Seria A dhe kupat evropiane: një erë e re po fryn prej disa vitesh

Jose Mourinho është një trajner përçarës. Përgjithmonë. Me zgjedhjen e tij. Është ndarës në mënyrën se si i qaset lojës dhe mbi të gjitha në aspektin e komunikimit. Kjo është edhe zgjedhja e tij, ka qenë gjithmonë. Megjithatë, në fund të fjalëve dhe zhurmës që gjeneronë, ka rezultate. Dhe rezultatet thonë se Mourinho, te Roma, ka arritur dy finale evropiane në dy vjet, Conference League 2022 dhe tani Europa League. E para është fituar, e dyta duhet të fitohet.

Natyrisht, për Mou dhe Roma, thelbi dhe kujtesa e këtij sezoni do të ndryshojë shumë në bazë të rezultatit në Budapest, bazuar në mënyrën se si shkon ndeshja e fundit kundër Sevilla-s.

Për futbollin italian, megjithatë, finalja e arritur nga Roma ka një kuptim që mund të shkojë përtej fitores përfundimtare të skuadrës kryeqytetase. Është konfirmimi se ka një trend, se ka pasur një ndryshim të këndvështrimit në krahasim me atë që ka ndodhur më parë.

Numrat tregojnë historinë. Nga viti 2020 e deri më sot, skuadrat e Serie A kanë arritur në katër gjysmëfinale (Inter 2020, Roma 2021, Roma dhe Juventus 2023) dhe dy finale (Inter 2020, Roma 2023) të Europa League. Plus dy finale të Conference League Konferencës (Roma 2022 dhe Fiorentina 2023).

Në katër sezonet midis 2015 dhe 2019, gjysmëfinalet e arritura nga italianët në Europa League ishin zero. Pikërisht si në periudhën 2008-2014. Në katër sezonet midis 2015 dhe 2019, gjysmëfinalet e arritura nga italianët në Europa League ishin zero. Pikërisht si në periudhën 2008-2014. Në katër sezonet midis 2015 dhe 2019, gjysmëfinalet e arritura nga italianët në Europa League ishin zero. Pikërisht si në periudhën 2008-2014.

Duke fituar Conference League vitin e kaluar, Mourinho tregoi se të luash mirë në një kupë evropiane, edhe nëse nuk është Champions League, mund të jetë një ide e mrekullueshme. Natyrisht, gjithçka duhet të përshtatet në një kontekst ekonomik/konkurrues, atë të futbollit evropian, i cili ecën me dy shpejtësi, në të cilin ka top klube shumë të pasura dhe të paarritshme dhe shumë ekipe të tjera që nuk janë aq të forta dhe kanë vlera të ngjashme.

Së pari konkurroni çdo vit për të fituar Champions League dhe përfundoni duke e fituar atë, të gjitha të tjerat janë të shpërndara midis Europa dhe Conference League. Çështja, megjithatë, është se konkurrueshmëria ushqen konkurrencën. Është një rreth i virtytshëm që ushqehet me vetveten.

Dhe pastaj mund të ndodhë që Inter-i të arrijë në finalen e Champions League, duke përzier zgjedhje të mençura dhe pak fat në shorte. Dhe atëherë mund të ndodhë që skuadrat e klasës së mesme në Serie A të jenë më pak të pasura se ato në Premier League, por nuk janë domosdoshmërisht më pak të forta për këtë, ashtu siç nuk krahasohen me skuadrat e klasës së mesme në La Liga, Bundesliga dhe Ligue 1.

Rruga evropiane e Roma-s, në këtë kuptim, është domethënëse. Këtë vit, para Bayer Leverkusen-it, ata mundën gjithashtu Real Sociedad. Dhe në Conference, një vit më parë, ata eliminuan Leicester-in.

Të gjitha të dhënat, të mbledhura së bashku, pothuajse gjithmonë bëjnë një provë. Megjithatë, çështja është se ndoshta nuk është e drejtë të festohet rikthimi i Serie A si një sukses sistemik, model.

Në fund të fundit, Inter, Roma dhe Fiorentina janë klube me ambicie dhe drejtime shumë të ndryshme, janë tre skuadra që luajnë ndryshe dhe më pas futbolli italian vazhdon të ketë probleme të dukshme infrastrukturore, qeverisjeje, qëndrueshmërie ekonomike, duke përfshirë racizmin dhe dhunën në stadiume.

E vërteta, pra, është se batica ka ndryshuar sepse disa ekipe e kanë ndryshuar atë. Kanë nisur projekte interesante nga pikëpamja sportive, Fiorentina, si dhe Milan-i dhe Napoli, kampionë të Italisë në dy vitet e fundit, kanë punuar për lojtarët e rinj prej disa kohësh dhe përpiqen të mbajnë nën kontroll buxhetin.

Inter-i, Roma dhe Juventus-i kanë gjithashtu situata financiare më të komplikuara, por ende kanë skuadra shumë të vlefshme. Në rastin e verdhekuqëve dhe bardhezinjëve ka edhe disa lojtarë të rinj shumë interesantë (Bove, Zalewski, Fagioli, Miretti, etj.).

Është e qartë se rezultatet bëjnë diferencën, se perceptimi i projektit Mourinho dhe projektit Inzaghi, sot për sot, janë shumë të ndryshme nga ajo e periudhës dyvjeçare të Allegri-t te Juventus. Por këto janë rreziqet e atyre që bëjnë biznes në sport. Dhe në fund të fundit, edhe Juventus-i luajti një Europa League shumë të mirë pas “rënies” dimërore nga Champions League.

Pikërisht kjo pikë e fundit duket se bën diferencën, dhe këtu kthehemi te qëndrimi, në të vërtetë, te mësimi i Jose Mourinho-s. Për vite me janë akuzuar lojtarët dhe trajnerët e Serie A se e kanë shënjestruar Europa League si një turne të bezdisshëm në krahasim me Champions League.

Edhe disa presidentë, dhe për rrjedhojë edhe klubet, kanë thënë dhe bërë gjëra që nuk janë ekzaktësisht edukuese në këtë kuptim. Kur, nga ana tjetër, çdo garë ndërkombëtare ka një vlerë që shkon përtej aspektit ekonomik të çmimeve ose pranimit në një kupë të nivelit më të lartë. Është një shtytës i prestigjit dhe rritjes apo zhvillimit të lojtarëve dhe të markës.

Në Itali mund ta kenë kuptuar pak vonë, në të vërtetë pa ndoshta, por në disa raste e rëndësishme është të mbërrini në destinacionin tuaj.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.