfilatat e modës kanë filluar të jenë shumë më të larmishme. Nuk ka të bëjë më vetëm me modelet, por ka më shumë diversitet në prapaskenë.

Stilistë, fotografë, make-up artistë. Është bukur të shihet, por le të jemi realistë: nuk jemi ende atje. Ne kemi nevojë për barazi të vërtetë në çdo nivel, nga pasarela deri te salla e këshillit.

Çfarë ju jep shpresë?

Gjeneratat e reja. Ata nuk janë ulur duke pritur që gjërat të ndryshojnë: ata po i bëjnë ato të ndodhin. Ata përdorin mediat sociale, krijojnë markat e tyre dhe e kthejnë plotësisht konceptin e bukurisë në kokë. Është e pabesueshme të shohësh.

Në veshjet tuaja, mbanit bluza me slogane politike dhe sociale, nga Racizmi te Voto ose Vdis, për të bindur të rinjtë amerikanë të votojnë në vitin 2004. Keni thënë se keni një zë falë Nelson Mandelës, i cili ju quajti “mbesa e tij e nderit”.

Të mendoj për ato bluza me të vërtetë më kthen pas në kohë. Ato nuk ishin vetëm deklarata të modës; ata ishin mënyra jonë për t’u shprehur për çështje që kishin vërtet rëndësi. Dhe po, takimi me Mandelën ishte një pikë kthese e rëndësishme në jetën time, sepse më tregoi përgjegjësinë për të pasur një platformë me ndikim.

Për cilat shkaqe ia vlen të luftohet sot?

Për të rinjtë tanë, këto mendje janë plot kreativitet dhe ide të freskëta. Por bota mund të jetë një vend i vështirë për fëmijët që përpiqen të gjejnë zërin e tyre. Ne duhet të krijojmë hapësira ku ata të ndihen të sigurt për t’u shprehur, për të eksperimentuar, për të bërë gabime dhe për të mësuar prej tyre.

E kam fjalën për promovimin e këtyre mjediseve në shkolla, qendra komunitare, madje edhe në industrinë e modës, ku kreativiteti jo thjesht lejohet, por festohet.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.