Me performancat e ti të seksualizuara dhe puthjeve në skenë, Lil Nas X është njeriu më i përfolur i kulturës pop. Ai është pjesë e yjeve queer të muzikës pop që po pohojnë seksualitetit e tyre.
Lil Nas X është aktualisht njeriu më homoerotik në skenën e muzikës. Gjersa po bëhet gati të debutojë albuminin e tij Montero këtë verë, këngëtari dhe reperi i cili goditi majat në vitin 2019 me hitin Old Town Road, ka vendosur në qendër e në front kampanën e tij seksuale.
E publikuar në mars, videoja e këngës single Call Me By Your Name e shfaqë atë duke vallëzuar në hekur e deri poshtë në thellësistë e ferrit, e deri kur djallit i vallëzon edhe në prehër, veshur me take.
Duke peformuar këngën në Saturday Night Live në maj, ai ishte veshur me lëkurë të pikturuar me flakë të kuqe, me bustin e tij të vajosur në ekran, ndërsa burra gjysmë të zhveshur kërcenin pas tij, dhe njëri prej tyre madje e lëpinte atë.
Pastaj, në një paraqitje tjetër në çmimet BET dy javë më parë, ai shkoi një hap më tej, duke i dhënë një puthje pasionante një prej valltarëve të tij mbështetës ndërsa ishte i veshur si faraon.
_
*Paralajmërim: Ky artikull përmban shprehje të cilat disa lexues mund t’i vlerësojnë si të papërshtatshme
_
Për ata që mund të merren me shfaqje të tilla të queer-ëve, Lil Nas X, është pozitivisht i kënaqur në provokimin e tyre.
Videoja djallëzore për Montero-n ishte, mbi të gjitha, mënyra e tij për të kthyer retorikën homofobike – e cila prej kohësh i përshkruan njerëzit homoseksualë si mëkatarë që janë të destinuar për ferr – ndërsa teksti, praktikisht, pikon nga eksitimi.
Pas çmimeve në BET, ai iu përgjigj në Twitter ankesave në lidhje me puthjen e tij duke bërë shaka se herën tjetër do të bënte seks në skenë.
Kjo është më shumë sesa thjesht provokim, megjithëse: pak para se Montero të binte, ai postoi një letër të vetes së tij në moshën 14-vjeçare në mediat sociale, duke thënë se ai e kishte bërë këngën për të ndihmuar në normalizimin e queer-ëve dhe seksualitetit të tyre.
“E di që kemi premtuar se nuk do të jemi kurrë ‘ai’ tip i homoseksualëve, e di që kemi premtuar të vdesim me këtë fshetësi,” shkroi ai. “Por kjo do të hapë dyert për shumë njerëz të tjerë të devotshëm që thjesht të ekzistojnë”.
Ngritja e Lil Nas X është përfaqësuese e një epoke ku seksi homoseksual po merr më shumë hapësirë në muzikë se kurrë.
Yjet e tjerë të rinj të pop-it që kanë vënë përparësinë dhe qendrën e tyre të seksualitetit në kohët e fundit përfshijnë Olly Alexander, ish-frontmenin dhe tani anëtar i vetëm i grupit britanik Years & Years.
Ai gjithashtu përmbysi shoqatën homofobike midis homoseksualitetit dhe mëkatit në tekstin dhe videon e single të tij 2018 Sanctify, një këngë për seksin me një burrë që s’është ende hapur gay.
Albumi Bloom i yllit australian të popit Troye Sivan, 2018, përmbante referenca të shumta për seks me burra.
Kur bëhet fjalë për artiste femra, ndërkohë, Hayley Kiyoko është përshkruar nga fansat si një “Jezuse lezbike” për gjokset e saj seksi, ndërsa këngëtarja dhe aktorja paneksuale Janelle Monáe dhe videoja hiper-seksuale, me temë vagjina për 2018 PYNK e katapultoi atë në betejë statusi ikonik.
Vitet e “mos pyet, mos trego”
Sigurisht, yjet LGBTQ + të sotëm janë pjesë e një linje të gjatë ikonash të pop-it, që prej Elton John, George Michael dhe Freddie Mercury.
