Ngritja e peshave në moshën 65-vjeçare ruan forcën e muskujve të këmbëve

Asnjëherë nuk është vonë për të filluar ngritjen e peshave dhe shkenca e ka thënë këtë prej disa kohësh dhe ka gjithnjë e më shumë shenja se ky lloj trajnimi ofron përfitime të qëndrueshme për shëndetin e njerëzve.

Një studim i ri nga Universiteti i Kopenhagës, Danimarkë, i botuar në  British Medical Journal Sport & Activity Medicine, zbuloi se ngritja e peshave rregullisht për një vit të plotë rreth moshës 65 vjeçare ruan forcën e muskujve të këmbës në vitet e mëvonshme.

Humbja e forcës së muskujve në këmbë konsiderohet një parashikues i fortë i vdekjes te njerëzit e moshuar.

Masa dhe funksioni i muskujve skeletik bien natyrshëm me moshën, duke ndërhyrë me lëvizshmërinë dhe pavarësinë te njerëzit e moshuar.

Ky hulumtim i fundit shton një numër në rritje të të dhënave që sugjerojnë se ngritja e peshave mund të shmangë dobësinë te njerëzit e moshuar, duke i lejuar ata të mbajnë një shëndet të mirë.

Stërvitja e rezistencës mund të kryhet me pesha, shirita rezistence, pajisje në palestër, por në shumicën e hulumtimeve të publikuara janë ekzaminuar periudha relativisht të shkurtra kohore.

Studiuesit danezë donin të kuptonin nëse një vit stërvitje me rezistencë të rëndë do të bënte ndonjë ndryshim afatgjatë.

Studimi zbuloi se njerëzit në moshën e pensionit që stërviteshin me ngritje peshash për 12 muaj kishin muskuj të këmbëve dukshëm më të forta tre vjet pas përfundimit të programit në krahasim me ata që bënin ushtrime më të moderuara ose nuk bënin fare ushtrime.

Grupi që stërviti e bëri këtë tre herë në javë, në palestër, për një vit, duke ngritur një ngarkesë të rëndë: 70 deri në 85% të peshës maksimale që një person mund të ngrejë fizikisht një herë.

Programi i mbikëqyrur zgjati vetëm një vit, por shkencëtarët vazhduan punën e tyre për tre vitet në vijim.

Individët në grupin e ngritjes së rëndë ishin të vetmit që ruanin mesatarisht forcën e këmbës që kishin përpara se të fillonin programin e stërvitjes.

Për katër vjet, shkencëtarët panë forcën fizike të pjesëmarrësve, duke përfshirë forcën e këmbës, forcën e kapjes dhe masën e dobët të këmbës.

Studiuesit matën forcën e pjesëmarrësve në fillim të regjimit 12-mujor të trajnimit të mbikëqyrur, por më pas vazhduan matjet e forcës për tre vjet të tjerë.

Studiuesit vunë re se një pakicë e vogël pjesëmarrësish kishin vazhduar me të njëjtin program me iniciativën e tyre.

“Ne zbuluam se me një vit stërvitje rezistence me ngarkesa të rënda, pjesëmarrësit ruajtën forcën në këmbët që kishin kur filluan studimin”, sipas Mads Bloch-Ibenfeldt, një nga autorët e punës së intervistuar nga Washington Post.

Grupet e tjera, megjithatë, kishin humbur forcën në këmbë, veçanërisht ata që nuk i kryenin ushtrimet.

Ata që ndoqën një program të moderuar fillimisht përfituan nga një rritje e forcës, por përfitimet nuk zgjatën: pas katër vjetësh forca e tyre ishte më e ulët se vlera fillestare.

“Është e dokumentuar gjerësisht se trajnimi i forcës edhe te të moshuarit mund të sjellë përmirësime të konsiderueshme në masën dhe forcën e muskujve të krahasueshme me ato që mund të arrihen te të rinjtë, duke luftuar efektivisht sarkopeninë, duke kufizuar incidencën e rënieve te të moshuarit me një anti-plakje. Por çështja kryesore është se të kesh një trup të tonifikuar dhe muskuloz është çelësi i vërtetë për të qëndruar i shëndetshëm për një kohë të gjatë ”, komenton Gianfranco Beltrami, specialist i Mjekësisë Sportive dhe Kardiologjisë, nënkryetar i Federatës Italiane të Mjekësisë Sportive.

Shkenca në fakt ka vërtetuar se muskujt nuk dobësohen sepse plakemi, por plakemi sepse muskujt dobësohen.

“Nëse muskujt bien, sinjali që transmetohet është zvogëlimi i prodhimit të disa hormoneve që janë thelbësore për ngadalësimin e plakjes si hormoni i rritjes dhe testosteroni”, shpjegon Beltrami.

“Por të kesh muskuj të stërvitur do të thotë gjithashtu ulje e predispozicionit ndaj sëmundjeve metabolike, si diabeti apo kolesteroli i tepërt, sepse aktiviteti muskulor ndikon në nivelet e hormoneve të shumta që rregullojnë procese të ndryshme metabolike. Stërvitja e muskujve përmirëson ndjeshmërinë ndaj insulinës, hormonit që menaxhon sasinë e sheqerit në qarkullim, duke lejuar një përdorim më efikas të glukozës si burim energjie nga indet dhe mbi të gjitha duke parandaluar zhvillimin e rezistencës ndaj vetë insulinës, paradhoma e diabetit”.

Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.