Vdes Sinisa Mihajlovic

Zi në botën e futbollit. Ka ndërruar jetë në moshën 53-vjeçare Sinisha Mihajlovic. Ish-lojtari i Roma-s, Lazio-s, Inter-it dhe Sampdoria-s.

Mihajlovic kishte tre vjet që luftonte leuçeminë. Të enjten ka pasur shqetësim nga fansat e tij pas postimit të gazetares, Clemente Mimun e cila kishte shkruar “Forza Sinisa!”, duke lënë të kuptohet se kushtet shëndetësore të trajnerit serb ishin përkeqësuar.

Dalja e tij e fundit publik ishte vetëm disa javë më parë. Ai ka dashur të befasojë Zemanin, me rastin e prezantimit të librit Bohemian, është paraqitur pa dijeninë e tij në librarinë ku po zhvillohej ngjarja.

Mihajlovic, pavarësisht se ishte një futbollist i madh në fushën e blertë, jashtë saj ai nuk ruante një status neutral përsa i përketë politikës. Ai njihej gjerësisht si kundërshtar i madh i pavarësisë së Kosovës dhe përkrahte famkeqin, Zeljko Raznatovic, i njohur si Arkan.

“Kosova është Serbi. Pikë. Serbët nuk mund të dëbohen nga shtëpitë e tyre. Jo, pavarësia nuk është aspak e drejtë”, thoshte ish-trajneri kohë më parë.

“Kur luaja për Vojvodinën – thoshte ai – në fund të një ndeshjeje të vështirë e kisha fyer duke mos e ditur se kush ishte”.

“Kur më punësuan te Ylli i Kuq, ai më thërret në vilën e tij. Mendova se do të shkonte, më vrit. Në vend të kësaj ai ishte i sjellshëm, i dashur. Kushdo çfarë të duhet, Sinisa, ti e di që mund të vish tek unë. Unë do të të lë telefonin tim”.

“Ne u bëmë vërtet miq. Kur vdiq, botova nekrologjinë e famshme që tërhoqa aq shumë kritika për shokun tim Zeljko, jo për komandantin Arkan, kreun e Tigrave. Nuk do ta ndaj kurrë atë që bëri dhe bëri gjëra të tmerrshme. Por nuk mund ta mohoj një marrëdhënie që është pjesë e jetës sime, e asaj që kam qenë. Përndryshe do të isha hipokrit”, u shpreh Mihajlovic asokohe.

Karriera si futbollist

Mihajlovic ka lindur në Vukovar më 20 shkurt 1969. Ai u arsimua në një Jugosllavi të karakterizuar nga lufta dhe varfëria.

Mihajlovic filloi karrierën e tij si mesfushor, më vonë u kthye në një mbrojtës në vitet e tij në Itali nën Sven Goran Eriksson te Sampdoria.

Ai filloi të luante profesionalisht në Jugosllavi, duke veshur fanellën e Vojvodinës dhe Yllit të Kuq. Me të dyja skuadrat fitoi të paktën një kampionat, por pikërisht me bardhekuqtë e Beogradit arriti të fitonte Ligën e Kampionëve në vitin 1991.

Në vitin 1992 filloi eksperiencën në kampionatin italian. Duke luajtur për dy sezone për Roma-n. Sapo mbërriti në Itali ai u dallua për teknikën dhe aftësinë e tij për të shënuar me goditje të lira. Ishte specialiteti i tij dhe kur u transferua në Sampdoria, pas golave ​​të tij të shumtë nga gjuajtjet e lira, Universiteti i Beogradit zhvilloi një sërë studimesh mbi goditjet e tij të lira.

Këmba e tij e majtë gjithashtu hyri në histori. 160 km/h ishte shpejtësia maksimale e arritur sipas studimit të bërë në goditjet e lira.

Më pas kaloi te Lazio dhe me fanellën e “Biancocelestes” fitoi disa trofe. Me “Nerazzurrët” ai fitoi tre tituj dhe konfirmoi statusin e tij themelor pavarësisht viteve.

Dy Scudetti në Itali dhe tre në Jugosllavi, katër Kupa të Italisë, tre Superkupa të Italisë, një Kupë e Kampionëve, një Kupë Ndërkontinentale, një Kupë e Fituesve të Kupave dhe një Superkupë UEFA. Ai u zgjodh gjithashtu si Futbollisti Jugosllav i Vitit në vitin 1999.

Karriera si trajner

Ai vari këpucët dhe filloi menjëherë karrierën e tij si zëvendëstrajner i Roberto Mancini-t te Inter. Në periudhën dyvjeçare, zikaltërit arritën të fitojnë dy kampionate. Në sezonin 2008-2009 ai drejtoi Bologna-n për disa muaj, duke kontribuar në shpëtimin e tyre pavarësisht se u shkarkua para përfundimit të kampionatit.

Një vit më pas, në stolin e Catania-s, ai ishte gjithashtu themelor për shpëtimin. Më pas ai u zgjodh nga Fiorentina dhe pas një viti të parë të përfunduar në vendin e nëntë, u shkarkua në kampionatin e ardhshëm.

Pas një periudhe të shkurtër si menaxher i kombëtares serbe, me të cilën humbi kualifikimin për Botërorin 2014, ai nënshkroi me Sampdoria-n. Në dy vitet te Sampdoria ai arriti rezultate të shkëlqyera, aq sa sezonin e dytë e mbylli në vendin e shtatë dhe fitoi çmimin e trajnerit të vitit.

Vendosja në krye të Sampdoria-s i dhanë atij një thirrje nga Milan-i me të cilin arriti në një finale të Kupës së Italisë dhe mbajti një mesatare pikësh të dobishme për kthimin e kuqezinjve në Evropë.

Ai gjithashtu i dha debutimin Gigio Donnarumma-s në moshën 16-vjeçare. Pas disa mosmarrëveshjeve me presidentin Silvio Berlusconi dhe me pesë rezultate radhazi pa fitore, ai u shkarkua para fundit të sezonit.

Më pas ai kaloi te Sporting Lisbonës, por përvoja e tij zgjati vetëm nëntë ditë. Në maj 2016 ai u zgjodh si trajner i Torino-s. Ai bëri një vit të parë rekord, e cila i dha vendin e nëntë në fund të kampionatit. Megjithatë, gjatë vitit të dytë, ai zhgënjeu pritjet dhe u shkarkua.

Në janar të vitit 2019 ai u kthye në Bologna dhe atje, në korrik 2019 Mihajlovic zbuloi se vuante nga leuçemia.

Është data 13 korrik 2019 kur ai njofton se duhet t’i nënshtrohet menjëherë trajtimit në spitalin Sant’Orsola por nuk dëshiron të heqë dorë nga puna. Tifozët organizojnë një pelegrinazh në San Luca së bashku me gruan e tij, ndërsa ai fillon ciklin e parë të kimioterapisë dhe pas 44 ditësh shtrimi në spital arrin të jetë në stol.

Më 6 shtator 2022, pas një fillimi të kampionatit të shënuar me tre barazime, dy humbje dhe një fitore në Kupën e Italisë, Mihajlovic u shkarkua gjatë sezonit të tij të katërt në krye të Bologna-s.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.