Kur këta muzikantë për herë të parë këtë gjë e bënë të madhe, ishte një kohë shumë ndryshe nga e jona: në vitet 1970, disko kishte lejuar që queer-ët në pop të lulëzonin për një moment të shkurtër me akte në SHBA si Sylvester dhe The Village People, dhe ndërsa ishte në grupin punk në Britani, Tom Robinson Band, lëshoi himnin kryesor të protestës homoseksuale Glad to be Gay në 1978.
Por ndërsa pandemia e SIDA-s u përkeqësua në vitet 1980, burrat homoseksualë u bënë shënjestra të tabloidit dhe spekulimet mbi seksualitetin e yjeve të popit ishin të përhapura, ata mbetën të mbyullur në dollapet e tyre, duke mos lejuar të shprehnin seksualiteti në punën e tyre haptazi.
Siç shkroi kritiku Alfred Soto në një homazh të vitit 2016 për Michael pas vdekjes së tij, fansat në atë kohë ishin “mirë me queer-ët për sa kohë që artistët nuk pysnin e nuk tregonin”.
David Bowie – i cili shkonte me një estetik androgjen dhe një person publik hedonist – e kishte kuptuar këtë në mënyrën më të vështirë.
Ai e konsideronte daljen hapur si homoseksual në 1972, pastaj biseksual në 1976 (para se të caktonte veten si “heteroseksual i fshehur”) si një nga gabimet më të mëdha të karrierës së tij.
Bowie tha në një intervistë të vitit 2002 se biseksualiteti i bëri gjërat “shumë më të ashpra” në SH.B.A-në “puritane” dhe “i prishi punë për shumë gjëra që donte t’i bënte”.
Në një intervistë të vitit 2007, Boy George atribuoi gjithashtu rënien e karrierës së tij në SHBA me daljen si biseksual në televizion në 1983, para se të dilte si homoseksual vite më vonë.
Ka pasur edhe përjashtime, njerëz të cilët kanë përfituar nga polemikat në lidhje me diskutimin për seksin homoseksual.
Hiti ikonik i Frankie Goes To Hollywood, 1983, Relax, një këngë për seksin anal me një video të vendosur në një klub, u ndalua shumë nga TV dhe radio, edhe nga BBC, por përsëri u bë një nga këngët single më të shitura ndonjëherë në Mbretërinë e Bashkuar.
Ndërkohë, albumi i suksesshëm debutues i treshes synth-pop britanike Bronski Beat në vitin 1984 nënvizoi moshën e pabarabartë të pëlqimit për burrat homoseksualë në MB në atë kohë.
Grupi kryesoi koncertin e famshëm Pits and Perverts në Electric Ballroom të Londrës për të mbledhur fonde për grupin e fushatës Lesbians dhe Gays Support the Miners, një ngjarje e cila u portretizua në filmin Krenaria në 2014.
Sidoqoftë ndërsa këto veprime ishin në gjendje të bënin një përplasje të çastit si provokatorë homoseksualë, pritjet ishin të ndryshme për artistët me emër të madh që shpresonin të krijonin karriera afatgjata në mainstream, imazhi publik i të cilëve monitorohej më fort nga bosët e llejbëllave.
Lënë anash këto shembuj, acocimi i muzikës me queer-ët për një kohë të gjatë ishte një lidhje klandestine.
Në një skandal tipik anglez, drama e fundit televizive me protagonist Hugh Grant në lidhje me skandalin homoseksual që përfshiu politikanin britanik Jeremy Thorpe në 1979, mbiemri “musical” u përdor si eufemizëm për një njeri që ishte homoseksual.
Pop, në veçanti, është një zhanër që ka qenë prej kohësh një rrugëdalje e fshehtë për shprehje seksuale, siç thekson gazetari i kulturës Brennan Carley. “Yjet e popit homoseksual mund të jenë – dhe kanë qenë – përmbysës rreth rrëshqitjes në referencat që ndryshojnë gjuhën dhe mendimet tona për seksin homoseksual,” i tha ai BBC Culture. “Sa më shumë që të ndodhë, aq më pak njerëz ndihen të pakëndshëm kur dëgjojnë për të.”
