Pse ka tetë vende të tjera këtë vit në tryezën e G7-ës

Nëse G7 do të ishte një darkë, mikpritësi do të kërkonte në garazh për tavolinën e zgjatur, duke kërkuar nëpër kuti për mbulesa dhe takëm servisesh shtesë.

Pritësi i këtij viti, kryeministri i Japonisë Fumio Kishida, ka ftuar tetë persona të tjerë në samitin, i cili fillon të premten në Hiroshima.

Është sigurisht një shenjë e agjendës së mprehtë që varion nga lufta në Ukrainë deri te sasia e ushqimit që arrin në pjatat e darkës.

Dhe është gjithashtu dëshmi e një rendi ndërkombëtar që ndryshon me shpejtësi, me pjesën më të madhe të bisedës që fokusohet në dy vende që nuk janë në listën e të ftuarve: Rusia dhe Kina.

Takimi vjetor përfshin shtatë demokracitë më të pasura në botë – Japoninë, Shtetet e Bashkuara, Britaninë e Madhe, Francën, Gjermaninë, Kanadanë dhe Italinë.

Bashkimi Evropian, edhe pse jo një anëtar zyrtar i G7, dërgon gjithashtu përfaqësues. Kohët e fundit, mikpritësit kanë ftuar vende të tjera sipas gjykimit të tyre.

Por fuqia ekonomike e G7 po zbehet – në vitin 1990, grupi përbënte pak më shumë se gjysmën e PBB-së botërore, sipas Fondit Monetar Ndërkombëtar.

Tani është pak më pak se 30 për qind. Ajo ka nevojë për miq të rinj me ndikim.

Kishida, i cili po kërkon një koalicion më global sesa perëndimor, ka zgjeruar tryezën për të akomoduar Australinë, Indinë, Brazilin, Korenë e Jugut, Vietnamin, Indonezinë, Komoret (që përfaqësojnë Bashkimin Afrikan) dhe Ishujt Cook (që përfaqësojnë Forumin e Ishujve të Paqësorit).

Kryeministri japonez ka bërë 16 udhëtime jashtë shtetit në 18 muajt e fundit, duke përfshirë Indinë, Afrikën dhe Azinë Juglindore, për t’u provuar këtyre rajoneve se ka një alternativë ndaj parave dhe fuqisë kineze dhe ruse.

Dhe lista e tij e të ftuarve për Hiroshima pasqyron këto përpjekje për të tërhequr atë që shumë e quajnë “Jugu Global” – një term i përdorur për vendet në zhvillim në Azi, Afrikë dhe Amerikën Latine, të cilat të gjitha kanë lidhje komplekse politike dhe ekonomike si me Rusinë ashtu edhe me Kinën.

Një nga synimet më të qarta të Kishida-s, është të tregojë një “front të bashkuar” për pushtimin rus të Ukrainës, e cila do të jetë gjithashtu një nga pengesat e tij më të mëdha.

G7 thuhet se po përpiqet të zbatojë më shumë sanksione që synojnë energjinë dhe eksportet që ndihmojnë përpjekjet luftarake të Moskës.

Por shumë prej të ftuarve shtesë nuk do ta pëlqejnë këtë lëvizje.

India, për shembull, ka refuzuar t’u përmbahet sanksioneve perëndimore ndaj importeve ruse.

New Delhi gjithashtu nuk e ka dënuar në mënyrë eksplicite pushtimin rus të Ukrainës.

Duke lënë mënjanë marrëdhënien e tyre të gjatë, India është gjithashtu e varur nga importet e energjisë dhe ka mbrojtur blerjet e saj të naftës, duke thënë se nuk mund të përballojë çmime më të larta.

Dhe është larg të qenit vetëm. Ekonomitë në zhvillim janë goditur më së shumti nga rritja e kostove, pjesërisht e nxitur nga lufta në Ukrainë.

Tani ata kanë frikë se më shumë sanksione mund ta detyrojnë Moskën të përfundojë një marrëveshje të drithit në Detin e Zi që mundëson eksporte jetike nga Ukraina.

Kjo mund të përkeqësojë mungesën e ushqimit dhe të rrisë më tej çmimet.

Për të tjerët, kjo nuk ka të bëjë vetëm me koston personale të sanksioneve.

Presioni do të vijë edhe nga presidenti ukrainas Volodomyr Zelensky, i cili do të jetë praktikisht aty për të bërë një lutje të pasionuar për njerëzit e tij që tashmë kanë paguar një çmim të lartë.

Kjo, megjithatë, mund të mos jetë e mjaftueshme për të zgjidhur ndarjet se sa larg duhet të shkojnë sanksionet.

Dhe ekziston gjithashtu zhgënjimi në rritje midis vendeve jashtë G7 që zërat e tyre janë injoruar shumë shpesh nga Perëndimi.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.