Slava Ukraini!

Njerëzit po pinin për të rigjetur toruan e tyre në orët e mbrëmjes dhe për të mbytur ankthin e asaj që pritej të ndodhte.

Kudo shihje dëshpërim, gjysmerrësirë që kishte përfshirë të gjithë Ukrainën prej disa javësh.

Paralajmërimi ishte mbrapa veshëve, gumëzhima e tankeve qëndronte dukshëm në llogoret ende të paurdhëruara për të sulmuar.

Zelensky (presidenti i Ukrainës) ishte ende i parrudhur dhe sytë i kishin parë gjumë në thirrjet e fundit drejtuar qytetarëve rusë në gjuhën e tyre mëmë.

Tetë muaj më pas, transformimi i tij të përngjan me adoleshentin Flyora të portretizuar në filmin e tmerreve çnjerëzore të luftës “Come and see” (Eja dhe shiko) i regjisorit sovjetik Elem Klimov.

Me rënien e plotë të mesnatës së 24 shkurtit, e vetmja gjë që gjallonte ishte mbledhja e Këshillit të Sigurimit të OKB-së.

Shumëkush ishte mësuar të priste për të papriturën prej ditësh tashmë dhe asgjë nuk ndodhte.

I vetmi që diktoi nisjen e mësymjes, luftës dhe pushtimit ishte një zyrtar amerikan aktiv në Twitter.

Bëhej fjalë për senatorin e Florida-s, Marco Rubio.

Ai zbuloi se në orët që do pasonin, Rusia do kryente sulme në sistemet e mbrojtjes ajrore ukrainase.

Më pas, trupat ruse do të lëvizin drejt kryeqytetit (Kiev-it) për ta shkëputur nga Ukraina Lindore.

Reporteri i Politico-s, Alex Ward sqaroi më pas se senatori zotëronte informacione nga inteligjenca amerikane.

Ora 04:00 e mëngjesit (ora lokale e Ukrainës).

Forcat ruse do të kufizonin daljen dhe hyrjen e qytetarëve nga gadishulli në territorin e kontrolluar të Krimesë.

Kjo vlente për pikat e kontrollit “Kalanchak” dhe “Chongar”.

Ai që dukej si mirazh i largët dhe imagjinatë e shfrenuar sapo u bë realitet.

Presidenti i Rusisë, Vladimir Putin, i shpalli luftë Ukrainës.

Gjatë një fjalimi të paparalajmëruar, udhëheqësi rus deklaroi shpalljen e një “operacioni special ushtarak”.

“Rusia nuk mund të ndihet e sigurt me kërcënimin nga Ukraina. Nuk kemi zgjidhje tjetër veçse të përdorim mjetet që do të shpallim”, do të theksonte kreu i shtetit rus.

Sipas tij, qëllimi prapa këtij vendimi ishte “çmilitarizimi i Ukrainës” dhe “ndëshkimi i nazistëve dhe kriminelëve”.

Ndërkohë që Evropa ishte duke dremitur në përgatitje për t’u zgjuar, Ukraina po bombardohej nga të gjitha anët në përgatitje për t’ia mbathur goditjeve.

Kiev, Belgorod, Kharkiv, Mariupol, Berdyansk, lajmërimet për bombardime gëlonin radhazi mes pamjeve tmerruese dhe heshtjes globale.

Me të zbardhur e enjtja, qytetarët e Kiev-it u nisën drejt lindjes, Lviv-it për të kaluar kufirin e për t’i shpëtuar bombave të panumërta.

Presidenti amerikan Joe Biden e konsideroi menjëherë sulmin si “të paprovokuar dhe të pajustifikuar”.

Shefi i Shtëpisë së Bardhë lëshoi sanksione të rënda kundër zyrtarëve të lartë të Kremlin-it, duke përfshirë Putin-in dhe ministrin e Jashtëm rus Sergei Lavrov, katër nga bankat më të mëdha të Rusisë, dhe industrisë ruse së naftës dhe gazit në koordinim me aleatët evropianë.

Një mesazh virtual në sheshin e kryeqytetit ukrainas ndau mbrëmjen e 25 shkurtit despotin nga heroi.