Një shembull klasik është lirika “bluffin with my muffin” e Lady Gaga-s nga kënga e saj e vetme e vitit 2008 Poker Face, e cila ishte referenca e parë muzikore për biseksualitetin e saj.
Ajo që është ndryshe tani, megjithatë, është se artistët e rinj, të zakonshëm, po i referohen seksit të queer-ëve në një mënyrë që shkon përtej implikimeve delikate: ata janë hapur gay dhe krenarë.
Dhe ata po e bëjnë këtë në një kor, në festën kryesore për të qenë të pranuar.
Kishte një zhurmë të parashikueshme në përgjigje të videos së Lil Nas X me Montero (Call Me By Your Name) dhe temës së saj përmbysëse satanike: pamjet e pastorëve amerikanë që e quajnë reperin një “Satanist” filluan të qarkullonin në internet dhe drejtuesit e Fox News shprehën zemërim, ndërsa komnetatorët konservatorë sulmuan reperin e ri në Twitter.
Megjithatë, këta zëra ndiheshin si një pakicë e zemëruar dhe kënga shkoi drejt në vendin e parë në Billboard Hot 100.
Si një shënues i asaj se sa kanë ndryshuar gjërat këto kohë, krahasoni si është pranuar Lil Nas X me ndonjë artist tjetër gay në ShBA, Adam Lambert, kur ai u ngrit në famë para një dekade.
Së pari, pak para se të shfaqej në finalen e American Idol në 2009, gjoja foto “skandaloze” e tij duke u puthur me një burrë tjetër u shfaq në internet dhe u ndezën komentimet kombëtare.
Fansat më pas e atribuuan këtë si arsye për humbjen e tij në kurorë, duke qenë se një interpretues i hapur LGBTQ + nuk e ka fituar kurrë serinë.
Pastaj më vonë atë vit, ndërsa interpretoi single-in e tij debutues në American Music Awards/ Lambert tashmë i dalë jashtë publikut bëri bujë duke puthur një balerin mashkull.
CBS e hijezoi puthjen, gjë që tërhoqi mijëra ankesa, nga transmetimi i saj në televizion.
Jarett Barrios, presidenti i atëhershëm i GLAAD, pohoi se censura “përforcoi një standard të dyfishtë fatkeq që zbatohet për interpretuesit homoseksualë”.
Sidoqoftë, Lambert ishte jo apologjetik kur bëri bum gjithandej në shtyp. Me këtë përgjigje, ai po zbatonte këshillat e shkopit të urtë që i ishte dhënë nga George Michael, i cili u bë shumë publik në përqafimin e seksualitetit të tij në 1998, pasi ai ishte larguar nga arrestimi i tij shumë i reklamuar për një veprimin në një tualet publik të Los Angeles.
Me single-in Outside, ai përshtatej me tekstet seksuale paraprake të tij, me një video mospërfillëse në të cilën ai personalizonte një oficer policie, duke kthyer përpjekjet e tabloidit për ta turpëruar atë në kokën e tyre.
Pas kulmit të krizës së SIDA-s në Britani, kjo i dha një brezi burrash homoseksualë – të cilët ishin rritur nën legjislacionin homofobik të Seksionit 28 – një imazh shumë të vyeshëm dhe pa turp të seksualitetit homoseksual në kulturën e mainstream-it, dhe Michael u bë një shembull për muzikantët homoseksualë që donin të pohonin hapur veten e tyre.
Pse yjet kanë ngritur lart seksualitetin e tyre?
Amelia Abraham, autore e librit We Can Do Better Than This, një libër i ri që eksploron të ardhmen e të drejtave të LGBTQ + globalisht, thotë se vala e re e muzikantëve të pop-muzikës queer të hapur seksualisht pasqyron ndryshimin shumë më të gjerë të qëndrimeve ndaj seksualitetit queer.
Por gjithashtu, është kënaqësi që nuk janë vetëm burrat homoseksualë që po dominojnë më shumë në një diskurs të tillë. “Lezbianizmi dhe feminiteti queer kanë qenë më të padukshëm, historikisht, në krahasim me seksualitetin mashkullor homoseksual dhe unë mendoj se kjo po ndryshon, dhe është e rëndësishme të shihet,” thotë ajo.
