Sekretari i ri i NATO-s, i njëjtë si ai i vjetri?

Me luftën e ndezur në Evropë, gara për të gjetur shefin e ardhshëm të NATO-s ende vijon.

Jens Stoltenberg ishte një dorë e qëndrueshme ndërsa kryeqytetet perëndimore nxituan për të ndihmuar Ukrainën të zmbrapsë trupat pushtuese ruse.

Por ndërsa mandati i tij përfundon në shtator, spekulimet po shtohen se kush mund ta pasojë atë.

A mund të jetë një grua? Dikush nga Evropa Lindore?

Lufta e Moskës e ndërlikon shumë vendimin, i cili kërkon konsensus midis drejtuesve të 30 vendeve anëtare të NATO-s.

Sekretari i Përgjithshëm i ardhshëm duhet të luajë një akt të ashpër balancues në inkurajimin e kryeqyteteve për të vazhduar furnizimin me armë në Ukrainë dhe për të ndërtuar mbrojtjen e vetë NATO-s.

Të gjitha këto duke qëndruar zyrtarisht jashtë konfliktit.

Stoltenberg

Një diplomat i lartë evropian e përmblodhi zhurmën rreth emrave në tre nivele, të renditura sipas intensitetit të muhabetit.

Zgjatja e mandatit të Stoltenberg-ut është opsioni më i përmendur.

Një nivel i dytë përfshihen kryeministrin holandez, Mark Rutte, kryeministrja estoneze, Kaja Kallas, dhe sekretari britanik i mbrojtjes, Ben Wallace.

Një grup i tretë i emrave më rrallë të përmendur përbëhet nga kryeministrja e Lituanisë, Ingrida Šimonytė, presidentja e Sllovakisë, Zuzana Čaputová dhe presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen.

Meqenëse të gjithë sekretarët e përgjithshëm të NATO-s deri më tani kanë qenë meshkuj, ka presion brenda radhëve për të emëruar një grua.

“Koha për një grua”, tha diplomati i lartë i NATO-s.

“Nëse burrat përpiqen të mbajnë pozitat e tyre përgjithmonë, përfaqësimi i drejtë i grave nuk do të ketë kurrë një shans”.

Dhe disa aleatë kanë shtyrë për më shumë diversitet rajonal.

Stoltenberg, i cili ka mbajtur këtë detyrë që nga viti 2014, është një ish-kryeministër norvegjez.

Paraardhësit e tij më të fundit ishin danezë, holandezë dhe britanikë.

Mandati i sekretarit aktual të përgjithshëm u zgjat marsin e kaluar pas pushtimit të Ukrainës nga Rusia.

Shumë zyrtarë tani besojnë se një tjetër zgjatje për Stoltenberg-un, qoftë edhe e shkurtër, është një mundësi serioze.

Lideri për një kohë të gjatë shihet si një palë duar të sigurta.

Pavarësisht se disa delegacione preferojnë të shohin një fytyrë të re së shpejti, Stoltenberg ende perceptohet si një zyrtar i rrallë i lartë që mund të ruajë gjakftohtësinë e tij – dhe t’i përmbahet skenarit – edhe në krizat më të rënda.

“Stoltenberg dëshiron të qëndrojë”, tha diplomati i lartë i NATO-s.

Por dhënia e një zgjatjeje të shkurtër të Stoltenberg-ut mund të bëjë që një vendim zëvendësimi i ardhshëm të përplaset me konkurrencën e vendeve të BE-së në vitin 2024, për të mos përmendur zgjedhjet e ardhshme presidenciale në SHBA – një rezultat që disa aleatë do të preferonin ta shmangnin.

Një zëdhënës i NATO-s nuk pranoi të shtjellonte aspiratat e ardhshme të Stoltenberg.

I pyetur në dhjetor në lidhje me këtë çështje, sekretari aktual i përgjithshëm i tha BBC-së se “fokusi im tani është te përgjegjësitë e mia”.

