Dora e Putin-it në Evropë nuk lëvizi para zgjedhjeve vetëm me dezinformim dhe luftë hibride. Po lëviz edhe tani. Dhe ajo hedh hijen mbi organizimin e brendshëm të forcave politike të pranishme në Parlamentin Evropian.

Në fakt, ekziston një mundësi konkrete që të lindin edhe dy grupe të reja eurodeputetësh të rreshtuar në të djathtën ekstreme dhe mbi të gjitha plotësisht besnikë ndaj Kremlinit. Kundër mbrojtjes së Ukrainës dhe në fakt mbështetësve të Moskës.

Me një vështrim carit rus dhe një tjetër drejt Uashingtonit, pra drejt fitores së mundshme të Donald Trump në zgjedhjet presidenciale nëntorin e ardhshëm. Por me një efekt dramatik: copëzimin e galaktikës reaksionare sovraniste.

Organizuesi i parë, si zakonisht, është kryeministri hungarez Viktor Orbán, i cili po fshin pluhurin nga projekti i vjetër i aleancës së Vishegradit, modeli që bashkoi shumë vende të Evropës Lindore, me njëfarë nostalgjie për “ombrellën” ruse dhe me një predikim për teoritë e ekstremit të djathtë, veçanërisht për emigrantët.

Prandaj, lideri hungarez synon një komponent që i përgjigjet drejtpërdrejt atij, që pastaj herë pas here të flasë me ECR-në e Melonit.

Fidesz, partia e Orbanit, nuk arriti një rezultat të mirë në zgjedhjet e fundit evropiane, pasi uli konsensusin në krahasim me zgjedhjet e mëparshme, por megjithatë dërgoi 11 eurodeputetë në Strasburg. Ajo që duhet mbajtur parasysh është se për të krijuar një grup ne Parlament nevojiten 23 anëtarë që përfaqësojnë të paktën 7 shtete anëtare.

Krahas liderit hungarez, i cili nesër do të takojë Giorgia Meloni-n në Romë dhe pashmangshëm do të diskutojë edhe këtë opsion pas jo hyrjes së Hungarisë në Konservatorët e ECR-së, tashmë janë rreshtuar sllovenët e Partisë Demokratike (SDS), të cilët pavarësisht emri i përkasin frontit të djathtë radikal.

SDS-ja mori katër mandate me 30% të votave.

Sllovakët e Partisë Smer, ajo e kryeministrit Fico, me 5 deputetë me gjasë futen më pas në orbitën “Orbaniane”. Dhe gjithashtu bullgarët e Vazrazhdane-s me 3 mandate. Kështu pragu prej 23 është arritur tashmë.

Këtyre i shtohet edhe ish-kryeministri çek Babis. Hulumtimi më pas fokusohet në disa nacionalistë individualë. Dhe në fakt është arritur edhe kuorumi i 7 vendeve.

Por pastaj ka një kthesë akoma edhe më të djathtë. Me qendër neo-nazistët gjermanë të AfD-së. E përjashtuar tashmë edhe nga ID (Identiteti dhe Demokracia), grupi i Le Pen dhe Salvini-t, për teoritë e tyre, partia e dytë në Gjermani po planifikon të formojë një grup të ri – që do të ishte i katërti i ultra të djathtë – dhe ta thërrasë me një emër në modë të madhe “Sovranistët”.

Dhe AfD-ja po konkurron me Orbanin për anëtarësimin e disa deputetëve të ekstremit të djathtë si bullgarët e Vazrazhdane.

AfD-ja ka 15 përfaqësues të zgjedhur në Strasburg. Por i duhet të arrijë kuotën 23. Një takim është planifikuar për të enjten në Bruksel për të verifikuar realizueshmërinë e këtij formacioni të ri. Dhe në short do të ishin rumunët e SOS me dy deputetë, spanjollët e “Se Acabò la Fiesta” me tre, grekët e Nikit (një parti tjetër e krahut të Putin-it) me dy, polakët e Konfederatës (në të djathtë të Pis-it) me 6, parlamentarja sllovake nga Hnutie Republika dhe hungarezja nga Mi Hazank Mozgalom. Cirku më i egër, nacionalist dhe racist i ekstremit të djathtë.

Në lojë nuk janë vetëm çështje politike, por edhe ekonomike. Grupet marrin shumë fonde nga Parlamenti Evropian, disa milionë për legjislaturë. Dhe askush nuk dëshiron t’ia lërë Melonit apo Le Penit çelësat e kasafortës.

Në këtë mënyrë zhduket ëndrra për krijimin e një “supergrupi” të djathtë për të cilin aspironte edhe kryeministrja italiane. Gjithsesi ajo do të përpiqet edhe sot të shmangë ndarjen e katërfishtë.

Po mundohet të mbyllë një sy dhe të përfitojë nga disa aspekte pozitive. Para së gjithash, për të hequr dyshimin e lidhjes me “Putinizmin” e Orbanit. Një rrezik që do të komprometonte busullën e vetme të vërtetë të FdI (Fratelli d’Italia) në politikën e jashtme gjatë këtyre dy viteve, atlantizmin.

Dhe më pas mund të nxjerrë në pah idenë se konservatorët nuk duhet të përkufizohen si të djathtë ekstrem duke pasur parasysh se ka dy grupe të tjera në të djathtë të tyre.

Por kjo është vetëm një vetë-shpallje. Fakti mbetet se sovranistët po e humbasin provën e unitetit dhe duke u paraqitur kaq të përçarë nuk përfaqësojnë as alternativë.

Nuk janë të tillë numerikisht në Evropë dhe kështu nuk mund të jenë as politikisht.

Me pak fjalë, galaktika sovraniste po copëtohet. Objektivi është para së gjithash konkurrimi dhe jo përcaktimi i zgjedhjeve afatshkurtra për emërimet në BE.

Megjithatë, ne duhet të kuptojmë se si dhe nëse, e ndarë në tre ose katër yje të vegjël, do të jetë me të vërtetë në gjendje të godasë ose të ndalojë projektin pro-evropian.

Marrë nga La Repubblica, përshtatur për Albanian Post