Videot e Bidenit që duket i humbur janë një taktikë politike virale: ‘Manipulim i nivelit të ulët’

Analizë e Rachel Leinang për The Guardian, përshtatur për Albanian Post

Joe Biden po endej…

Duke qëndruar në mesin e udhëheqësve kryesorë të perëndimit në Itali javën e kaluar, presidenti i SHBA-ve u largua, në dukje në konfuzion, dhe duhej të lajmërohej përsëri te grupi për të bërë një foto – të paktën, kjo është ajo që treguan mediat e djathta.

“ÇFARË PO BËN BIDEN?”, shkruante në llogarinë e kërkimit në Twitter të Komitetit Kombëtar Republikan.

Në fakt, nuk ishte aspak e çuditshme. Biden ishte kthyer drejt parashutistëve dhe u kishte dhënë atyre një gisht lart, tregoi një pamje më e gjerë e videos.

Kjo ndodhi përsëri në një mbledhje fondesh me ish-presidentin Barack Obama. Biden “duket se ngrin” në skenë, shkroi New York Post, duke thënë se Obama duhej ta largonte Biden nga skena në shembullin e fundit të presidentit “të trullosur ose të hutuar”.

Një video e zmadhuar e incidentit tregoi Biden duke përshëndetur duartrokitjet nga turma pas një diskutimi të gjatë të moderuar nga mikpritësi i natës vonë Jimmy Kimmel.

Për shikuesit e mediave të djathta ose burimeve të mediave sociale të përshtatura për konservatorët, këto video të Bidenit shfaqen pothuajse çdo ditë në një përpjekje për të nënvizuar një nga detyrimet kryesore të presidentit, moshën e tij.

Ata shpesh redaktohen në mënyrë selektive për ta bërë Biden të duket i vjetër. Ata hapin një seri titujsh se si po shfaqet mosha ose pleqëria e tij, më pas një seri tjetër titujsh se si videot janë krijuar për të mashtruar.

Videot, dhe shtrëngimi i mëvonshëm i dorës mbi to, tregojnë se sa të dyfishta janë ekosistemet e sotme politike dhe sociale të mediave. Pak shikojnë një fjalim të plotë ose një transmetim të plotë lajmesh, në vend të kësaj marrin një shembull të shpejtë të asaj që kanë humbur nga një llogari me të cilën janë lidhur. Pikëpamja juaj për një ngjarje të caktuar – për një fjalim të një presidenti, ose një tubim fushate – është e ngjyrosur së pari, dhe shpesh kryesisht, nga mënyra se si paraqitet nga njerëzit që ndiqni.

Një redaktor i NBC News iu referua këtyre cikleve të lajmeve video si një reflektim i ekosistemit të medias online këto zgjedhje, duke i quajtur ato “një test i çuditshëm Rorschach në të cilin disa njerëz shohin një gjë dhe shumica e të gjithë të tjerët shohin diçka tjetër”.

Ato tregojnë gjithashtu se kërcënimi i mundshëm i falsifikimeve të mëdha – përmbajtje e krijuar nga AI që i bën njerëzit të thonë ose të bëjnë gjëra që nuk i kanë bërë në të vërtetë – nuk mban një qiri për falsifikimet më të zakonshme dhe më të lehta për t’u krijuar – video të redaktuara posaçërisht për të mashtruar.

“Ky lloj manipulimi i modës së vjetër, një lloj i nivelit të ulët, ka qenë krejtësisht i aftë të mashtrojë dhe manipulojë njerëzit për një kohë të gjatë,” tha Bret Schafer, një bashkëpunëtor i lartë për median dhe dezinformimin digjital për Aleancën për Sigurimin e Demokracisë.

Ndërsa “deepfakes” ose përmbajtje të tjera të krijuara nga AI ka të ngjarë të raportohen dhe të hiqen potencialisht nga kanalet e mediave sociale për shkak të kundërshtimit të politikave të tyre, këto video të modifikuara në mënyrë selektive zakonisht nuk thyejnë rregullat, sepse, në një farë mase, e gjithë përmbajtja redaktohet në një farë mënyre, Schafer tha.

Administrata e Biden-it i përqeshi videot si falsifikime të lira të bëra me keqbesim dhe mbrojti gjendjen mendore të presidentit, megjithëse në një moment Karine Jean-Pierre, sekretare e shtypit e Shtëpisë së Bardhë, i quajti videot “deepfake”, të cilat nuk janë. Kjo nisi një raund tjetër kritikash nga e djathta, me njerëzit që pretendonin se Jean-Pierre po përhapte vetë dezinformata.

E majta nuk është gjithashtu e imunizuar nga postimi i imazheve mashtruese rreth Trump. Një foto që tregon Trump duke mbajtur dorën e djalit të tij pretendon se ish-presidenti kishte nevojë për ndihmë për të dalë nga një skenë, ndërsa një video tregoi se ai në të vërtetë po i shtrëngonte dorën djalit të tij.

Shpesh ka video të ngjashme të Trumpit të postuara veçmas ose si përgjigje ndaj një cikli video lajmesh të Bidenit – të ish-presidentit duke u depiluar rreth peshkaqenëve dhe energjisë elektrike, ose duke u endur larg, ose duke mbajtur dorën e dikujt gjatë ecjes. Ai e mori gabim emrin e mjekut të tij në një fjalim gjatë fundjavës, ndërsa sfidoi Biden për të bërë një test njohës.

Në realitet, të dy kandidatët për president janë të vjetër, një fakt që nuk ndryshon. Trump është 78; Biden është 81. Nëse i shihni ata si të prirur ndaj momenteve të moshuara, jokoherente dhe të ngatërruar, apo të ngadaltë në këmbët e tyre lidhet kryesisht me pikëpamjet tuaja se kush janë ata – dhe përmbajtjen që po shihni për të.

Moshat e dy kandidatëve mund të krijojnë më shumë nga këto gafa dhe mbulimi i këtyre gafave zgjerohet sepse votuesit janë të shqetësuar për moshën e presidentit të ardhshëm. Duket se ka “pak një lojë ping-pongu se kush e ka momentin e parë”, tha Schafer.

Përsëritja e pafund e kritikave të lidhura me moshën mund të ndikojë tek votuesit dhe të përforcojë shqetësimet që ata kanë për përshtatshmërinë për postin, prandaj këto cikle lajmesh dhe promovimi nga të dyja fushatat vazhdojnë.

Këto ekosisteme të veçanta mediatike nuk janë të reja në këtë cikël zgjedhor, megjithëse ato krijojnë realitete alternative për shikuesit e tyre. Nuk është vetëm se si mbulohet diçka, por nëse mbulohet fare, vuri në dukje Schafer. Një shikuesi i disa mediave të krahut të djathtë mund t’i shërbehet pandërprerë mbulimi i një historie, ndërkohë që ai nuk bën tituj në shtypin e gjerë.

“Është shumë problematike kur flasim për të pasur një ndjenjë të përbashkët të realitetit, sepse ky duhet të jetë funksioni i vërtetë i demokracisë,” tha ai. “Ne kemi një grup faktesh të dakorduara, dhe më pas ka shumë interpretime të atyre fakteve”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.