Pronarë e drejtues shumë kërkues, ngarkesat e larta të punës, email 24/7 – nuk është çudi që shumë punonjës ndiejnë se nuk kanë kohë jashtë punës për të gjetur dashurinë.
Laura Hancock filloi të praktikonte yoga kur punonte në një shoqatë bamirësie.
Ishte një punë që përfshinte orë të gjata dhe shkaktonte shumë ankth.
“Më shpëtoi jetën, në një farë mënyre”, thotë ajo për agjencinë e lajmeve The Guardian.
Yoga i solli asaj një ndjenjë paqeje dhe filloi udhëtimin e saj të vetë-kërkimit. Përfundimisht, ajo vendosi t’u sjellë përfitime të tjerëve duke u bërë një mësuese e yogas.
Ajo studioi për më shumë se tetë vjet para se të kualifikohej. Kjo ishte rreth 10 vjet më parë; që nga ajo kohë, ajo jep mësim në Oxford, qyteti i saj i lindjes.
Në shumë sektorë, zyrat janë krijuar që të duken dhe të veprojnë si një shtëpi, për të mbajtur punonjësit atje për më shumë kohë.
Hancock është një nga shumë njerëzit në vitet e fundit që pranojnë se ata i janë përkushtuar punës së tyre dhe kanë lënë pas dore çdo gjë tjetër që mund t’i japë jetës së tyre kuptim.
Për punëtorët në shumë sektorë, orët e gjata, të parregullta, kërkesat emocionale dhe nganjëherë nivelet e ulëta të pagës nënkuptojnë se është gjithnjë e më e vështirë të kesh një jetë jashtë punës dhe veçanërisht e vështirë për të mbajtur marrëdhëniet.
Shumë kohë përpara se Covid të na mbyllte të gjithëve në shtëpitë tona, provat tregonin vazhdimisht se vetmia dhe beqaria janë endemike në këtë fazë të kapitalizmit.
Një studim i vitit 2018 zbuloi se 2.4 milionë të rritur në Britani “vuajnë nga vetmia kronike”.
Një tjetër parashikim zbuloi se gati një në shtatë njerëz në Mbretërinë e Bashkuar mund të jetonin vetëm deri në vitin 2039 dhe se ata që jetojnë vetëm janë më pak të sigurt financiarisht.
Për Hancock, kthimi i praktikës së saj të yogës në karrierën e saj do të thoshte heqja dorë nga pjesa më e madhe e jetës së saj shoqërore.
/Albanianpost.com