Fronti lindor

Disa i shohin kandidatët nga Evropa Lindore si veçanërisht të përshtatshëm.

Tashmë përpara pushtimit të Rusisë në Ukrainë, kishte një vrull që aleanca të zgjidhte një sekretar të përgjithshëm nga lindja.

Disa zyrtarë në rajon argumentojnë se lufta që atëherë ka forcuar çështjen për dikë nga një vend si Estonia apo Lituania.

“Për vite me radhë, vendet e krahut lindor kanë paralajmëruar për kërcënimin e Rusisë”, tha një zyrtar nga Baltiku.

Vendet e rajonit ishin të parët në rritjen e shpenzimeve ushtarake dhe shtyrjen e aleancës për të përmirësuar mbrojtjen e saj.

Čaputová e Sllovakisë i plotëson të dyja kushtet, megjithëse emri i saj përmendet më rrallë në qarqet e aleancës.

Një tjetër figurë që mund të jetë në garë është Klaus Iohannis, presidenti i Rumanisë.

Por ai mund të përballet me pengesa nga Hungaria fqinje dhe kundërshtim nga ata që do të preferonin një kandidate grua.

Megjithatë, disa kryeqytete perëndimore nuk do të mbështesin kandidatë të tillë për momentin, duke e parë lindjen e aleancës – dhe shtetet baltike në veçanti – si shumë të ashpra kur lufta po shpërthen në vendin fqinj.

Vetë Kallas e Estonisë ka minimizuar pritshmëritë, duke u thënë mediave lokale në nëntor se “mundësia për t’u bërë një ofertë si kjo” është “jashtëzakonisht e ulët”.

Opsioni perëndimor

Vendet perëndimore të NATO-s janë për disa aleatë një burim i besueshëm rezervë për udhëheqje të mundshme.

Wallace, sekretari i Mbrojtjes i Britanisë, është i respektuar dhe ka thënë më parë se NATO do të ishte një “punë e mirë”.

Megjithatë, shumë kryeqytete evropiane – veçanërisht Parisi – pritet të kundërshtojnë një emër të Londrës dhe të këmbëngulin për një kandidat për në BE.

Një kompromis i mundshëm që po luhet në Bruksel është një tjetër sekretar i përgjithshëm nga Holanda.

Politikanët holandezë kanë qenë tradicionalisht një zgjedhje popullore për këtë rol, duke mbajtur më parë postin për tre mandate, duke mbuluar 21 vjet në gjashtë dekadat e fundit.

Holandezët shihen si seriozë në fushën e mbrojtjes, por jo aq atraktivë sa Baltikët – dhe emrat e kryeministrit aktual Rutte, zëvendëskryeministrit dhe ministres së financave, Sigrid Kaag, dhe ministres së Mbrojtjes, Kajsa Ollongren qarkullojnë të gjithë si kandidatë të mundshëm.

I pyetur në lidhje me spekulimet, Rutte tha se donte “të largohej nga politika dhe të bënte diçka krejtësisht të ndryshme”.

Dy ministrat holandezë nuk shprehën interes për këtë punë.

Presidentja e Komisionit von der Leyen, një ish-ministre gjermane e mbrojtjes, është një kandidate që mund të fitojë mbështetje nga kryeqytetet perëndimore.

Edhe pse reputacioni i saj në qarqet e sigurisë është i përzier, von der Leyen shihet si një kandidate e fortë.

Politikane të tjera përfshijnë zëvendëskryeministren e respektuar gjerësisht të Kanadasë, Chrystia Freeland dhe ministren e Jashtme, Mélanie Joly.

Megjithatë, zyrtarët thonë se ndërsa aleanca fokusohet në rritjen e mbrojtjes së saj, shpenzimet e ulëta të mbrojtjes dhe statusi jo-evropian i Otavës nënkuptojnë se një kanadez nuk ka gjasa të marrë vendin e punës.

Marrë nga “Politico”, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.

/Albanianpost.com