Sulmet në Rusi, Italia: Armët tona nuk do të godasin përtej kufirit

Është një vlerësim politik, sesa një zgjedhje taktike. Dhe si e tillë duhet trajtuar.

Ndaj, interesi i Italisë është në thelb të mos rrezikojë që armët italiane të dorëzuara tek ukrainasit të godasin territorin rus, duke shkaktuar një incident që gjeneron një konflikt të drejtpërdrejtë me Moskën.

Për këtë arsye, Roma është e gatshme të përsërisë në të gjitha forumet se materiali luftarak i dërguar në Kiev nuk mund të përdoret për qëllime sulmuese dhe mbi të gjitha për të goditur objektivat në Rusi.

Nëse ky skenar ka ndodhur tashmë jo zyrtarisht, ose mund të ndodhë në të ardhmen, ka rëndësi relativisht: mesazhi duhet të jetë ende ky.

Për arsye diplomatike dhe të brendshme politike të lidhura me ekuilibrin e brishtë të qeverisë së Giorgia Melonit, të mbajtur nga pro-rusi Matteo Salvini.

Edhe fjalët e Sekretarit të Përgjithshëm të NATO-s, Jens Stoltenberg, përmbajnë një qëllim politik, besojnë të njëjtat burime në ekzekutivin italian.

Në një moment pasigurie në Perëndim, lidhur me raundin e dyfishtë elektoral për zgjedhjen e Komisionit të ri Evropian dhe okupatorit të Shtëpisë së Bardhë, numri një i Aleancës Atlantike synon t’i dërgojë një sinjal Vladimir Putinit, që mund të përkthehet si më poshtë: ne nuk synojmë të tërheqim mbështetjen tonë për Kievin dhe, përkundrazi, jemi gati të forcojmë përfshirjen tonë.

Nëse kjo shërben për të rritur presionin dhe më pas për t’u ulur për të negociuar, ose thjesht për të sqaruar se ofensiva ruse nuk mund të jetë e suksesshme, pesha e këtyre deklaratave mbetet. Të cilat, megjithatë, gjenerojnë kërdi në qeveritë e Evropës Perëndimore, duke u përballur me opinionin publik që po mbështet gjithnjë e më pak Ukrainën.

Pozicioni italian përshtatet në këtë kuadër.

Antonio Tajani dhe Guido Crosetto kanë përsëritur disa herë se dërgimi i armëve italiane është i lidhur me qëllime thjesht mbrojtëse. Dhe ata mohuan mundësinë që ato të përdoreshin për të goditur brenda kufijve rus.

Në realitet, askush nuk mund të garantojë se nuk ka ndodhur tashmë.

Mund të kishte ndodhur në Krime, ashtu siç mund të ndodhte që disa komponentë teknologjikë të lidhur me përdorimin e dronëve mund të kontribuojnë në misionet e synuara kundër objektivave në Rusi.

Dhe nga ana tjetër, edhe Samp-T në teori mund të gjenerojë efekte në tokën ruse.

Në çdo rast, qeveria Meloni është e interesuar të përsërisë qëndrimin e saj politik armiqësor ndaj linjës Stoltenberg.

Do t’i dorëzohet Ukrainës – dhe mediave – gjithashtu me rastin e furnizimeve të ardhshme, të pashmangshme të materialit luftarak duke kërkuar që të mos përdoret për të sulmuar përtej kufirit ukrainas.

Fushata elektorale sigurisht që peshon shumë. Dhe ajo që ka rëndësi është frika se një sulm i kryer me armë të dërguara nga Italia mund të çojë në hakmarrje ndaj vendit.

Por mbi të gjitha, kushtet politike që lejojnë kryeministren të lëvizë ndryshe nuk ekzistojnë, nëse jo me rrezikun e gjenerimit të frakturave në mazhorancë: Salvini është armiqësuar me Macronin, me NATO-n dhe me angazhimin e forcuar në favor të Ukrainës.

Dhe sondazhet konfidenciale të mbajtura nga FDI kanë treguar për shumë muaj një intolerancë të elektoratit të krahut të djathtë ndaj kauzës së Kievit.

Pikërisht e kundërta e asaj që po ndodh në vendet baltike, Poloni dhe Mbretërinë e Bashkuar, ku shtytja për një angazhim edhe më të drejtpërdrejtë po rritet.

Për këtë arsye, diplomacia italiane i interpretoi fjalët e Stoltenberg si një përpjekje për të vlerësuar reagimin kontinental jo vetëm përballë lëshimit të mundshëm të raketave vdekjeprurëse Atacms brenda kufijve rusë, por edhe ndaj përdorimit të luftëtarëve ushtarakë.

Rigjallërimi i forcave ajrore ukrainase me avionë të furnizuar nga perëndimorët, sjell me vete rrezikun që konflikti të përfundojë duke prekur edhe territorin rus.

Marrë nga “La Repubblica”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.