Moska humb luftën e gazit, kolapsi i shitjeve të Gazprom do 10 vite për tu rikuperuar

Lufta kundër Ukrainës nuk është e mirë për biznesin e presidentit rus Vladimir Putin.

Rusia mund të ketë avantazhin në terrenin ushtarak, por është në vështirësi serioze financiare për shkak të krizës që po kalon Gazprom.

Është prodhuesi më i madh në botë i gazit natyror, i kontrolluar nga Kremlini dhe mbështetësi kryesor i të ardhurave të Moskës.

Gazprom është një viktimë kolaterale e konfliktit të shkaktuar nga Putin: në fillim të majit shpalli bilancin e parë të kuq pas 24 vjetësh dhe tani një raport i brendshëm zbulon se do të duhen më shumë se 10 vjet për të rikuperuar shitjet e para luftës.

Ekzistenca e dosjes sapo është zbuluar nga Financial Times, duke konfirmuar atë që ekspertët e sektorit të energjisë kishin ravijëzuar tashmë muajt e fundit: Rusia e ka humbur luftën e gazit kundër Evropës.

Shifrat e tregojnë se deri në vitin 2022, Gazprom shiste 150 deri në 200 miliardë metra kub gaz në vit vendeve të BE-së, që tani ka rënë në jo më shumë se 40-50 miliardë.

Raporti thekson se në dhjetë vitet e ardhshme do të luftojë për të rimarrë një pjesë të aksioneve të tregut dhe nuk do të shkojë përtej 75 miliardë metra kub në vit.

Një rezultat i mundësuar nga ulja e importeve nga vendet evropiane, duke filluar nga dy klientët kryesorë, Gjermania dhe Italia.

Brukseli ka shtyrë për furnizime alternative, nga Afrika, zona e Gjirit dhe mbi të gjitha nga SHBA-të.

Ndërkohë që tubat që lidhin Rusinë me Evropën janë zbrazur gradualisht, rigazifikuesit në brigjet evropiane janë në kapacitet të plotë për të përpunuar LNG-në (gazin e lëngshëm natyror) që mbërrin me anije.

Italia, nga ana e saj, do të bëhet plotësisht e pavarur nga importet nga Rusia në fillim të vitit 2025.

Kështu, pasi pa të ardhurat e saj të kolapsit në vitin 2022, buxheti i Gazprom për vitin 2023 u mbyll me një rezultat negativ neto prej 6.7 miliardë dollarësh.

Kremlini është përpjekur të kompensojë rënien e shitjeve në Evropë duke rritur eksportet në Azi, Kinë dhe Indi në veçanti. Por duhet të kapërcejë të paktën dy kufizime infrastrukturore.

E para ka të bëjë me tubacionet e gazit: teksa drejt Evropës ka një rrjet të dendur të ndërtuar gjatë 30 viteve të fundit, drejt Kinës ka vetëm një tub, me kapacitet të kufizuar; ndërsa për të dytën do të duhet të presim deri në vitin 2030 që të hyjë në shërbim me kapacitet 50 miliardë metër kub në vit.

Për më tepër, në bregdetin e Siberisë, Rusia nuk ka objekte të mjaftueshme të lëngëzimit të gazit për të rritur dërgesat e anijeve së shpejti.

Dhe për t’i ndërtuar ato, edhe në këtë rast do të duhet kohë. E kostot e luftës ndërkohë rriten.

Marrë nga “La Repubblica”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.