Kriza humanitare në Gaza – E vetmja gjë që ka rëndësi është të jesh gjallë

“Këtu, ne jemi të gjithë të barabartë. Ka vetëm një ndryshim: dikush është gjallë, dikush ka vdekur. Mua më mjafton të jem gjallë”.

Zëri i Safwat është i hollë. Mesazhi, me një frymë. Ai thotë se në Gaza, dita e 18-të e rrethimit total, ora e 432-të e ankthit absolut, ne jetojmë me zgjedhje radikale: të pimë për të shmangur dehidratimin apo të lahemi për të parandaluar infeksionet, ndërsa karburanti përdoret për spitalet apo për furrat e bukës.

Dhe përsëri: varrosni të vdekurit, duke shmangur epidemitë, apo lërini aty ku janë dhe shmangni bombat. Shumë të gjallë po ecin si të vdekur.

“Është e paimagjinueshme” –thotë me zë të ulët Safwat.

“Është e papranueshme” – proteston Sheiku i Katarit, Al Thani.

“Sikur jeta e fëmijëve palestinezë të mos ishte e denjë për t’u konsideruar. Sikur të ishin pa fytyrë dhe pa emër…”.

Disa kamionë me ndihma mbërrijnë nga vendkalimi Rafah, por janë plot me oriz dhe thjerrëza.

“Çfarë të bëjmë me ta?, zemërohet Tamara Al Rifai, një zyrtare e OKB-së.

“Pa ujë për t’i gatuar, janë të kota!Ne kemi dërguar një listë shumë të qartë të asaj që na nevojitet! Por a e kanë lexuar?” .

Rrethim dhe heshtje

Rreth Gazës është heshtje. Edhe navigatorët e makinave janë të heshtur sepse, nga këtu në Egjipt dhe Liban, Izraeli ka çaktivizuar Waze dhe Google Maps. Mbërrijmë në errësirë, për të gjetur Tsahal duke mprehur tehet e operacionit të Shpatës së Hekurt.

Brenda Rripit, është e kundërta: apokalipsi. Celularët mbetën pa karikim dhe më shumë se 20 gazetarë palestinezë qëndruan të heshtur, pa jetë. Ne navigojmë me shikim, për të treguar historinë e njerëzve të Gazës që paguajnë për çmendurinë xhihadiste dhe të operacionit Stuhia Al Aksa.

Në morgjet e tejmbushura , në varrezat masive ku sipas Hamasit janë 5 mijë e 791 të vdekur. Dhe 2 mijë e 360 prej tyre – 40% – janë fëmijë dhe adoleshentë.

Të plagosur: 16 mijë e 297, një e katërta shumë rëndë. Janë 1 mijë e 550 persona të zhdukur, më shumë se gjysma e tyre (870) fëmijë. Lëvizja Xhihad lartëson ata që janë ngjitur në parajsën e dëshmorëve, pa thënë asnjë fjalë për ferrin e të gjallëve: “Po kalojmë nga një situatë e dëshpëruar në një situatë katastrofike”, përmbledh Organizata Botërore e Shëndetësisë.

Spitalet po shemben

Katastrofa më urgjente, spitalet : 12 nga 35 janë të mbyllura dhe ndër klinika private funksionojnë 24 nga 72. Spitali i madh Shifa është projektuar për 700 pacientë dhe mban 5 mijë, pa përmendur 45 mijë të zhvendosurit e vendosur në bodrum sepse nuk dinë ku të shkojnë.

13 mijë pacientët me dializë janë pa ilaçe dhe e njëjta gjë vlen edhe për 130 të porsalindur para kohe , pa ventilim mekanik dhe për kimioterapinë e 2 mijë pacientëve në spitalin turk, të vetmen qendër onkologjike në Rrip. Spitali indonezian mban të hapur vetëm njësinë e kujdesit intensiv, ai në Beit Hanoun ka pezulluar të gjitha operacionet kirurgjikale sepse nuk ka karburant për gjeneratorët.

Alkool dhe uthull

Nëpërmjet Rafah, OKB-ja dërgoi 34 mijë litra në katër klinika, por ato mjaftojnë vetëm për ambulancat dhe 24 orë makineri thelbësore.

“Kur mbërritën këto furnizime” – shpjegon një punonjës i OBSH-së  “ mjekët nxituan t’i shkarkojnë ato personalisht”.

“Edhe kutitë e barnave i çonin menjëherë në sallat e operacionit, ku punonin pa anestezi dhe në vend të alkoolit përdorej edhe uthull”.

Ekziston rreziku i epidemive, për shkak të mbipopullimit dhe higjienës zero. Ka një urgjencë sëmundjeje: infeksione të stomakut dhe mushkërive, skuqje të lëkurës, të gjithë fëmijët janë të sëmurë sepse flenë jashtë, është ftohtë natën dhe nuk ka batanije të mjaftueshme për të gjithë.

“Në Gaza ka një shkelje të qartë të të drejtave të njeriut”, denoncon sekretari i OKB-së, Antonio Guterres. Shumë të dhëna janë fryrë, përgjigjet Izraeli: uji është aty, por Hamasi e kërkon atë. E njëjta gjë për karburantin.

“Gjysmë milion litra naftë janë në një magazinë në Rafah, por ato përdoren për raketahedhës dhe automjete ushtarake”.

Marrë nga Corriere Della Sera, përshtatur për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.