Paradoksi italian mbi armët për Ukrainën. Më pak ndihmë nga shteti, më shumë shitje nga privatët

Qeveria e Meloni ka vënë frenat për ndihmën ushtarake për Ukrainën.

Që nga ardhja e saj, roli i Italisë në mbështetjen konkrete të rezistencës kundër pushtimit rus është ulur, pikërisht e kundërta e asaj që kanë bërë të gjitha vendet e tjera evropiane dhe tashmë është ndër donatorët e fundit në kontinent.

Ne (Italia) hoqëm dorë nga ai tren për në Kiev, ku Kryeministri Draghi ulej në një pozitë të barabartë me Macron dhe Scholz, sepse angazhimi për furnizimet e luftës përcaktoi peshën diplomatike dhe politike në diskutimet e Bashkimit për të ardhmen e konfliktit.

Që nga viti 2023, pajisjet e dhëna nga ekzekutivi italian i qendrës së djathtë janë ulur në sasi, cilësi dhe efektivitet.

Megjithatë, në mënyrë paradoksale, shitjet e armatimeve për forcat e Kievit nga kompanitë italiane janë shumëfishuar: vitin e kaluar u autorizuan mbi 400 milionë euro dhe Ukraina u bë papritur blerësi i dytë më i madh i Made in Italy ushtarake.

Duket sikur solidariteti me një komb të sulmuar është kthyer në një biznes të madh.

Rënia e ndihmës

Italia është e vetmja në botë që ruan sekretin absolut për ndihmën ushtarake që i jepet Ukrainës.

Qarkullon vetëm një vlerësim: vlera e materialeve të dhuruara nga shkurti 2022 duket të jetë te 2 miliardë e 200 milionë euro.

Krahasimi me përpjekjet e kombeve të tjera evropiane vendos Italinë në vendin e fundit.

Në fillim të luftës, Gjermania pati një qëndrim ngurrues, duke ofruar vetëm helmeta dhe jelek antiplumb: tani është mbështetësi kryesor i ushtrisë së Kievit pas Shteteve të Bashkuara dhe ka ndarë 28 miliardë euro, nga të cilat 6.6 tashmë janë shpenzuar.

Londra, nga ana tjetër, ishte menjëherë në krah të Zelensky: ajo ka ndarë aktualisht 9.7 miliardë për të dhuruar armatime, nga të cilat 4.8 miliardë sisteme tashmë janë dorëzuar.

Edhe Franca ishte dukur e ftohtë, por tani ka arritur në 6.9 miliardë.

Ajo tejkalohet nga Danimarka e vogël me 8.4 miliardë fonde dhe e cila pretendon se ka siguruar të tjera burime me vlerë 4.5 miliardë.

Te tjerët? Holanda është me 4.6 miliardë; Polonia me 4; Finlanda me 2.3.

Ndër të mëdhenjtë, vetëm Spanja bën më pak se Italia.

Pavarësisht mungesës së të dhënave, hendeku duket se ka ndodhur veçanërisht në periudhën e fundit: Meloni vendosi për tre paketa ndihme në 18 muaj, paraardhësi i tij pesë në tetë muaj.

Ekzekutivi aktual ka zbatuar disa nga nismat e diskutuara tashmë nga Draghi: më e rëndësishmja ishte transferimi së bashku me Francën e një baterie raketash kundërajrore Samp-T.

Megjithatë, kur bllokada e financimit amerikan i shtyu vendet evropiane të mobilizoheshin, Roma u largua mënjanë: ishte ajo kryesorja që mungonte në operacionin e organizuar nga autoritetet e Pragës për të gjetur municionet thelbësore për mbëstetjen e frontit ukrainas në tregjet ndërkombëtare.

Megjithatë, nga Palazzo Chigi (Qeveria) u theksua se nënshkruhen 12 për qind e fondit të krijuar nga Brukseli, me 124 milionë euro.

Vetëm të përdorura

Një tjetër veçanti italiane është se Ukrainës i jepen vetëm armë të përdorura, shpesh të vjetra.

Që nga vjeshta e vitit 2022, kancelaritë e tjera kanë filluar gjithashtu të urdhërojnë ndërtimin e sistemeve të reja që do t’i dhurohen Kievit: në veçanti pajisje kundërajrore, jetike për mbrojtjen e popullsisë.

Me Draghi-n si Kryeministër në Palazzo Chigi dhe Guerini-n në Mbrojtje, u vendos që të hiqeshin dorë nga disa armë vetëlëvizëse shumë moderne, të tilla si topat Pzh 2000 dhe raketat e shumta MLRS, për të ndihmuar llogoret e paqëndrueshme në Donbass.

