Kush e vrau liderin e Hamasit: Mossadi, aleatët (amerikanë) të izraelitëve apo një komplot brenda regjimit iranian

Kush dhe si e vrau Ismail Haniyeh?

Ai ishte lideri politik i Hamasit, ishte në Teheran si mysafir shtetëror dhe u vra natën mes të martës së 30 korrikut dhe të mërkurës së 31 korrikut.

Logjika fajëson Mossad-in, shërbimin sekret izraelit, pasi Haniyeh ishte në listën e armiqve për të eliminuar.

Në vendet e para të listës.

Megjithatë, shteti hebre as e pranoi dhe as nuk e mohoi.

Në rastin e pamundur që dora e tij të mos ishte vërtet aty, Izraeli është i kënaqur që pjesa tjetër e botës mendon kështu, duke rritur në mënyrë cinike legjendën e tij të pathyeshmërisë.

Megjithatë, nuk është i vetëm.

Ka edhe nga ata që mendojnë se ishte një punë e bërë nga aleatët (amerikanë) në emër të Mossad-it.

Ose, dhe kjo është hipoteza më absurde, se është një komplot tërësisht i brendshëm i regjimit iranian, pra jo i kryer nga agjentë të korruptuar, por ekzekutues të një dege të brendshme që, duke shfrytëzuar luftën në Gaza dhe tensionin me Izraelin, synojnë të marrin një rezultat politik brenda Republikës Islamike.

Përpjekja për të kuptuar se si ishte e mundur të vritet një personalitet aleat në një nga zonat më të mbrojtura të kryeqytetit iranian, ndihmon gjithashtu për të kuptuar ndërthurjen e forcave në terren.

Nuk ka rëndësi nëse hipotezat e raportuara janë të vërteta apo të rreme.

Ende ka dyshime për sulmin ndaj JF Kennedy pas 61 vitesh, është e qartë se ka edhe 8 ditë pas sulmit ndaj Haniyeh.

Për më tepër, Amerika ka organe hetuese demokratike, me një shkallë të mirë kontrolli, ndërsa Irani është një regjim totalitar.

Duke thënë se Prokurori i Përgjithshëm i Republikës Islamike është duke hetuar dhe se paralelisht ka një hetim të brendshëm brenda inteligjencës së Gardianëve të Revolucionit (Pasdaran), nuk jep asnjë garanci për pavarësinë.

Ata do të bëjnë të ditur atë që mendojnë se bota duhet të dijë.

E njëjta gjë vlen edhe për shërbimet e inteligjencës perëndimore ose, edhe më keq, izraelite që transmetojnë informacione në media.

Nëse ato “shërbime” janë “të fshehta”, edhe në regjimet demokratike, duhet të ketë një arsye.

Megjithatë, është legjitime të mendosh për interesat politike pas çdo “të vërtete”.

Çfarë e vrau Haniyeh?

Në orët e para pothuajse të gjithë folën për një raketë.

Për libanezët Al Mayadeen (afër Hezbollahut) raketa u lëshua nga Izraeli.

Për sauditët e SkyNews dhe izraelitët e Channel 12 ishte e nisur nga territori iranian.

Domethënë, nga njëra anë mendohej për një gabim teknik, për radarë të pamjaftueshëm, nga ana tjetër për tradhtarë apo infiltruar brenda Iranit.

Nga ana e tyre, Pasdaran përshkruan një “bombë që erdhi nga qielli” pa specifikuar asgjë tjetër.

Të premten, më 2 gusht, gazeta amerikane “New York Times” paraqet një skenar tjetër, duke marrë në konsideratë hipotezën e mbështetur një ditë më parë nga izraelitja “Jerusalem Post”.

Jo një raketë, por një bombë e fshehur dy muaj më parë në dhomë.

Madje, britanikja “The Telegraph” flet për tre bomba të vendosura në dhoma të ndryshme.

Të nesërmen, Pasdaran thirrën një konferencë për shtyp për të mohuar “shpikjet e NYT”.

Teza e tyre është se Haniyeh u vra nga një bombë fluturuese 5/7 kilogram e lëshuar nga një distancë e shkurtër (dje ata specifikuan 1.5 kilometra) nga ndërtesa.

Hetuesit iranianë ende nuk thonë nëse bëhej fjalë për një raketë me një lëshues autonom apo një dron (me 6 apo 8 helikë) apo edhe një dron vetëvrasës.

Dallimi midis versionit të mediave dhe atij të hetuesve iranianë është politik.

A është thyerja e sigurisë jashtë gardhit të rezidencës së Haniyeh apo jo?

Mysafiri palestinez flinte në një kompleks që duhej të ishte shumë i sigurt sepse përdorej edhe për shëtitjet në natyrë të liderit suprem Ali Khamenei.

Të mos kesh mbrojtur Haniyeh do të thotë se as Khamenei nuk është i sigurt, se ata që monitorojnë jetën e tij mund ta tradhtojnë.

Këtë herë shitën Haniyeh, herën tjetër ai do të shesin Khamenein.

Teza e armiqve të Iranit mbështetet në teorinë se regjimi është gangrenoz, i korruptuar, i pabesueshëm.

