Nëse nuk është një propozim “merre ose lëre”, jemi afër.
Shtëpia e Bardhë pret që presidenca italiane e G7 të përdorë fitimet shtesë nga asetet ruse të ngrira në Evropë për të ndihmuar Ukrainën të mbrohet dhe të rindërtojë vendin.
Dhe nuk është e kënaqur me tre miliardë interesat e krijuara nga fondet e bllokuara në bankat evropiane, por imagjinon të avancojë deri në 50 miliardë euro, duke llogaritur se ai kanal furnizimi mund të vazhdojë të garantojë burimet për 15 apo 20 vitet e ardhshme.
Pati një përshpejtim mbi këtë temë, me “Financial Times” që parashikoi konvergjencën midis evropianëve dhe amerikanëve për zgjidhjen, gjithashtu për të siguruar që financimi në Kiev të mbetet i disponueshëm nëse Donald Trump kthehet në Shtëpinë e Bardhë.
Por mbi të gjitha me intervistën e Sekretares së Thesarit për “New York Times”: “Ne shohim interes të konsiderueshëm nga të gjithë partnerët për një strukturë kreditimi që mund të përdorë fitimet”.
Më pas shtoi se “Rusia po luan një lojë pritjeje dhe beson se SHBA dhe aleatët po humbasin vullnetin për të mbështetur Ukrainën për një periudhë të gjatë”.
“Të demonstrojmë se kemi mjetet për ta bërë këtë është një mënyrë e rëndësishme për të vërtetuar se nuk do të dorëzohemi. Ne do të jemi në gjendje të ndihmojmë Ukrainën”.
Se si, po diskutohet pafund.
Problemi është se presioni nga SHBA bie ndesh me rezistencën evropiane. Frika e kancelarive të Francës, Gjermanisë dhe Italisë është se Kremlini do të kryejë një hakmarrje të rëndë.
Dhe kompanitë kontinentale me interesa në Rusi do të paguajnë çmimin.
Hap prapa. Pak ditë më parë, tabela evropiane që merret me çështjen e aseteve pranoi më në fund idenë e transferimit të tre miliardëve të interesit në Kiev.
Është një zgjidhje që nuk mjafton për Shtëpinë e Bardhë. Nëse do të ishte në dorën e Joe Biden, evropianët do të duhej të pranonin idenë e transferimit të të gjithë shumës së fondeve ruse – rreth 350 miliardë – në arkat e Ukrainës.
Dyshimet e unionit janë po aq të njohura: një masë e tillë do të minonte besueshmërinë e sistemit evropian të kredisë, duke bërë që fondet sovrane kineze, indiane dhe superfuqive të tjera të largoheshin.
E megjithatë, garantimi i burimeve të konsiderueshme për Volodymyr Zelenskyn është një objektiv prioritar i G7 për presidentin amerikan.
Suksesi ose dështimi i samitit varet nga kjo.
Ndërmjetësimi i propozuar nga SHBA, megjithatë, i ka vënë në vështirësi evropianët. Italia dhe Gjermania, në veçanti, janë kapur mes dy nevojave të kundërta.
E para është t’i pëlqesh aleatit amerikan duke pranuar një kompromis që tashmë konsiderohet i rënduar nga Washington-i. Presioni i administratës në këtë kuptim është mbytës.
Dhe për Romën, përmbushja e dëshirave të Joe Biden është një prioritet në këtë fazë.
Nevoja tjetër është të shmanget hakmarrja ruse për kompanitë evropiane të pranishme në vendin e Vladimir Putinit.
Roma dhe Berlini, më shumë se Parisi, mburren me një prani të konsiderueshme në Rusi. Shenja e parë erdhi rreth 20 ditë më parë, kur qeveria ruse në mënyrë efektive ngriu Ariston dhe Bosh gjerman, duke sanksionuar transferimin e përkohshëm në Gazprom Household System sh.a.
Një veprim armiqësor, një paralajmërim, i cili shkaktoi një reagim të ashpër: Antonio Tajani i kërkoi llogari ambasadorit rus në Itali për të.
Dhe nuk mjaftoi, duke qenë se tre ditë më parë një gjykatë e Shën Petersburgut sekuestroi llogaritë dhe pronat e Unicredit në Rusi me vlerë gati 463 milionë euro. Një sinjal i qartë për ata që mbajnë presidencën e G7.
Giorgia Meloni dhe Elisabetta Belloni, po lëvizin tani në këtë ngërç. Duhet të zgjedhin nëse do të pranojnë propozimin amerikan, apo të përpiqen të paktën të zvogëlojnë shtrirjen e tij.
Hapi kryesor është mbledhja e shtatë ministrave të ekonomisë që do të mbahet në Stres.
Dyshimet ligjore rëndojnë gjithashtu: “bastet” për një ngrirje afatgjatë të aseteve ruse rrezikojnë të prodhojnë mosmarrëveshje të destinuara për të përfunduar në gjykatë.
E për rrjedhojë, është e rëndësishme frika e gjermanëve se shkrirja e mundshme e atyre fondeve – ndoshta pas marrëveshjeve të paqes – do të përfundojë duke rënduar arkat e shteteve anëtare të Unionit, duke rritur borxhin.
Marrë nga “La Repubblica”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
