Pati përplasje shumë të dhunshme në shumë javë midis Izraelit dhe Hamasit, por tregjet nuk reaguan me shqetësim.

Me dy luftëra që po zhvillohen tani, ajo midis Hamasit dhe Izraelit dhe ajo midis Rusisë dhe Ukrainës, tregjet e aksioneve janë rritur, veçanërisht ato amerikane.

Edhe inflacioni ka filluar të shfaqë shenja moderimi pas veprimit vendimtar të bankave qendrore.

Parashikimet e një katastrofe u tejkaluan nga realizmi i tregjeve që besonin se pragmatizmi i palëve të përfshira për dy arsye, njëra politike dhe tjetra ekonomike.

Në planin politik, mesazhi në Lindjen e Mesme nga Riadi në Damask, te Hezbollahu në Liban ka qenë i qartë që në fillim: le të shmangim një hyrje të pamatur përkrah Hamasit.

Prioriteti i shumicës në botën arabe, përtej dallimeve margjinale, është të vazhdojë në rrugën reformiste.

Natyrisht, retorika mund të mbetet agresive: për shembull, vendet arabe kanë akuzuar verbalisht të gjithë Perëndimin për fatkeqësitë në Gaza.

Por, përtej retorikës, realizmi mbizotëroi në praktikë: në tre takime të ndryshme, kërkesat për një embargo të naftës dhe sanksione kundër Izraelit erdhën fillimisht nga ministri i Jashtëm iranian, Hossein Amir-Abdollahian, më pas nga presidenti iranian, Ebrahim Raisi, në Riad, një takim i OIC (Organizata e Shteteve Islamike) me Ligën Arabe, u refuzuan.

Dhe apeli i Ayatollah Ali Khameneit më 19 nëntor për shtetet islamike për t’i dhënë fund të gjitha marrëdhënieve me Izraelin ra në vesh të shurdhër.

Por konteksti politik është më i gjerë: takimi midis Joe Biden dhe Xi Jinping në San Francisko konfirmoi rëndësinë e lehtësimit të tensionit.

Diçka që Kina, tashmë në rolin e ndërmjetësimit dhe ndikimit mes Iranit dhe Arabisë Saudite, e imponoi menjëherë.

Gjithashtu sepse, dhe këtu kalojmë në kontekstin ekonomik, ekuilibri midis prodhuesve dhe blerësve të naftës ka ndryshuar.

Në vitin 1973, Perëndimi ishte plotësisht i varur nga nafta që vinte nga bota arabe.

Sot, 70% e eksporteve të naftës nga Lindja e Mesme shkojnë në Azi.

Zbulimet e depozitave në Detin e Veriut në Evropë dhe rritja e fortë e nxjerrjes amerikane, tashmë më e rëndësishmja në botë, kanë ndryshuar ekuacionin e varësisë.

Natyrisht, rreziku i një shkëndije shtesë, siç është rikthimi i tensioneve rreth Tajvanit apo edhe lufta e hapur, është gjithmonë i mundur.

Por sot kryefjala është minimizimi i tensionit global.

Nuk është rastësi që figura si gjenerali David Petraeus tashmë po shikojnë përtej, duke i konsideruar tmerret e luftës si dëm kolateral të një konflikti që Izraeli po lufton gjithashtu në emër të atyre në botën arabe që duan të heqin qafe Hamasin.

Dhe ai rekomandon që tashmë të mendojmë për rindërtimin, të mendojmë për negociatat për dy shtetet dhe të ndajmë fonde në botën arabe për rindërtimin e Gazës.

Megjithatë, është thelbësore që Izraeli, edhe në mes të luftës, të mendojë tashmë për pasojat.

Kjo do të jetë garancia e vetme për të mbyllur një kapitull historik në Lindjen e Mesme dhe për të eliminuar një rrezik tjetër nga skenari global gjithnjë e më i ndarë, i cili sheh një rikthim në rritjen e rolit të shtetit në ekonomi, por që, me shpresën e të gjithëve, do të jetë në gjendje të kalojnë një ndryshim në rendin ndërkombëtar pa kalimin e detyruar të një lufte botërore, siç ka ndodhur deri më tani në histori.