Po të ishte gjallë, Bekim Fehmiu sot do të festonte datëlindjen e tij

Dashuria e tij për kinematografinë, filmin dhe gjithçka tjetër rreth kësaj sfere të artit nuk njihte kufij, prandaj jo më kot reputacioni i aktorit të ndjerë Bekim Fehmiu u shpërnda kudo në botë.

Po, të ishte gjallë, Fehmiu sot do të festonte ditëlindjen e tij të 87-të, por megjithëse ai më nuk është në mesin tonë, pas ka lënë veprat artistike që nuk do të vdesin kurrë dhe e meritojnë të kujtohen.

Kush ishte Bekim Fehmiu?

Aktori Bekim Fehmiu me origjinë nga Prizreni, kishte lindur më 1 qeshor të vitit 1936 në Sarajevë të Bosnjë Hercegovinës, teksa dashurinë për filmin e kishte zbuluar që herët, çka bëri që ai të studionte në Universitetin e Beogradit, mes vitesh 1956-1960.

Pak vite më vonë, ai nisi të fitonte goxha shumë popullaritet, siç edhe ndodhi me filmin “Mbledhësit e Puplave” të vitit 1966, ku paraqitet jeta e rëndë e pakicës rome, si njerëz të lënë pas dore nga shteti, të cilët për të mbijetuar detyroheshin të shisnin edhe pupla të patës. Ky film u nominua edhe për çmimin Oscar.

“I Even Met Happy Gypsies (1967), “Protst” (1967) dhe “The Adventurers” (1970), janë disa filma të tjerë, të cilëve Bekimi u dha shkëlqim me aktrimin e tij super profesionist.

Kur jemi tek filmat, nuk bënë të harrohen edhe “The Odyssey”, “The Deserter”, “Ready for Anything” e “Special Education”.

Bekimi ishte aktori i parë dhe i vetëm nga Evropa Lindore që edhe në kohën e Luftës së Ftohtë dhe ekstazën kulmore të sundimit të komunizmit, arriti të thyente perden e hekurt dhe depërtonte deri në Hollywood.

Ai ishte martuar me aktoren serbe Branka Petriç, dhe bashkë sollën në jetë dy djem, Hedonin dhe Uliksin. Shqipërinë e pati vizituar në vitin 1972 dhe mallin që kishte për të, se kishte fshehur asnjëherë.

“Njeriu nuk duhet të fajësojë për diçka që i ndodhë as babanë as vëllezërit, as fqinjën, as perënditë, por vetëm veten. Njëra nga tragjeditë tona lidhet me atë, që duke jetuar për shekuj së bashku nuk kemi mësuar nga njëri-tjetri, por dhe kur e kemi bërë këtë kemi mësuar vetëm të keqen” , thoshte ai.

Jeta e tij u zhvillua mes Beogradit, Prishtinës dhe Prizrenit – dhe e njëjta u shua më 15 qershor të vitit 2010.

Pikërisht në atë datë, në apartamentin e tij u gjet trupi i pajetë i Bekimit, derisa rrethanat e vdekjes nuk u zbardhën kurrë. Dyshohet, se mund ta ketë vrarë veten me pistoletë dhe kur vdiç ai ishte në moshën 74-vjeçe.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.