“Mirëmbrëma të gjithëve. Lideri i fraksionit është këtu, shefi i zyrës së Presidentit është këtu, kryeministri Shmihal është këtu, Podolyak është këtu, presidenti është këtu. Ne jemi të gjithë këtu. Ushtria jonë është këtu. Qytetarët, shoqëria është këtu. Ne jemi të gjithë këtu. Ne po mbrojmë pavarësinë tonë, shtetin tonë. Dhe kështu do të vazhdojë të jetë. Lavdi mbrojtësve tanë! Lavdi Ukrainës”.

Zelensky do të mbetej në Kiev për të udhëhequr vendin drejt de-okupimit e për t’i dhënë një sinjal të fortë homologut të tij rus.

Shenjat e disfatave të para nuk do të vononin aspak pas nisjes së mësymjes ruse.

Tanke të lëna në mes të rrugës për mungesë karburanti, ushtarë dhe parashutistë të kapur rob kuturu, forca speciale ruse famëkeqe që detyroheshin të grabisnin supermarkete.

Lufta u kthye shumë shpejt në ferrin e trupave ruse që gjendeshin tanimë në Ukrainë.

Ofensiva ruse në Ukrainë po ngecte në të gjitha frontet e mundshme.

Forcat ruse po bënin shumë pak progres dhe po pësonin humbje të shumta në njerëz dhe pajisje, për shkak të rezistencës ukrainase.

Më 2 mars, 141 nga 193 shtete anëtare të OKB-së votuan për të dënuar pushtimin e Rusisë në një seancë urgjente të Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, duke kërkuar që Rusia të tërhiqet menjëherë nga Ukraina.

Ndërsa pushtimi fillestar rus u ngadalësua, sulmet me raketa me rreze të gjatë shkaktuan dëme të konsiderueshme në asetet ushtarake të Ukrainës, zonat e banuara urbane dhe infrastrukturën e komunikimit dhe transportit.

Spitalet dhe komplekset e banimit u bënë gjithashtu objekt i sulmeve me granatime dhe bombardime.

Në fund të marsit, autoritetet ruse njoftuan se do të “zvogëlonin aktivitetin ushtarak” pranë Kiev-it dhe Chernihiv-it.

Deri më 6 prill, Rusia kishte tërhequr të gjitha trupat nga rajoni i kryeqytetit të Ukrainës.

Pas tërheqjes ruse nga zonat përreth Kiev-it, civilët ukrainas përshkruan krimet e dukshme të luftës të kryera nga forcat ruse, duke përfshirë rrëfime për ekzekutime, tortura dhe përdhunime.

Më 18 prill, Rusia do të niste një ofensivë të re të madhe në Ukrainën lindore pas përpjekjes së dështuar për të pushtuar kryeqytetin.

Deri në maj, forcat ruse morën kontrollin e Mariupol-it, një qytet-port i madh dhe shumë strategjik juglindor që ishte nën rrethim që nga fundi i shkurtit.

Pamjet me dron të publikuara nga Batalioni Azov zbuluan brutalitetin e ofensivës ruse, e cila e kishte kthyer qytetin në gërmadhë dhe kishte shkaktuar një krizë masive humanitare.

Sulmet pa dallim dhe në shënjestër kundër civilëve në qytet, duke përfshirë një sulm ajror në një teatër dhe bombardimin e një materniteti, gjithashtu përforcuan akuzat kundër forcave ruse për shkelje të ligjit ndërkombëtar humanitar.

Që nga vera e vitit 2022, shumica e luftimeve janë kufizuar kryesisht në lindje dhe jug të Ukrainës, me raketa lundrimi ruse, bomba, municione thërrmuese dhe armë termobarike që shkatërrojnë qytetet portuale përgjatë Detit të Zi dhe Detit Azov.

Sekuestrimi i disa porteve të Ukrainës nga Rusia dhe bllokada e mëvonshme e eksporteve të ushqimit ukrainas komplikuan një krizë tashmë akute globale të ushqimit të përkeqësuar më tej nga ndryshimet klimatike, inflacioni dhe shkatërrimi i zinxhirit të furnizimit.

Para konfliktit, Ukraina kishte qenë furnizuesi më i madh i mallrave për Programin Botëror të Ushqimit (WFP), i cili ofron ndihmë ushqimore për popullatat e cenueshme.

Në korrik, Rusia dhe Ukraina nënshkruan një marrëveshje për të liruar më shumë se njëzet milionë tonë drithë nga portet ukrainase të kontrolluara nga Rusia.

