Ndalimi mizor i palestinezëve nga Izraeli po fshihet nga publiku

Shkrim nga Hanin Majadli për Haaretz, përshtatur për Albanian Post

Disa ditë pas shpëtimit të pengjeve, llogaria në Instagram e Kan 11 TV vuri në dukje “sytë e tyre të lidhur mungesë ushqimit të rregullt, kushte të tmerrshme në të cilat ishin pengjet … gjendja e tyre e keqe shëndetësore, pengjet vuajnë nga uria… në mënyrë cinike dhe mizore, rrëmbyesit e Almog Meir Jan festuan ditëlindjen e tij në robëri, madje duke i gatuar atij një tortë cinike dhe mizore”.

Këto ishin fjalët e raportit.

Natyrisht, u gëzova kur pashë se ata ishin në gjendje relativisht të mirë, aq sa është e mundur kur të rrëmbejnë dhe të mbajnë rob në një vend që nuk e njeh, kur të merren të drejtat dhe siguria themelore, dhe në mes të një zone lufte armiqësore, atëherë kur granatimet dhe shpërthimet tundin çdo fije në trupin dhe shpirtin tuaj, dhe ju nuk jeni në gjendje të mirë edhe nëse e shikoni atë pas nëntë muajsh robëri. As që mund ta imagjinoj dhe nuk ua uroj armiqve të mi.

E gjithë kjo më bëri të mendoj për mënyrën se si gjendja në dukje e arsyeshme e pengjeve tronditi botën dhe ndjeshmëritë delikate të shumë izraelitëve, dhe se sa të shqetësuar ishin ata nga përshkrimet e pengjeve me sy të lidhur, se si ata nuk u lejuan të shkonin atje ku ata donin ose sesi rrëmbyesit e tyre i kërcënuan se do t’i vrisnin.

“Kemi të bëjmë me kafshë njerëzore, i kanë pjekur një tortë! Sa keq!” ishin disa nga reagimet. “Ata e meritojnë vdekjen; i kanë lidhur sytë! Ndoshta i kanë pjekur një tortë që bota të mendojë se ata janë qenie njerëzore, jo krijesa të djallit”.

Dhe pastaj mendova për Mohammed Taher Jabarin nga Umm al-Fahm, i cili nisi një demonstratë në fillim të luftës. Që atëherë ai është arrestuar dhe fotot tregojnë se ka humbur shumë peshë. Taheri, mësues dhe aktivist, jo terrorist apo përkrahës i terroristëve, jo anëtar i Nukhba-s, thjesht një qytetar që shkoi për të demonstruar dhe që atëherë nuk është liruar. A ka pasur raportime për mizorinë e ndalimit të tij apo banalitetin e së keqes?

A dëgjuan njerëzit që u tronditën nga trajtimi i pengjeve për gjendjen e të burgosurve palestinezë? A kanë dëgjuar për të burgosur të cilëve u janë prerë duart dhe këmbët për shkak të gangrenës së shkaktuar nga prangat? A kanë dëgjuar ata në mediat kryesore izraelite për Guantanamo izraelite, Sde Teiman, e cila shërben si një qendër paraburgimi për banorët e Gazës dhe për njerëzit e dyshuar se i përkasin Hamasit? A e dinë ata se gjatë gjashtë muajve të fundit, numri i të burgosurve që kanë vdekur në kampet izraelite të torturës është katër herë më i madh se numri i të burgosurve që kanë vdekur në Guantanamo mbi 20 vjet? Të paktën 27 kanë vdekur në Izrael, dhe me shumë mundësi.

A e dinë njerëzit në Izrael se të burgosurit në Sde Teiman mbahen pa monitorim të gjykatës dhe pa përfaqësuesit e Kryqit të Kuq apo avokatët që mund t’i takojnë? A dinë ata ndonjë gjë për ndalimet administrative të kryera këtu shumë përpara 7 tetorit, fillimi i historisë për shumë izraelitë?

U përpoqa të gjej raporte për Sde Teiman në faqen e internetit të transmetuesit publik Kan 11 TV. Nuk gjeta asnjë në versionin digjital dhe shkova shumë prapa. Rezulton se nëse nuk do të piqeshin ëmbëlsira për të burgosurit palestinezë, nuk ishte aq mizore apo e keqe sa të raportohej.

Si mund të shpjegohet kjo mungesë totale e vëmendjes, apo mohim që synon të justifikojë masakrën që Izraeli po kryen në Gaza për tetë muaj, të cilën e gjithë bota përveç Izraelit mund ta shohë? Pikërisht ndërsa po mendoja për këtë, lexova një raport për një mami arabe në një spital, e cila bëri thirrje për lirimin e të gjithë pengjeve dhe të burgosurve nga të dyja anët.

Tani ajo po kalon në ferr sikur të ishte një kryeterroriste, një objektiv i të njëjtëve njerëz që u tronditën nga një tortë në robëri. Tani e kuptoj – kjo nuk mund të rregullohet.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.