Masakra e Lojërave Olimpike të Mynihut 1972 – një katastrofë e shmangshme?

Lojërat Olimpike të vitit 1972 në Mynih supozohej të ishin një rast feste.

Mynihu kishte vendosur të zhvillonte një event në paqe.

Mbi një çerek shekulli pas luftës katastrofike të nisur nga nazistët, Gjermania donte të paraqitej si një shtet modern dhe demokratik.

Për 10 ditë, Lojërat e Mynihut ishin vërtet të gjalla dhe të gëzuara – deri në mëngjesin e 5 shtatorit.

Rreth orës 4:35 të mëngjesit, tetë anëtarë të grupit terrorist palestinez “Shtatori i Zi” sulmuan lagjet e atletëve izraelitë në fshatin Olimpik.

Ata kërkuan lirimin e 232 palestinezëve të burgosur nga Izraeli, së bashku me militantët e krahut të majtë, Andreas Baader, dhe, Ulrike Meinhof ,të Gjermanisë dhe Kozo Okamoto, të Japonisë.

Negociatorët gjermanë ishin të prirur t’i dorëzoheshin kërkesave, por Izraeli i refuzoi rreptësishtë ato.

“Nëse ne duhet të dorëzohemi, atëherë asnjë izraelit askund në botë nuk mund të ndjejë se jeta e tij është e sigurt”, tha kryeministrja izraelite, Golda Meir.

Në fund të ditës, pas një përpjekjeje shpëtimi të planifikuar tepër keq, 11 anëtarë të ekipit olimpik izraelit, pesë sulmues të “Shtatorit të Zi” dhe një polic vdiqën.

Shefi i policisë së Mynihut në atë kohë, Manfred Schreiber, pranoi se autoritetet e zbatimit të ligjit nuk ishin të përgatitura.

“Ne ishim të trajnuar për shkelje të përditshme, për të qenë pranë njerëzve, të paarmatosur”, tha ai, “por jo për një aksion kundër terroristëve të trajnuar”.

Paralajmërimet u shpërfillën

Por policia në fakt mund të ishte përgatitur.

Historiani nga Berlini, Matthias Dahlke, shpjegoi se fillimi i viteve 1970 u errësua nga terrori.

“Rrëmbimet e avionëve ishin praktikisht rend i ditës”, tha ai për në një intervistë të dikurshme për “DW”.

Kishte IRA të Irlandës së Veriut, ETA në Francë dhe Spanjë, terrorizëm të krahut të djathtë dhe të majtë në Itali dhe konflikte në Lindjen e Mesme.

Në prag të Lojërave Olimpike, psikologu i policisë së Mynihut, Georg Sieber, kishte zhvilluar në të vërtetë 26 skenarë sulmesh terroriste dhe ia kishte paraqitur ato ekipit të tij.

Skenari numër 21 ishte tmerrësisht i ngjashëm me krizën aktuale të pengjeve në Mynih, pasi përfshinte një sulm ndaj atletëve izraelitë në orët e hershme të mëngjesit.

Në një intervistë për “DW”, Sieber tha se nuk ishte i vetmi person që paralajmëroi autoritetet gjermane.

“Kishte lloj-lloj agjencish, nga Amerika në Kinë, të cilët thoshin: Kemi dëgjuar diçka dhe kjo dhe ajo do të ndodhë”, tha ai.

Sieber ngriti akuzat më të rënda kundër ish-shefit të policisë Schreiber.

Para Lojërave, Sieber kishte sugjeruar gjithashtu që për arsye sigurie, atletët që jetojnë në fshatin olimpik nuk duhet të ndahen në kombësi, por në vend të kësaj, në sporte të ndryshme.

Por zyrtarët e sportit ishin kundër kësaj ideje, ndaj nuk u zbatua.

Kaosi i komunikimit drejtpërdrejt në TV

Qyteti i Mynihut, i goditur nga ethet olimpike, u përplas në një fatkeqësi ndërkombëtare.

“Informacioni konfuz ishte problemi kryesor”, tha historiani Dahlke.

Palët e ndryshme komunikuan aq keq me njëra-tjetrën saqë disa nga snajperët e policisë që u vendosën në fund nuk e dinin as sa terroristë po synoheshin, edhe pse palët e tjera të përfshira e dinin numrin e saktë.

Situata u përkeqësua nga fakti se shtetet individuale të Gjermanisë ishin përgjegjëse për sigurinë – në një shkallë edhe më të madhe se sot – duke çuar në konfuzion midis autoriteteve shtetërore dhe federale.

Në të njëjtën kohë, media u dha terroristëve informacione.

Autoritetet jo vetëm që harruan të fiknin energjinë elektrike në godinën e zënë nga pengmarrësit, por gjithashtu nuk arritën të largonin shtypin nga fshati Olimpik.

Kjo do të thoshte se terroristët ishin në gjendje të vëzhgonin se si snajperët ishin pozicionuar rreth lagjeve izraelite, duke nxitur anulimin e një prej operacioneve të planifikuara të shpëtimit.

Përpjekje e dështuar për shpëtim

Në një moment, u duk sikur autoritetet ranë dakord me kërkesat e terroristëve për t’i dërguar ata në Kajro së bashku me pengjet.

Dy helikopterë i çuan në një aeroplan në bazën ajrore të NATO-s aty pranë Fürstenfeldbruck që i priste.

Vetëm pesë snajperë policie u vendosën sepse, siç thekson Dahlke, autoritetet gjermane nuk e dinin se kishin të bënin me tetë terroristë.

Snajperët ishin të pajisur keq, nuk kishin kontakt me radio dhe nuk mund të koordinonin përpjekjet e tyre.

Kur Ministria e Brendshme e Bavarisë i urdhëroi ata të hapnin zjarr, pasoi një përleshje dy-orësh me armë.

Transportuesit e blinduar të personelit për snajperët mbërritën më vonë se sa pritej.

Kur automjetet u shfaqën, një nga pengmarrësit hodhi një granatë dore në kabinën e një helikopteri, duke djegur pengjet dhe duke shkatërruar avionin.

Atletët izraelitë në helikopterin tjetër u goditën me plumba.

Tre nga sulmuesit mbijetuan.

Tre javë më vonë ata u liruan gjatë rrëmbimit të një fluturimi gjerman të Lufthansa-s, gjë që zemëroi ndjeshëm Izraelin.

Për të shtuar dëmtimin, zëdhënësi i qeverisë gjermane, Conrad Ahlers, deklaroi se operacioni i pengjeve kishte qenë i suksesshëm.

Vetëm disa orë më vonë, e gjithë bota mësoi për përpjekjen e dështuar të shpëtimit dhe vdekjen e pengjeve.

Lojërat Olimpike rifilluan pas një pauze njëditore dhe një shërbimi përkujtimor.

Marrë nga Deutsche Welle, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.