Njeriu me misionin për të shpëtuar lëvizjen e Emmanuel Macron

Në një ndalesë të fushatës, një mbështetës tërhoqi mënjanë Gabriel Attal dhe lavdëroi guximin e kryeministrit francez në luftimin e një beteje të pamundur elektorale të shkaktuar nga shefi i tij, Emmanuel Macron.

“Do të doja të të shtrëngoja dorën”, i tha i moshuari Attal-it në Perreux-sur-Marne, një periferi në lindje të Parisit.

“Por ju duhet t’i thoni presidentit të heshtë…është ai që na ka futur në këtë rrëmujë”.

Momenti tregoi vështirësitë me të cilat përballen si Attal ashtu edhe rreth 250 ligjvënës të larguar nga aleanca qendrore e Macron, të cilët kanë pak më shumë se dy javë për të shmangur një katastrofë të kutive të votimit për partinë në pushtet.

Edhe deputetët më parë besnikë të Macron kanë shprehur privatisht shqetësimin, moskuptimin dhe zemërimin për vendimin tronditës të presidentit për të shpërndarë Asamblenë Kombëtare pas një humbjeje të rëndë ndaj së djathtës ekstreme në zgjedhjet evropiane.

Të mbetur me pak kohë të mjaftueshme për të shtypur materialet e fushatës, disa nuk do ta vendosin fytyrën e Macron në posterat apo fletushkat e tyre nga frika se do t’u humbiste votat.

Në vend të kësaj, disa po zgjedhin të shfaqen pranë 35-vjeçarit Attal, një mbrojtës i Macron i quajtur shpesh “fëmija Macron”, i cili u emërua si kryeministër vetëm gjashtë muaj më parë, edhe pse ai ka pak shanse për të mbajtur punën e tij pas raundit të dytë.

Attal i ofroi një mbrojtje të heshtur Macronit në Perreux-sur-Marne: Këto janë zgjedhje legjislative, ne po votojmë për kryeministrin.

Në sipërfaqe, Attal po luan rolin e ushtarit besnik duke udhëhequr fushatën që anketuesit parashikojnë se aleanca e Macron do të humbasë, me shumë gjasa që të çojë në një parlament të varur ose potencialisht edhe në një qeveri të ekstremit të djathtë.

Megjithatë, kryeministri po distancohet në mënyrë nga Macron ndërsa ai lufton për mbijetesën e tij politike dhe një ofertë të mundshme për presidencën franceze në 2027.

Kryeministri nuk ishte i përfshirë në rrethin e vogël të njerëzve që Macron konsultoi përpara se të shpërndante Asamblenë Kombëtare, sipas njerëzve të njohur me këtë çështje.

Attal mësoi për vendimin vetëm pak para se të shpallej.

Ai iu lut Macron-it që ta pushonte në vend të kësaj – dhënia e kokës së kurbanit të kryeministrit është një mënyrë klasike për presidentët francezë për të zbutur krizat – por ai u kundërshtua.

Në një takim në pallatin Elysée të dielën, Attal u ul me krahët e mbledhur, përballë presidentit, ndërsa disa ministra të tjerë e shikonin.

“Ishte vendim i një njeriu”, tha ministri i Financave, Bruno Le Maire, për gazetën “Le Monde”, duke shtuar se as ai nuk ishte konsultuar.

Në një darkë me Macron, disa aleatë të shquar i kërkuan presidentit të qëndronte mënjanë dhe të lejonte që Attal të ishte fytyra e fushatës.

Aleanca centriste e Macron parashikohet të zërë vendin e tretë, sipas një sondazhi të fundit të Cluster17.

Ndërkohë, Rassemblement National (RN) e ekstremit të djathtë të Marine Le Pen, ngritjen e së cilës Macron kërkoi të frenonte duke thirrur këto zgjedhje, pritet të kthejë shumicën e deputetëve, e ndjekur nga një grup i ri i majtë, Nouveau Front Populaire (NFP).

Vendet e Macron në Asamblenë Kombëtare mund të bien nga rreth 250 në nën 100, sipas sondazhit.

Karl Olive, një deputet në largim i Rilindjes tha se Attal ishte një lojtar kyç.

“Gabriel e bën punën. Ai është ai që mishëron aftësinë për të folur si me të majtën ashtu edhe me të djathtën – ai mund t’i qetësojë gjërat”.

Attal është një produkt i pastër i epokës së Macron: ai filloi si ndihmës i një zyrtari socialist përpara se të zgjidhej si një nga deputetët që u bashkuan me Macron në mandatin e tij të parë në 2017.

Ai pati një rritje meteorike si ministër i vogël buxheti , një post të shkurtër por të profilit të lartë si ministër i arsimit dhe më pas u bë kryeministri më i ri i Francës në janar.

Një sfidë me të cilën u përballën aleatët e Attal dhe Macron ka qenë se presidenti nuk ndërtoi kurrë një makinë tradicionale partiake, sepse ai e shihte atë si një relike të panevojshme të një bote politike që donte ta prishte.

E quajtur për herë të parë En Marche në 2017 dhe e riemërtuar si Rilindja në 2022, partia e presidentit ka një prani të cekët lokale dhe nuk ka shumë kryetar bashkie apo poste qeveritare rajonale.

“Rilindja është një guaskë boshe”, tha Vincent Martigny, një profesor i shkencave politike.

“Antagonizmi i Macron ndaj partive tradicionale tani po kthehet kundër tij, sepse rivalët e tij në të majtë dhe në të djathtë kanë akoma më shumë një makinë politike ku të mbështeten”.

Marrë nga “Financial Times”, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.