Lufta në Lindjen e Mesme, Hamasit i është prerë koka por nuk dorëzohet: ja plani për kundërsulm

Fillimisht ekstremet, pastaj gjymtyrët, në fund koka.

Shpërbërja e Hamasit duket se ka ndjekur të njëjtën rrugë si Mohammed Deif, udhëheqësi ushtarak dhe organizatori i sulmit të 7 tetorit.

I goditur disa herë, i gjymtuar dhe tani, sipas Izraelit, i vdekur, i varrosur nën rrënojat e një ndërtese të shkatërruar nga një bastisje më 13 korrik në Khan Younis.

Si forcë ushtarake, Hamasi u shkatërrua të paktën 80 për qind, humbi katër të pestat e batalioneve të tij, nëntë të dhjetat e arsenalit të raketave, si dhe një frymëzues të pazëvendësueshëm.

Megjithatë, si forcë politike, ai ka ende shumë letra për të luajtur.

Në këta dhjetë muaj gjuetia e militantëve dhe liderëve ka ecur paralelisht me kërkimin e pengjeve.

Në rrathë koncentrikë, gjithnjë e më të ngushtë. Dhe në dy nivele.

Në pamje të parë, në shtëpitë e familjeve më besnike të lëvizjes palestineze ose klaneve që merren me kujdestarinë e të burgosurve dhe “mysafirëve”, dmth liderëve që ndërrojnë shtëpi çdo natë.

Dhe brenda tunelit, me bastisje të rrezikshme nga forcat speciale dhe shërbimet e brendshme izraelite.

Megjithatë, për një kohë të gjatë, vetëm peshq të vegjël përfunduan në rrjetë, përveç Marwan Issa, i konsideruar numri tre i Hamasit në Rripin e Gazës, i eliminuar në një sulm ajror marsin e kaluar.

Tani, me forcat izraelite që konfirmojnë vdekjen e Deif, prerja e kokave të grupit është duke u zhvilluar, së bashku me shkatërrimin e aftësive të tij luftarake.

Edhe më shumë se Ismail Haniyeh, i vrarë të mërkurën nga një bombë e vendosur muaj më parë në konakun që ai përdorte zakonisht në Teheran, Deif konsiderohej si “kaedi”, komandanti i vërtetë i palestinezëve.

Në demonstratat në favor të “rezistencës” emri i tij jehoi në thirrjen më të zakonshme të betejës: “Hat l-seif had l-seif, nehna arjial mohammed deif”, domethënë “kaloni shpatat tuaja, ne jemi njerëzit e Mohammed Deif”.

Kjo është arsyeja pse militantët e kanë të vështirë të pranojnë vdekjen e tij.

Zëvendësimi i tij do të jetë shumë më i vështirë se i Haniyeh.

Hamasi, akronimi i Lëvizjes së Rezistencës Islame, ka një strukturë me tre nivele: udhëheqësit shpirtërorë, ata politikë dhe krahun ushtarak.

Niveli i parë u pushtua deri në vitin 2004 nga Sheikh Ahmed Yassin, një nga themeluesit.

Ai gjithashtu u godit disa herë nga sulmet izraelite, përfundoi në një karrige me rrota dhe më pas u vra nga një raketë më 22 mars të atij viti.

Yassin nuk u zëvendësua kurrë me të vërtetë. E vetmja figurë që i afrohet sheikut sot është Mahmud Zahar, gjithashtu nga krahu “jugor” i lëvizjes, i lindur në Gaza në vitin 1945, nga një nënë egjiptiane, ai i mbijetoi disa përpjekjeve eliminuese.

Ai konsiderohet i afërt me pozicionet e Haniyeh, me një ndikim të fortë në të menduarit e tij nga Vëllazëria Myslimane e Kajros.

Megjithatë, Zahar nuk ka personalitetin e Jasinit dhe roli i tij është uzurpuar disi nga lideri i ardhshëm politik, Khaled Meshaal.

Zgjedhja e tij si pasardhës i Haniyeh duket e qartë edhe nëse nuk është ende zyrtare.

Meshaal, 68 vjeç, i mbijetoi një tentative helmimi në vitin 1998 nga Mossad.

Ai i përket krahut “verior”, pra atyre që kanë lindur në Bregun Perëndimor.

Më pak i ndikuar nga ideologjia xhihadiste, ai shihet si një “nacionalist” që vë interesat palestineze përpara pan-islamizmit.

Ka të ngjarë që Meshaal të çojë në një afrim edhe më të dukshëm me Iranin, pavarësisht nga e meta e mbështetjes së revoltës sunite siriane kundër presidentit aleat të Teheranit, Bashar al-Assad.

Por ky është uji nën urë.

Tani ekziston një lloj ekuilibri midis tre “mbrojtësve” ndërkombëtarë: Iranit, Katarit dhe Turqisë.

Prandaj, mbijetesa politike e grupit është e garantuar.

Problemi i vërtetë për Meshaalin do të jetë mbajtja e kontakteve me atë që kanë mbetur nga organizata në Rrip.

Udhëheqësi politik i Gazës, Yahya Sinwar, ka shumë të ngjarë të jetë i fshehur në rrjetin e tunelit nën Khan Younis, ku ka lindur në vitin 1962.

Shkëmbimet me botën e jashtme janë zero prej muajsh, edhe nëse dihet se ai është ende gjallë.

Sinwar nuk ka gjasa të dalë i gjallë nga beteja në Rrip, dhe ai e kishte marrë parasysh këtë kur urdhëroi bastisjen më 7 tetor.

Ai është i fundit nga autorët kryesorë që Izraeli ende nuk i ka eliminuar.

Zëvendësuesi i tij i mundshëm do të jetë Khalil al-Hayya, zëvendësi i tij, në mërgim në Doha, në mesin e kryenegociatorëve palestinezë për shkëmbimin e pengjeve dhe të burgosurve me shtetin hebre.

Krahu ushtarak, niveli i tretë, është në gjunjë.

Zëvendësimi i Deif është i pamundur. Si për kalibrin e drejtuesit, ashtu edhe për shkatërrimin e nivelit të ndërmjetëm të komandantëve.

Nga 25 batalionet operacionale para 7 tetorit, të organizuar në 5 brigada, do të mbetën vetëm pesë. Të paktën 15 mijë luftëtarë janë vrarë, më shumë se gjysma.

Shumë të tjerë u plagosën dhe nuk mund të veprojnë më.

Të gjithë deputetët e njohur të Deifit supozohen të vdekur.

Megjithatë, beteja urbane në Rrip nuk ka përfunduar ende.

Dhe një shkëmbim i të burgosurve, me lirimin e anëtarëve kryesorë të Hamasit nga Izraeli, nuk mund të përjashtohet.

Grupi ka krijuar celula të rëndësishme në Bregun Perëndimor, në Jenin, Tulkarem.

Një brez i tërë adoleshentësh ka kaluar nëpër burgjet ushtarake izraelite muajt e fundit, me raportime për abuzime dhe tortura.

E njëjta rrugë si Deif. Pa një zgjidhje politike, asgjësimi përfundimtar i Hamasit është praktikisht i pamundur.

Dhe kjo është pjesa më e vështirë.

Marrë nga La Stampa, përshtatur për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.