Miti gjerman shembet: Gjermania është e humbur mes antisemitizmit zvarritës, të djathtës ekstreme dhe industrisë në krizë

Maja Wiens mbërrin aq shpejt sikur të ishte njëzet vjeç, kur tashmë është errët në Weinbergspark, me shenjën e saj të zemërimit dhe kujtesës: Nuk dua që nipërit e mi të ikin si gjyshja dhe babai im, për të mos u dëbuar.

Policia monitoron parkun e zambakëve të ujit midis Mitte dhe Prenzlauer Berg.

“Gjyshja kundër së djathtës” (Oma gegen Rechts) merr mikrofonin dhe me një zë të hollë, në një heshtje shqetësuese, flet për urrejtjen që merr në rrjetet sociale, pa bërë asgjë: “Demokracia është në rrezik. Por unë nuk do të heq dorë nga çdo neo-nazist dhe ekstremist i fundit në këtë vend”, thotë ai.

Këtë javë pati një protestë në rrugët e Berlinit, Mahnwache, vigjilja kundër antisemitizmit, për të marrë pjesë.

Nesër, ajo dhe liderët e tjerë të lëvizjes që mbledh mijëra gra të moshuara që luftojnë kundër ekstremizmit do të jenë tashmë në punë duke organizuar një tjetër: Të mbrojmë hebrenjtë që shkojnë në sinagoga, të marshojmë kundër AfD-së, të mbrojmë komunitetin. vlerat tona!, shpjegon ai.

Dhe ai shton: Gjermani mesatar është zgjuar nga gjumi. A nuk e shihni sa njerëz po dalin në rrugë anembanë Gjermanisë? Më jep të dridhura: ultra e djathta është e fortë në të njëjtat zona ku Partia Nacional Socialiste ishte e fortë në 1932.

Maja është 71 vjeç, me flokë të gjata të zeza, katër nipër e mbesa, dy prej të cilëve janë sirianë dhe një i pastrehë i birësuar nga rruga.

Ajo sapo ka mbaruar fjalimin e saj, e paraprirë nga ai i një studenteje të re, Paulina, e cila tregon se si shkolla e saj hebraike dhe universitetet më prestigjioze, nga Humboldt në Freie Universität, po kthehen në strofkat e urrejtjes dhe intolerancës, me dhunën që zvarritet, deri në pikën e frikës për të shkuar në klasë.

Buletini i përditësuar dy javët e fundit, vetëm në akademitë e Berlinit, përfshin tre episode të bujshme: një student, Lahav, goditet me shqelma dhe grusht derisa iu thye hunda dhe sërish një përplasje mes pro-izraelitëve dhe pro-palestinezëve në të cilën ai polic ndërhyri, ose një seminar i ndërprerë brutalisht nga aktivistët pro Gazës, ku mori pjesë një gjyqtar i Gjykatës Kushtetuese izraelite.

“Gjermania është ndarë sërish në dysh, popuj që nuk flasin me njëri-tjetrin”, vazhdon gjyshja kundër së djathtës. Bürgerdialog, dialogu mes qytetarëve dhe mes qytetarëve dhe politikës ka rënë në heshtje.

Teksa vigjilja kundër antisemitizmit po i vjen fundi, ora shtatë e mbrëmjes, vjen një kamion rreth parkut që tingëllon si provokim, me ngritje sloganesh pro Gazës, por me shkrime shumë agresive. Komiteti e ngre muzikën me volum të plotë, si përgjigje, një burrë jep gishtin e mesit, mbledhja nxehet, pastaj prishet.

Është polarizimi i shoqërisë gjermane që po përhapet çdo ditë e më shumë në Berlin. Që nga 7 tetori i kaluar dhe më tej.

Rrugët janë fazat e disidencës pa konfrontim. Sipas një sondazhi të Insa, 61% e gjermanëve besojnë se klima demokratike në Republikën Federale është vërtet në rrezik.