Për Iranin, natyrisht, nuk është kështu. Ka pasur një gabim, por nuk është strukturor.

Kush janë autorët?

Të martën më 6 gusht, The Jewish Chronicle dhe Foreign Policy vijnë në të njëjtin rindërtim.

Mossad dyshohet se u dha ryshfet dy agjentëve iranianë të shërbimit sekret Ansar al-Mahdi (të Pasdaran) me qasje në kompleksin e banimit.

Falë përgjimeve nga inteligjenca ushtarake e shtetit hebre (Njësia 8200), ata do ta dinin se ku do të kishte fjetur Haniyeh dhe disa orë para mbërritjes së tij në dhomë, të dy do të kishin fshehur një bllok me eksploziv nën shtrat.

Pa u kontrolluar, të dy do të largoheshin më pas nga kompleksi “në një makinë të zezë” për t’u “çuar” në Izrael “brenda një ore”.

Rindërtimi hollywoodian përfshin gjithashtu 5 agjentë të Mossad-it, të cilët, të vendosur në një pemë, shohin Haniyeh që fik dritën për të fjetur dhe shtypin butonin e shpërthimit.

Sipas New York Times, Irani po çmendet duke arrestuar dhjetëra agjentë të tij.

Duke mos ditur më kujt t’i besonin, hetuesit sekuestruan telefonat celularë, ndryshuan fjalëkalimet dhe kodet në çdo portë.

Dje Pasdaran e mohoi edhe këtë version.

Sipas gjendjes së hetimit, duket se bomba ka ardhur nga jashtë duke fluturuar.

Dikush (“pesë” iranianë ose të huaj) do ta kishte hedhur pasi shihte Haniyeh që hynte.

Me një teleskop të sofistikuar ndoshta.

Një gjueti spiunësh thuhet se është duke u zhvilluar sepse Irani beson se dikush nga grupi i zjarrit është ende në vend.

Kush janë drejtorët?

Pakkush dyshon në përgjegjësinë izraelite, por ka disa.

Më pak konsensus për qëllimin e vrasjes së Haniyeh.

Ministri i Jashtëm i Katarit (një nga sheikët e ndryshëm Al Thani) shprehu dyshimin kryesor: Cili është qëllimi i ndërmjetësimit (për lirimin e pengjeve) nëse ndërmjetësi më pas vritet?

Mendimet janë në përputhje me ato të familjeve të pengjeve izraelite që janë ende në duart e Hamasit.

Ishte e parashikueshme që duke eliminuar kreun e krahut politik të Hamasit, lëvizja do të radikalizohej dhe do të bllokonte negociatat.

Të paktën armëpushimi do të ishte bërë më i vështirë.

Zgjedhja e Sinwarit, arkitektit të masakrave të 7 tetorit, në vend të Haniyeh e vërtetoi këtë.

Kushdo që urdhëroi vrasjen (pas hipotezës izraelite, kryeministri Netanyahu) ndjek një përplasje kokë më kokë, nuk kërkon ndërmjetësim.

Në fakt, Netaniyahu nuk e ka fshehur kurrë këtë.

Një tjetër synim izraelit për të vrarë Haniyeh në Iran dhe jo, për shembull, në Katar apo Turqi, do të ishte t’i hiqte hapësirën për manovrim presidentit të ri Pezeshkian, më i prirur se paraardhësi i tij për negociata dhe kompromise.

Rruga e mëtejshme

Megjithatë, ekziston edhe një tjetër drejtim, pak i eksploruar jashtë Lindjes së Mesme, i cili shfajëson Izraelin dhe drejton gishtin drejt një prej fraksioneve brenda fuqisë iraniane.

Vdekja e Haniyeh është lidhur me atë të presidentit iranian Raissi në një përplasje të dukshme helikopteri në maj.

Edhe në atë rast kishte nga ata që imagjinonin dorën izraelite, por edhe nga ata që mendonin se ishte një goditje e drejtuar keq.

Korniza është konflikti iranian midis reformistëve dhe konservatorëve, midis ushtrisë së rregullt dhe Gardës Revolucionare.

Në sfond pasardhësi i liderit suprem Ali Khamenei.

Vdekja e Raissit shërbeu për të sjellë në presidencë reformistin Pezeshkian.

Lëvizja e Haniyeh do të kishte për qëllim zvogëlimin e prestigjit të aleatëve pasdaran të Raissit.

Një version tjetër e sheh vdekjen e Haniyeh si një përgjigje ndaj asaj të presidentit.

Duke e detyruar Iranin të hakmerrej për poshtërimin e vrasjes në oborrin e tij të shtëpisë, administrata Pezeshkian lindi e dobësuar dhe synimi i mundshëm i presidentit të ri për të rihapur dialogun me Perëndimin u eliminua para se të lindte.

Hipoteza sugjestive, të dobishme për të kuptuar kompleksitetin e forcave në lojë, por për të cilat është gjithmonë mirë të jesh i kujdesshëm.

Spiunët, tha Joseph Conrad, fabrikojnë lehtësisht fakte dhe mund të përhapin antagonizëm në njërën anë, panik dhe urrejtje nga ana tjetër.

Marrë nga “Corriere Della Sera”, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.