Dërgesat e para të grurit që u larguan nga Ukraina që nga pushtimi rus u nisën nga Odesa më 1 gusht; ato mbërritën në Sirinë aleate të Rusisë më 15 gusht, megjithëse destinacioni i tyre i supozuar fillimisht ishte Libani.

Në mesin e gushtit, zhvendosja jugore e vijës së parë të luftës ngjalli frikën ndërkombëtare për një fatkeqësi bërthamore në uzinën bërthamore të Zaporizhzhia-s përgjatë lumit Dnieper.

Impianti më i madh bërthamor në Evropë, objekti i Zaporizhzhia-s u kap nga forcat ruse në fazat më të hershme të luftës.

Përshkallëzimi i tensioneve midis stafit ukrainas të uzinës dhe pushtuesve rusë rritën gjithashtu pasigurinë në lidhje me vazhdimin e funksionimit të sigurt të saj.

Përleshjet në territorin përreth objektit ngritën gjithashtu shqetësime se uzina mund të dëmtohej në mënyrë kritike nga zjarri i kryqëzuar: granatimet e centralit kishin çuar tashmë në një errësirë në mbarë qytetin në Enerhodar, ku ndodhet uzina.

Përfaqësuesit e Agjencisë Ndërkombëtare të Energjisë Atomike (IAEA), duke përfshirë Drejtorin e Përgjithshëm Rafael Mariano Grossi, vizituan centralin në fillim të shtatorit për të vlerësuar kërcënimin e një aksidenti bërthamor.

Në një raport mbi gjetjet e inspektimit të saj, IAEA-ja bëri thirrje për “një zonë të sigurisë bërthamore dhe mbrojtjes së sigurisë” rreth uzinës dhe që “të gjithë aktivitetet ushtarake” në territorin ngjitur të ndërpriten menjëherë.

Që nga fillimi i shtatorit, forcat ukrainase ishin në gjendje që të bënin përparime të fuqishme në verilindje dhe ngritën një kundërofensivë jugore të rigjallëruar.

Megjithëse Rusia vazhdonte të mbante pjesën më të madhe të territorit juglindor të Ukrainës, autoritetet ukrainase pretendonin se kishin rimarrë një territor të rëndësishëm në rajonin e Kharkiv-it, duke befasuar forcat ruse dhe duke ndërprerë linjat e rëndësishme të furnizimit.

Rusia tregoi se po planifikonte të dërgonte përforcime – rreth dhjetë deri në njëzet mijë ushtarë – në frontin lindor për të luftuar ofensivën e re ukrainase.

Autoritetet ruse njoftuan gjithashtu një mobilizim të pjesshëm më 21 shtator për të rinovuar ushtrinë ruse, duke bërë që mijëra rusë të iknin mes protestave kundër luftës dhe u zhvendosën për të aneksuar katër territore të pushtuara: Luhansk, Donetsk, Kherson dhe Zaporizhzhia.

Në fjalimin e tij duke njoftuar aneksimin e paligjshëm të territorit ukrainas, Putin bëri gjithashtu një hap të përshkallëzimit të mundshëm bërthamor, duke pretenduar se Shtetet e Bashkuara kishin krijuar një precedent duke hedhur bomba bërthamore në Hiroshima dhe Nagasaki gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Duke filluar nga 10 tetori, Rusia nisi sulmet e saj më të gjera në Ukrainë në disa muaj, duke goditur objektet ushtarake dhe energjetike, si dhe disa zona civile gjatë orëve të pikut.

Sulmet u përfshinë në katërmbëdhjetë rajone dhe përfshinin sulme ndaj kryeqytetit.

Kjo ofensivë e ripërtërirë ruse erdhi pasi forcat ukrainase shkatërruan një pjesë të urës së vetme që lidhte gadishullin e okupuar të Krimesë me Rusinë.

Në nëntor, forcat ukrainase vazhduan rimarrjen e zonave të rajoneve jugore dhe lindore, veçanërisht Kherson, qytet nga i cili forcat ruse u tërhoqën më 11 nëntor.

Kjo ka çuar në çlirimin e rreth 4 mijë e 300 kilometra katrorë territor që nga shtatori 2022.