Për katër javë, harta e vendit, nga metropolet në qytetet e vogla, është mbushur çdo ditë me pika të kuqe, vendet ku organizohen demonstrata kundër asaj që është kthyer në forcën e dytë politike, Alternativës së ultra të djathtë për Gjermaninë (AfD) , u dyfishua në tre vjet për të arritur në 20%, plus pikë, minus pikë.

Parashikohet – nëse do të qëndrojë kështu deri në qershor – të bëhet partia e tretë më e madhe në Parlamentin Evropian.

Faktori nxitës për rebelimin e një segmenti të paprecedentë të popullsisë gjermane që nuk kishte dalë kurrë në rrugë ishte hulumtimi i gazetës investigative Correctiv, e cila zbuloi një takim të fshehtë, në nëntor në Potsdam, midis eksponentëve të së djathtës radikale (austriaku Martin Sellner, kreu i Lëvizjes Identitare lokale) dhe politikanë individualë nga AfD, CDU dhe të tjerë, në të cilat u diskutuan planet për “emigrim” masiv të emigrantëve, përfshirë ata me shtetësi të dyfishtë.

Kujtimi që fshihet

Një takim që për disa dukej si një lloj Konference Wannsee, në të cilën u organizuan dëbimet e hebrenjve. Si ka mundësi që historia nuk kalon, por kthehet? Si është e mundur që, me gjithë punën që ka bërë Gjermania për fajin dhe kujtesën, krimet antisemite u katërfishuan me rindezjen e konfliktit në Izrael?

“Antisemitizmi nuk është zhdukur kurrë”, komentoi komisioneri qeveritar për jetën hebraike, Felix Klein, për La Stampa”. “Vendi po kalon një moment të madh vështirësie dhe pasigurie, interneti është një hapësirë ​​për përhapjen e radikalizmit dhe ksenofobisë. Gjatë 20 viteve të fundit, 15% e njerëzve kanë qenë të hapur ndaj këtyre tregimeve”.

Shoqëria e ndarë

Sot, në qendër të vëmendjes dy Gjermanitë, ajo që po marshon për të krijuar barriera dhe ajo ekstremiste që po rritet, do të jetë në Dresden.

Bëhen 79 vjet nga bombardimi i qytetit në vitin 1945.

Një mijë aktivistë dhe subversivë të ekstremit të djathtë priten për një “Trauermarsch”, një funeral nostalgjik. Në të njëjtën kohë, qytetarët prodemokracisë do të inskenojnë një zinxhir njerëzor për të bërtitur më fort “nuk ka vend për ty”, sqarojnë Bashkia.

Ndërkohë, në internet algoritmi TikTok jo vetëm që promovon radikalizimin, por edhe e përshpejton atë, nëpërmjet phishing-ut intelektual po shndërron një pjesë të brezit 20-30 vjeçar në qytetarë gjithnjë e më konservatorë.

Paraliza e qeverisë

Nga shumë këndvështrime, duke filluar nga qeveria, dilema e muajve të fundit është si të reagohet.

Alternative für Deutschland respektohet pjesërisht nga Zyra për Mbrojtjen e Kushtetutës, duke ngritur pyetje nëse partia mund të shpallet jashtë ligjit ose të përballet me një shkurtim të financimit.

Por, shkruan Faz, “krahasimi me partinë e Hitlerit është grotesk. AfD nuk ndjek fantazitë e hapësirës së jetesës”.

Shkencëtari politik Albrecht von Lucke shpjegon zhvendosjen në të djathtë të shoqërisë gjermane në La Stampa: Gjermania që deri vonë dukej se drejtonte politikisht dhe ekonomikisht dhe që i kishte të gjitha përgjigjet, «është zerrissen, e grisur.

Nuk është hedhur në shesh ende, por ajo është e impresionuar.

Nga obsesioni me Schwarze Null, borxh zero, që kushton një politikë shtrënguese që nuk pranohet më në shumë qarqe. Industria është në krizë. Ka mungesë të punëtorëve, duhet zgjidhur problemi demografik, por mbi të gjitha qeveria duhet të kuptojë se në radhë të parë vijnë investimet shtetërore, më pas vijnë ato private”.