“Kjo pasqyron një zhvendosje më të gjerë në shoqëri, ku më shumë gra janë të kënaqur të flasin për tërheqjen ndaj gjinisë së njëjtë. Ne duhet të falënderojmë feminizmin, të drejtat LGBTQ + dhe njerëzit në ballin e kulturës që kanë ngulur këmbë mbi parapetin proverbial për të përmirësuar shikueshmërinë. ”
Kontributi i disa akteve të mëdha të pop kulturës në normalizimin e pranimit të queer-ëve nuk mund të nënvlerësohet, duke përfshirë yjet queer si Miley Cyrus dhe Lady Gaga.
Carley mendon se Gaga është shembulli më i “shkëlqyeshëm” i një ylli pop që normalizon seksin queer gjatë dekadës së fundit.
“Jemi 10 vjet larg që nga Born This Way, e cila mund të mos ketë rikrijuar timonin me tingullin e saj, por absolutisht ndihmoi në infiltrimin e kulturës në një mënyrë që lëvizte mesazhin LGBTQ + të pozitivitetit dhe pranimit të përgjithshëm “, thotë ai.
“Derisa më shumë muzikantë si Gaga vijnë dhe e ndjekin atë nga dera që ajo u fut dhe të tjerët para se të ndihmonin për t’u hapur, ne i afrohemi gjithnjë e më shumë destigmatizimit masiv të queer-ëve.”
Mediat sociale gjithashtu kanë luajtur një rol në muzikën duke i lënë mënjanë – dhe duke lejuar yjet të jenë të sinqertë në lidhje me jetën e tyre, kur bëhet fjalë për seksualitetin e tyre dhe ndryshe, në mënyrën e tyre, të pa ndërmjetësuar nga industria ose shtypi.
Në vitin 2012, Frank Ocean ndryshoi peisazhin e hip-hopit përgjithmonë kur zbuloi në një postim në Tumblr se dashuria e tij e parë ishte një burrë.
Pa të, ne ndoshta nuk do të kishim Lil Nas X, i cili fillimisht u bë yll muzikor kur Old Town Road u bë virale në TikTok dhe doli publikisht në Twitter në 2019.
Troye Sivan filloi në YouTube dhe Cardi B u bë një njeri i famshëm viral në Instagram më parë ajo për herë të parë kryesoi në top listat me Bodak Yellow në 2017.
Sidoqoftë, kur bëhet fjalë për komercialitetin, artistët queer ende janë duke u përballur me një betejë të vështirë viteve të fundit – dhe veçanërisht kur këndojnë për seksin.
Në një pjesë të vitit 2019 për revistën GQ, shkrimtari i kulturës pop Alim Kheraj shkroi se artistët queer po luftonin për të fituar para:
“e vërteta e thartë e të gjithave: queer-iteti akoma, me sa duket, nuk është i pagueshëm”.
Kheraj vërente se Hayley Kiyoko ishte i vetmi artist i pastër që hyri në top 40 shen e listës Billboard Hot 100 të SHBA në 2018 – pavarësisht se kishte një vit me nofkën “20GAYTEEN” nga Vice Magazine, duke përdorur një shprehje të sajuar nga vetë Kiyoko, për të përhapja e njerëzve të rinj queer nëpër kulturën popullore.
Shitjet e albumeve të Sam Smith filluan të bien në të njëjtën kohë kur këngëtarja britanike u bë më publike në lidhje me seksualitetin e tyre të fshehtë (përfshirë edhe me një paraqitje shumë të diskutuar në spektaklin amerikan të bisedimeve Watch What Happens Live).
Kjo pasqyron atë që kemi parë në filma të Hollivudit, ku seksualiteti i queer-ëve është ende i lejuar për aq kohë sa është relativisht i deseksualizuar ose jo shumë i çuditshëm: Call Me By Your Name dhe Bohemian Rhapsody janë vetëm dy shembuj të fundit të filmave që luanin aktorë të drejtpërdrejtë dhe ishin akuzohen për pastrimin e seksualitetit të personazheve të tyre për audiencat kryesore.
Përkthyer dhe përshtatur nga BBC për Albanian Post.
/Albanianpost.com