Granatimet e rënda së bashku me sulmet me raketa dhe dron u përjetuan gjatë gjithë nëntorit, duke synuar infrastrukturën energjetike dhe objektet civile, dhe çuan në ndërprerje të gjerë të furnizimit me energji me miliona qytetarë të privuar nga energjia elektrike dhe uji në disa raste gjatë muajit.

Dhjetori, muaji i festave dhe begatisë nuk ishte i tillë për Ukrainën deri në fund.

Rusia vazhdoi sulmet intensive në Kiev dhe pjesë të tjera të Ukrainës gjatë ndërrimit të viteve, pas një breshërie raketash të lëshuara të shtunën, me sirenat e sulmit ajror që kumbuan për orë të tëra gjatë natës.

Komanda e Forcave Ajrore të Ukrainës tha se ata kishin shkatërruar 45 drone Shahed të prodhuar nga Irani – 32 prej tyre pas mesnatës të së dielës dhe 13 vonë të shtunën.

Presidenti rus Vladimir Putin në një fjalim luftarak për Vitin e Ri sinjalizoi se lufta, tashmë në muajin e saj të 11-të, do të vazhdojë, një fjalim që ishte në kontrast me mesazhet e mirënjohjes dhe unitetit të Presidentit të Ukrainës Volodymyr Zelensky-i.

Ndërsa sirenat u ndezën për më shumë se 4 orë në Kiev, disa njerëz bërtisnin nga ballkonet e tyre, “Lavdi Ukrainës! (Slava Ukraini) Lavdi heronjve!”.

Lufta e nisur nga Rusia shtyu gjithçka tjetër në plan të dytë për Ukrainën dhe një pjesë të mirë të botës.

Shpesh nuk kemi vërejtur jo vetëm lajme të tjera, përveç raportimeve nga fronti i luftës, por edhe ndryshime mes ditës dhe natës, muajve dhe stinëve.

Ukraina qëndron ende në shkurt të vitit 2022. Me punë, vullnetarizëm, shërbim në ushtri, kujdes për njerëzit e dashur.

Por për forcat e Ukrainës nuk është vetëm një luftë e guximshme dhe aftësia për të jetuar pavarësisht gjithçkaje.

Gjatë gjithë vitit të kaluar, ukrainasit luftuan për jetën e tyre në sfera të ndryshme.

Zyra e Komisionerit të Lartë të Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut (OHCHR) verifikoi mbi 6.8 mijë vdekje të civilëve në Ukrainë gjatë luftës deri në mesin e dhjetorit.

Pas dhjetë muajsh të një pushtimi të plotë rus të Ukrainës, tashmë është e qartë se lufta nuk do të përfundojë në vitin 2023. Ky parashikim është publikuar nga gazeta britanike “Financial Times”.

Siç thotë materiali, Rusia po përpiqet të rigrupohet dhe po përgatit popullin e saj për një luftë të gjatë. Botimi publikoi një parashikim që thotë si vijon: “Lufta në Ukrainë do të zgjasë tërë vitin. As Kievi dhe as Moska nuk do të pranojnë të ngrijnë ‘konfliktin'”.

“Kushtet për një armëpushim, e lëre më një zgjidhje formale të paqes, nuk ka gjasa të përmbushen në vitin 2023. Ngrirja e pozicioneve aktuale nuk do të kënaqë as Rusinë, as Ukrainën… Zelensky nuk mund të pajtohet me një armëpushim, duke e lënë Ukrainën pa territor të humbur pas pushtimit rus në shkurt, përveç Donbasit të pushtuar dhe Krimesë, të kapura në vitin 2014. Rikthimi i këtij territori do të kërkonte armë që Perëndimi duket se nuk dëshiron t’i furnizojë”, thuhet në parashikim.

Për vitin 2023, përcaktuesi kryesor do të jetë fati i ofensivës pranverore të Rusisë.

Putin kishte pranuar se rreth 50 mijë nga trupat e sapomobilizuara janë tashmë në front; 250 mijë të tjerë prej atyre që sapo janë mobilizuar janë duke u trajnuar për vitin e ardhshëm.

Një armëpushim i shkurtër dhe i paqëndrueshëm është e vetmja perspektivë tjetër.

Dy gjëra janë të qarta në ditën e parë të vitit 2023.

Putini e ka bërë të qartë se nuk do të ndalet, ndërsa Ukraina e ka bërë të qartë se është ende duke luftuar për jetën e saj.

Deri në fund…Slava Ukraini!

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.

/Albanianpost.com