Sipas OECD, Berlini ka parashikimin më të keq të rritjes brenda G20 pas Argjentinës, +0.3%.

Qeveria është e paralizuar, e burgosur në një “koalicion semaforik” që duket se është prishur, thonë disa analistë.

Tre parti shumë të ndryshme, Social Demokracia, Të Gjelbërit dhe Liberalët, dhe strategjia e eliminimit të polemikave për të mos humbur votat nuk funksionon.

Kancelari Olaf Scholz kishte një bonus në krahasim me partinë e tij, SPD (e cila mezi arrin 15% në nivel kombëtar, në disa Lande madje ndalon në 5, si në Saksoni dhe Turingi), ai gëzonte një konsensus pavarësisht, si pasardhës i Merkelit, ku ishte zëvendës.

Ai u fokusua në ndërprerjen totale, i nxitur edhe nga shpërthimi i luftës në Ukrainë dhe kriza energjetike, por sot ai perceptohet si një anti-lider.

Madje janë përhapur thashethemet se ai ka bërë një hap mbrapa, në favor të ministrit të Mbrojtjes, Boris Pistorius, një burrë me guxim, ndërsa ai konsiderohet si një Kopfmensch, tepër cerebral, i komplikuar për t’u ndjekur në fjalimet publike, i paaftë për të shfrytëzuar mundësitë për të raportuar. qytetarët në anën e tij.

“Schleifen lassen”, le të lodhen gjërat, është folja. “Kur dikush shprehet, është tepër vonë”, thotë Faz në një editorial.

Krisenkanzler dhe votimi i protestës

Nga kancelarja e krizës, Merkel, e cila sfidoi Trumpin dhe iu kundërvu Putinit – të cilit, megjithatë, më shumë se një analist e fajëson situatën aktuale të kaosit – te kancelari i krizës, Scholz.

Në gjermanisht, tingëllon si një përdredhës i gjuhës, «vom Krisenkanzler zur Kanzlerkrise».

“Vota e protestës peshon shumë në sondazhe”, vazhdon Von Lucke.

Gjermania duket se është edhe një herë, pas 20 vitesh, i sëmuri i madh i Evropës. “Për pesë faktorë negativë – shpjegon profesori Alexander Kritikos i Diw, Instituti i Kërkimeve Ekonomike të Berlinit për La Stampa –: shpërthimi i çmimeve të energjisë; inflacioni dhe interesat e larta; efekti i Kinës, i cili ngadalësoi kërkesën për produkte gjermane, për shembull makinat elektrike; mungesa masive e investimeve në të kaluarën, në infrastrukturat e transportit (statistikat madje flasin për 88% të trenave të Deutsche Bahn që vonohen, red.); burokratizimi në rritje dhe digjitalizimi i ngadaltë; Kësaj i shtohet edhe mungesa e 300-400 mijë punëtorëve të specializuar”. Dhe kjo është pikërisht një nga pikat e qarkut të shkurtër gjerman, imigracioni.

Burim jetik për Bundesrepublik. Por edhe faktori që partitë ultra të djathta dhe ultra të majta (si formacioni i sapoformuar i ish-deputetes së shqetësuar dhe pro-ruse të Linke, Sahra Wagenknecht) shfrytëzojnë për frikën dhe pakënaqësinë e tifozëve. “Gjermania e ka të vështirë…”, komenton Merlin, 29 vjeç dhe dy metra i gjatë, në lokalin e stacionit Cottbus, një qytet në Brandenburg 130 km në jug-lindje të kryeqytetit, pothuajse në kufirin me Poloninë.

Mori familjen për drekë, fëmijët e vegjël po përgatiten të shkojnë në një festë ditëlindjeje, të veshur për karnaval. Këtu AfD është mbi 30%.

“Po sikur ta votoj? Por është e qartë! Nuk mund të themi më se jemi krenarë që jemi gjermanë. Ne bëjmë gjithçka për emigrantët, të cilët vjedhin sistemin tonë shoqëror. Krimi rritet, fitoj pak. Nëse do të mundja, do t’i ktheja të gjithë me forcën time”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.