“Në Hagë, Serbia tenton ta arrijë atë që s’e arriti më 1999 dhe 2008 në Kosovë”

Skandali me deklaratat e rreme të Halit Sahitajt në Hagë në dëm të krerëve të UÇK-së është vetëm një nga fijet e shumta që për një kohë të gjatë kanë thurur rrjetën e një manipulimi special — që ka shoqëruar historinë e themelimit dhe funksionimit të Gjykatës Speciale — dhe që mbërthen tregimin e pabesueshëm për idenë e drejtësisë – ku shkelen parimet dhe të drejtat e të akuzuarve, ndërsa goditet shteti i Kosovës.

Një manipulim që nisi me Raportin e Dick Marty-t – që tronditi botën me akuza absurde për trafikim organesh dhe çoi në themelimin e një gjykate që do t’i hetonte pretendimet e tij, të cilat, në fund, nuk dëshmuan asgjë dhe nuk u përfshinë në aktakuzën e ngritur kundër krerëve të UÇK-së.

Një manipulim i ushqyer nga shteti serb, me zyrtarët e saj që furnizuan senatorin zviceran dhe Gjykatën Speciale me materialet e tyre – me qëllim për ta akuzuar Kosovën për krime lufte, ndërkohë që prapa vetes ka historinë e tij të gjenocidit mbi shqiptarët në vitet 1998-1999.

Një manipulim me narracionin historik brenda aktakuzës.

Një manipulim me pretendimin se po gjykohen individët dhe jo UÇK, por që pothuajse secili ushtar i saj portretohet si anëtar i “Ndërmarrjes së Përbashkët Kriminale”.

Një manipulim që rrezikon ta deformojë luftën çlirimtare dhe historinë e Kosovës.

Dhe, një zinxhir manipulimesh që përcjellin Prokurorinë e Specializuar në Hagë – me shkeljet procedurale, me vonesat e fillimit të procesit gjyqësor, me fshehjen e provave shfajësuese, përfshirë ato të Departamentit Amerikan të Shtetit dhe të CIA-s, me mbylljen e seancave gjyqësore, me fare pak transparencë dhe me zero mbikëqyrje e llogaridhënie.

Gjithçka ngjan si në filmin “The Truman Show” – ku një histori që tërheq vëmendjen, loja me informata dhe humbja e kujtesës – janë kushtet e realizimit të një manipulimi pa rënë në sy, nën regjinë që provon të ujdis realitete duke shtihuar fakte. Për drama dhe show.

Por, regjisori brenda filmit kalkulon keq në besimin e tij kur thotë: “Ne e pranojmë realitetin e botës që na prezantojnë”. Viktimës së tyre, ata ia larguan të gjitha, por nuk mund t’ia fshinin kujtesën. Sepse, kushti për ta ndërtuar të ardhmen e manipuluar mbështetet në kujtesën e së kaluarës që duhet manipuluar, e që u bë luftë e humbur e regjisorit për tendencën e manipulimit total.

Profesori i filozofisë, Astrit Salihu, duke folur në dokumetarin “Manipulimi Special”, transmetuar në Opinon/TV Klan dhe Albanian Post-Tiranë, shpjegon “manipulimin”.

“Manipulimi, në fakt, është njëfarë përpjekje e të bërit të tjetrit që të besojë në gjërat që nuk eksiztojnë, që nuk janë, ose që të besojnë në falsitete. Por, nëse i kthehemi burimisht fjalës ‘manipulim’, do të thotë që vjen prej ‘manus’ dhe ‘polere’ në latinishtën e vjetër, del se kemi të bëjmë me duar që mbushin diçka, ose kapin diçka, ose duart punojnë në diçka. Vetë burimisht kjo fjalë nga tregon se në fakt në procesin gjyqësor në Gjykatën Speciale ne kemi disa duar që janë të përziera, që kanë ndërhyrë në një proces të drejtë gjyqësor në Gjykatën Speciale – siç është për shembull involvimi i drejtpërdrejtë i Prokurorisë për Krime Lufte i Serbisë. Aty kemi në fakt njëfarë konstruktimi të të dhënave, njëfarë projektimi që më shumë i ngjan projeksioneve të njëfarë mendjeje perverse, njëfarë mendjeje patologjike, sesa që kanë të bëjnë me një realitet”.

Ish deputetja e Kuvendit të Kosovës, Aida Derguti, konsideron se çështja e Gjykatës Speciale   është shumë më komplekse dhe shumë më politike sesa shihet në shikim të parë.

“Që prej përfundimit të luftës, Serbia e vazhdon luftën në nivel tjetër – që është niveli diplomatik. Dhe, natyrisht, përkrah saj, me aleatët e vjetër që i ka pasur gjatë tërë historisë, e vazhdon këtë betejë diplomatike kundër Kosovës. Por, qëllimi fundamental i krejt kësaj beteje politike, juridike, është që përmes njollosjes së UÇK-së, pra ashtu siç thuhet në fillim të aktakuzës – ‘Ndërmarrje e Përbashkët Kriminale’, në mënyrë indirekte ta deligjitimojë edhe intervenmimin e NATO-s. Pra, është shumë më komplekse çështja e Gjykatës Speciale, dhe është shumë më politike sesa shihet kështu në shikim të parë”, thotë Dërguti.

Për Petrit Selimin, ish Ministër i Jashtëm i Kosovës, me metodat e ndikimit në drejtësi Serbia tenton ta arrijnë ata që s’ka arritur më 1999 dhe më 2008.

“Kemi një kombinim të llahtarshëm të naivitetit perëndimor, një agjende politike të paqratë nga disa aktorë, si dhe insistimit pa kurrfarë dyshimi të Serbisë dhe të Rusisë që me luftën hibride, me metodat e ndikimit në drejtësi, ta arrijnë ata që s’ka arritur më 1999 dhe më 2008. Ta bëjë Kosovën pa kokë politike, dhe ta fitojë UÇK-në aty ku s’ka mundur ta fitojë. Jo në fushëbetejë, jo në diplomaci, por me metodat e Shërbimit Intelegjent, me gënjeshtrat, të cilat fatkeqësisht edhe në Kosovë nuk u luftuan sa duhet”, ka thënë Selimi në dokumetarin “Manipulimi Special”, transmetuar në Opinon/TV Klan dhe Albanian Post-Tiranë.

Ish Deputeti i Kuvendit të Kosovës, Visar Imeri, mendon se nganjëherë, veçanërisht përmes diskursit publik të Gjykatës Speciale, krijohet përshtypja që ajo i konsideron të akuzuarit tashmë fajtorë, ende pa e vlerësuar si Gjykatë, gjë që, sipas tij, është gabim dhe politizim i një çështje gjyqësore.

“Gjykata Speciale shpeshherë ta jep përshtypjen që po e ndjek njeriun dhe pastaj po synon me mish e me shpirt të gjejë prova sadopak të qëndrueshme – të cilat e lidhin personin që e ka në shënjestër me krimin për të cilin po e gjykon. Dhe mendoj që këtu shpeshherë Gjykata Speciale po e huq parimin bazë të drejtësisë, sepse po kalon nga hetimi në përndjekje”, thotë Visar Ymeri.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.