Megjithatë, pasuria e kufizuar e arsenalit italian nuk lejon shumë hapësirë ​​për manovrim.

Tani qeveria ka tërhequr nga depozitat e tepërta, për shembull duke riparuar raketat tokë-ajër Aspide të hequra nga shërbimi dhe të destinuara për skrap.

Sipas Repubblica-s, ndër dhuratat më të fundit të dorëzuara në Kiev ishin një radar Skyguard për të drejtuar zjarrin Aspide dhe një grusht raketash për shpatulla Stinger.

Vazhduam gjithashtu me dhënien e predhave të topave 155 mm nga karikatorët.

Në muajt e parë të luftës, edhe automjetet e vjetra u pëlqyen nga ukrainasit, si dhe dhjetëra armë të vjetra vetëlëvizëse M109 u vlerësuan shumë.

Por më pas evolucioni teknologjik i dislokimeve uli efektivitetin luftarak të këtyre instrumenteve.

Biznes lufte

Qeveria Meloni nuk po porosit armë të reja për Ukrainën, por ka autorizuar shitjen nga kompanitë kombëtare, të cilat eksportojnë mjete të teknologjisë së lartë dhe skrap të rinovuar.

Në vitin 2023 pati një bum: kontrata për 417 milionë euro. “Të dhënat”,  thotë raporti mbi eksportet e luftës të paraqitura nga nënsekretari Mantovano “nxjerrin në pah sesi konflikti ka përfshirë më gjerësisht aftësitë e prodhimit të të gjithë sistemit të vendit”.

Dokumenti monumental ka 2 mijë e 32 faqe me shumë paqartësie burokratike: nuk tregon se cilat sisteme iu shitën secilit komb.

Sidoqoftë, kryqëzimi midis karakteristikave teknike dhe informacionit financiar lejon të krijohet një ide.

Porosia më e rëndësishme është ajo e paguar nga Gjermania për të patur dy bateri kundërajrore të ndërtuara nga Rheinmetall Italia pak jashtë Romës: vlen mbi 100 milionë. Secili prej tyre ka katër mitralozë me zjarr të shpejtë dhe një radar udhëzues: krijon një breshëri në qiell të ngjashëm me Kupolën e Hekurt të Izraelit.

Kompania i përfundoi ato brenda një viti dhe ukrainasit janë aq entuziastë për to sa Berlini sapo ka porositur dy të tjera.

Leonardo do të furnizojë topat e zjarrit të shpejtë 76/62 për dy luftanijet ukrainase që po përgatiten në kantieret turke dhe pajisjet elektronike për rreth 18 milionë, duke paguar ndër të tjera një ndërmjetësim prej 100 mijë eurosh.

Megjithatë, tregu dominohet nga fabrikat e municionit, të cilat katërfishojnë xhiron totale.

Mes – Mekanikë për elektronikë dhe seromekanizma – mori porosi të përgjithshme për 346 milionë, nga të cilat një pjesë e konsiderueshme ishte e destinuar për Kiev-in.

Officine Fonderie Patrone shiti kuti në kalibrat sovjetikë për 128 milionë, Simmel i Colleferro arriti në 111 milionë.

Materialet që përfundojnë në Frontin Lindor porositen zyrtarisht nga subjekte të ndryshme: institucione apo individë ukrainas, ndërmjetës çekë apo sllovakë, administrata amerikane apo kancelaritë e tjera europiane.

Lista e blerjeve përfshin gjithçka. Janë obusët legjendar 105/14 të trupave alpine: janë projektuar për t’u transportuar me mushka.

Ukrainasit i pëlqejnë sepse janë të lehta dhe mund të fshihen mes shtëpive.

Ose tanket e ndërtimit të urës Leopard që vendosin një vendkalim prej çeliku mbi lumenj dhe kanale.

Ose 50 mjetet e blinduara luftarake VCC2 të cilat në kohën e shërbimit ushtarak quheshin “Camillino” sepse ishin të pajisura me dy pjata të ngjashme me biskotat e akullores.

Dhjetra zvarritës BV206 që shkojnë në dëborë, por janë gjithashtu të përsosur për baltën e Donbass.

Me një tjetër paradoks: qeveria italiane ka deklaruar disa herë se dhuron vetëm armë “mbrojtëse”, ndërsa ne po i shesim Kievit qindra mijëra predha për artileri të rëndë.

 

Nga Gianluca di Feo për La Repubblica, përshtatur për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.

/Albanianpost.com