Vizioni apokaliptik i Qeverisë izraelite: Shndërrimi i Bregut Perëndimor në Gaza

Analizë nga gazetarja izraelite, Noa Landau, për Haaretz

Ndërsa media izraelite këtë fundjavë u shqetësua, me një seriozitet të pafund, me topin e baltës që dyshohet se u hodh mbi Itamar Ben-Gvir në plazh, i gjithë vendi vijoi të zhytet në baltën e vërtetë: projekti i kthimit të Bregut Perëndimor në Gaza dhe Gazës në Bregun Perëndimor.

Këto janë dy procese të thella paralele që janë përshpejtuar shumë që nga shpërthimi i luftës së 7 tetorit dhe po krijojnë një realitet të rrezikshëm.

Në Bregun Perëndimor, lufta në Gaza ka ngritur shkallën e përshkallëzimit pothuajse në çdo nivel: Në anën palestineze, motivimi për dhunë po rritet krahas rritjes së kontrabandës së armëve.

Dhuna e kolonëve është më e shfrenuar se kurrë, nën mbrojtjen e qeverisë së ekstremit të djathtë dhe ushtria filloi të vendoset në Bregun Perëndimor me forca, pajisje dhe intensitet që ndikohen drejtpërdrejt nga luftimet në Gaza.

Vrasja e civilëve të pafajshëm në një shkallë që ishte e paimagjinueshme para luftës në Gaza është bërë rutinë, e normalizuar.

Dhe e gjithë kjo po ecën së bashku me shtypjen ekonomike që Izraeli ka vendosur në Bregun Perëndimor që nga tetori dhe nëpërkëmbjen politike të Autoritetit Palestinez – kjo, pavarësisht nga fakti se PA është ende partneri i vetëm i Izraelit në terren.

Nëse kjo prirje vazhdon, ajo do të çojë në një moment në “hamasizimin” e plotë të Bregut Perëndimor, në rritjen e dhunës dhe fërkimit të përditshëm midis palestinezëve, kolonëve dhe ushtrisë.

Do të jetë një Gaza e dytë.

Njëkohësisht, në vetë Gazën, qeveria Netanyahu kërkon jo vetëm të mbajë një prani të përhershme ushtarake izraelite, por edhe të vendosë sundim ushtarak.

Kjo është evidente nga rrjedhjet dhe raportet, sipas të cilave Izraeli planifikon të marrë së shpejti kontrollin e shpërndarjes së ndihmave humanitare në Rrip.

Në të njëjtën kohë, lëvizja e kolonëve tashmë po përgatit terrenin për vendbanime civile sa më thellë në Gaza.

Ne e dimë se si shkon kjo sepse e pamë në Bregun Perëndimor dhe në Gaza para shkëputjes.

Së pari, sinagogat do t’i shërbejnë ushtrisë.

Adoleshentët do të zhvendosen në rimorkio, të cilat do të hiqen vazhdimisht, derisa të “legalizohen” postat në Gaza.

Haaretz citoi një udhëheqës të kësaj lëvizjeje që shpjegonte planin.

“Së pari ata do të miratojnë mbajtjen e lutjeve tona, pastaj do të na lënë të jemi atje pak më gjatë, ndoshta të flemë gjatë natës. Në këtë mënyrë, gradualisht, ne shpresojmë të arrijmë në një situatë në të cilën realisht vendosemi në anën tjetër të gardhit”.

Nëse këto tendenca nuk ndalen së shpejti, ka shumë mundësi që dallimet mes Gazës dhe Bregut Perëndimor të fshihen në mënyrë të pakthyeshme.

Të dy territoret do të digjen dhe do të bëhen më ekstreme çdo ditë nën pushtimin dhe regjimin ushtarak izraelit.

Dhe mbi të gjitha, kërcënimi i vazhdueshëm, në intensitete të ndryshme, nga çdo anëtar tjetër i boshtit iranian – nga veriu, lindja dhe jugu.

Në këto rrethana, zgjerimi i shpresuar i Marrëveshjes së Abrahamit gjithashtu mund të hidhet në kosh.

Në vend të aleancave rajonale, do të kemi luftën që presin mbështetësit ungjillorë të Donald Trump.

Një marrëveshje për pengjet dhe armëpushimi në Gaza mund të jetë shansi ynë i fundit për të shmangur këtë vizion apokaliptik.

Një armëpushim në Rripin e Gazës do të lehtësonte një farë deeskalimi në Bregun Perëndimor.

Kjo sigurisht nuk do t’i japë fund ciklit të dhunës, por do të ngadalësojë pak përkeqësimin dhe do të lejojë krijimin e alternativave.

Duke supozuar se do të ketë dikush që t’i çojë përpara.

Ben-Gvir, një nga agjentët kryesorë të kaosit, me të vërtetë nuk do që ne të flasim për të gjitha këto tani.

Ai dëshiron të na hedhë topa rëre në sy derisa të jetë tepër vonë.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.