Cari mes obsesioneve dhe turmave

Quhet Putyash, Putin-i i vogël, kukulla me sy të ëmbël e veshur si xhudist.

Pjesëmarrësit e festivalit rinor të Sochi-t e mbajnë afër gjoksit.

Presidenti rus është kudo, në foto dhe postera, në bluzat me frazat e tij të paharrueshme dhe që agjencia zyrtare Tass pretendon se është malli më i shitur i ngjarjes.

Nuk është e qartë nëse fëmijët tani do të duhet të shkojnë në shtrat duke përqafuar një Putin kukull në vend të arushit klasik të pelushit.

Por Putyash i qeshur në fund duket më pak fyes se shumë protagonistë të tjerë të festivalit, si Dmitry Medvedev i cili shpjegoi pak ditë më parë për të rinjtë që vijnë nga e gjithë bota se Ukraina nuk ekziston, të ndihmuar nga një hartë e madhe që e tregonte atë të ndarë midis Rusisë, Polonisë dhe Rumanisë.

Edhe origjinali, Vladimir Putin në mish, u shfaq para audiencës së re i qetë dhe i buzëqeshur, dukshëm i kënaqur me vëmendjen e tyre dhe me pankartat “Rusi, Rusi” të kënduara nga publiku.

Dhjetë ditë para votimit, televizioni federal filloi të transmetojë reklamat zgjedhore të presidentit rus, të cilat e shfaqin atë në foltore, në një studio televizive, në sallat e Kremlinit, duke shtrënguar duart me liderët e huaj ose duke u duartrokitur nga asambletë në ekstazë, gjithmonë të largët, hieratik, një njeri i vetëm në komandë.

Megjithatë, në Sochi, ndoshta i zbutur nga klima e vendbanimit të tij të preferuar, donte të shfaqej “njerëzor”, duke na bërë të harrojmë tavolinat gjashtë metra të gjata që vendosi mes vetes dhe të ftuarve të huaj.

Kremlini ende mbetet ndoshta rezidenca e fundit qeveritare në botë ku ekzistojnë protokolle të rrepta kundër COVID-it dhe për muaj të tërë zyrtarët dhe të ftuarit duhej të kalonin 14 ditë në izolim përpara se të mund të afroheshin me Putin-in.

Ose të kënaqeshin duke e parë atë me teleskop.

Një rregull që megjithatë duket se zbatohet në mënyrë shumë selektive: liderëve miqësorë si Xi Jinping dhe Aleksandër Lukashenko u jepen shtrëngime duarsh dhe përkëdhelje pas shpine, disa ministra mund të ulen në një tavolinë të vogël për dy, ndërsa drejtori i Agjencia Ndërkombëtare për Energjinë Atomike Rafael Grossi dje duhej të kënaqej me një tryezë të madhe.

Edhe personalitetet ruse zakonisht mbahen në një distancë të sigurt, madje edhe në ceremoni dhe fjalime zyrtare: nuk është e qartë se në çfarë mase Putin-i i pengon ata të afrohen për të shmangur rrezikun e një sulmi, ose për të theksuar distancën hierarkike me oborrtarët e tij.

Për njerëzit, megjithatë, bëhen përjashtime.

Putin-i është një udhëheqës i matur dhe mosbesues – por spin doctor-ët e dinë plotësisht fuqinë e medias.

Ai kishte fluturuar në mesin e njerëzve të Dagestanit për t’i përqafuar dhe bërë selfie pas tentativës për grusht shteti të Prigozhinit, ai kishte hyrë në shtëpitë e sapondërtuara të banorëve të Mariupol-it, duke u shfaqur aq i qetë sa kishte ushqyer ju dyshoni se në të vërtetë ishte një Putin i ngjashëm që u zhyt në turmë.

Në këtë moment, teksa moskovitët vazhdojnë, një javë pas funeralit, të çojnë lule në varrin e Alexey Navalny-t, kreu i Kremlinit duhet ta krahasojë këtë imazh me prova të prekshme dashurie.

Dhe kështu në Sochi mbahet ngjarja e madhe klasike e krijuar si vitrinë për presidentin yll, mes duartrokitjeve, koreve, kukullave, tribunave për “agresionet e NATO-s” dhe aktivistëve serbë që – sipas Kommersant – përpiqen t’i afrohen Putin-it për t’i dhënë një ikonë.

Flitet pak për inteligjencën artificiale – për të cilën Putin-i deklaron se nuk i frikësohet – dhe pak për vlerat tradicionale, ku zëvendëskryeministrja për mirëqenien Tatiana Golikova u shpjegon vajzave ruse se ato duhet të lindin sapo të mbushin 18 vjeç, sepse “sa më shpejt të kesh fëmijën tënd të parë, aq më shpejt vijnë i dyti dhe i treti”.

Por më të mirëpriturit janë të ftuarit e huaj, të cilët duhet të tregojnë se si Rusia nuk është e izoluar nga bota, dhe kur aktivisti nga Uganda, Davis Akampurira i thotë presidentit rus se do të donte “të ishte djali i tij afrikan”, Putin-i përgjigjet me vetëkënaqësi “i imi djalë”.

Ai këshillon studentët e huaj që të “mbulohen mirë” nëse shkojnë në Siberi dhe tregon idetë e tij mbi historinë duke thënë se Belgjika “ka lindur si shtet falë Rusisë”.

Marrë nga “La Stampa”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.