Bayern Munchen bleu Julian Nagelsmann nga Leipzig, në kuptimin që ai pagoi një shifër afro 25 milionë euro për ta bërë atë trashëgimtar të Hansi Flick e për ta rrëmbyer atë nga rivalët e Red Bull.
Klubet e mëdha që janë në gjendje të fitojnë pa udhëzime të nivelit të lartë teknik mund të numërohen në gishtat e njërës dorë. Nga ana tjetër, në një klub futbolli pak gjëra mund të jenë aq të mira sa ekipi i parë, ose pothuajse.
Njëra prej tyre është sigurisht qëndrueshmëria afatgjatë, pra akademitë e të rinjve, strukturat, aftësia për t’u rinovuar me kalimin e kohës.
Tjetri është pikërisht njeriu që drejton ekipin e parë, i cili e vendos atë në fushë dhe i jep asaj një identitet të njohur.
Trajneri duhet të vendosë të gjithë këta përbërës në një sistem, ai duhet të bëjë me lojtarët më të mirë që ka në dispozicion dhe në në të njëjtën kohë duhet të zhvillojë talentin e elementëve të rinj, duhet t’i lejojë ata të shprehen dhe të përmirësohen, duke rritur kështu një aset të rëndësishëm për shoqërinë, duke vendosur pjesët e nevojshme për të ndërtuar të ardhmen.
“Bayern bëri një zgjedhje të mençur, as moralisht të pahijshme, as ekonomikisht të pasjellshme. Përkundrazi është koha t’u japim trajnerëve vlerën që meritojnë. Shumë ekipe që studiojnë gjithnjë e më shumë trajnerët, i ndjekin ata, vëzhgojnë zhvillimin e tyre me kalimin e viteve”, shkroi Spiegel disa ditë më parë duke komentuar lajmin e transferimit të Nagelsmann.
Bayern Munchen solli në Bavari perspektivën më të mirë të mundshme për stol. Ai është një trajner i datëlindjes 1987 dhe në të njëjtën kohë një trajner shumë i talentuar, i gatshëm për të bërë kapërcimin në nivelin tjetër. Njësoj sikur të kishe blerë Haaland, Foden ose Vinicius.
Talenti i Nagelsmann është ajo për të cilën kemi mësuar vitet e fundit dhe ajo që del nga leximi i historisë së tij, karriera e tij e shkurtër deri më tani. Ajo si lojtar u ndërpre edhe para fillimit, në kohën e ekipeve të të rinjve 1860 Munchen, për shkak të një dëmtimi.
Më vonë, vdekja e babait të tij e bindi atë të largohet nga fusha për të ndjekur universitetin, së pari ekonominë, pastaj edukimin fizik. Pastaj më pas ai ndryshoi mendim përsëri dhe provoi karrierën e tij si trajner, në sajë të inkurajimit të mentorit të tij sportiv, Thomas Tuchel, me të cilin ai kishte ndërruar rrugë në akademinë e të rinjve në Augsburg, para se të transferohej në Mynih.
Detyra e parë në stol është ajo e ndihmësit të Marco Kurz, pikërisht në Mynih 1860, pastaj ekipet e të rinjve të Hoffenheim-it. Në shkurt 2016, këtu është pika e parë e kthesës.
Nagelsmann, i cili nuk e kish marrë madje ende licencën Uefa Pro, ajo që është e nevojshme për të udhëhequr një ekip të divizionit të parë, bëhet menaxheri më i ri në historinë e Bundesligës, 28, pasi menaxhmenti i Hoffenheim vendosi të shkarkojë trajnerin e ekipit të parë.
Klubi e di që nuk ka vetëm një kalimtar në duart e saj. Thyerja e rekordit të parakohësisë zgjati vetëm disa muaj, pasi Nagelsmann do të bëhej trajneri i ri në çdo rast nga sezoni vijues, me të vërtetë kontrata ishte tashmë është nënshkruar. Vetëm pak mund ta imagjinojnë që ai do të kishte qenë vendimi më i mirë i mundshëm.
Një vit më vonë, në janar 2017, Hoffenheim i Nagelsmann është i vetmi ende i pamposhtur midis 5 kampionateve evropiane. Në fund të sezonit vjen vendi i katërt dhe kualifikimi për në fazat preliminare të Ligës së Kampionëve, vetëm shorti vendos që Hoffenheim duhet të përballet me Liverpoolin e Klopp, dhe pastaj aventura përfundon menjëherë.
Por Julian nuk e humb zemrën: në 2018, një vit më vonë, ai godet vendin e tretë dhe kualifikimin e parë historik të klubit për garën më të mirë të UEFA-s.
Tashmë në atë përvojë të parë ne pamë përshtypjen që Nagelsmann është në gjendje t’i japë ekipit të tij, sa mund të ndikojë në sjelljen e ekipit të tij në fushë dhe në të njëjtën kohë, zhvillimin e lojtarëve më të rinj.
Nuk është për t’u habitur, në Bayern Munchen, Nagelsmann do të takojë dy adoleshentë i kishte stërvitur te Hoffenheim dhe që ndihmuan në gjetjen e formës më të mirë për t’u shprehur në fushë. Niklas Sule dhe Serge Gnabry (plus Dayot Upamecano, i cili është sot udhëheqësi mbrojtës i Leipzigut të tij).
“Unë kisha dëgjuar që Nagelsmann përmirëson lojtarët dhe pikërisht kjo më ndodhi. Ai gjithmonë më inkurajonte, më jepte shumë këshilla, shpjegonte shumë gjëra në dhomën e videos për të më treguar se duhet të përmirësoja lëvizjet midis linjave sesa të shkoja gjithmonë thellë. Ai ndryshoi mënyrën sesi e shoh futbollin”, tha Gnabry për The Athletic.
Zhvillimi i lojtarëve gjithashtu lind si pasojë e marrëdhënies personale që Nagelsmann arrin të krijojë me dhomat e zhveshjes dhe me secilin nga përbërësit e saj. Fakti që ai është praktikisht në të njëjtën moshë me lojtarët është një avantazh i konsiderueshëm.
Kjo i lejon atij të krijojë një lidhje të drejtpërdrejtë, njerëzore, personale, ndërsa mbetet në dimensionin e një marrëdhënie të thjeshtë pune (në fakt ai nuk rri me lojtarë jashtë mjedisit profesional).
Dhe vetë Nagelsmann thotë se ka dy cilësi kryesore në profesionin e tij: njëra është inteligjenca sociale, tjetra është njohuria e futbollit.
“Nëse këta faktorë qëndrojnë në ekuilibër, lojtarët e kuptojnë që ju mund t’u mësoni atyre diçka në nivelin teknik. Unë kam një marrëdhënie të hapur me lojtarët, dhe mosha ime e bën më të lehtë, por unë kurrë nuk do të jem në gjendje të jem mik i tyre. Taktika llogaritet vetëm për 35-40% të rezultatit përfundimtar. Pjesa tjetër bëhet nga marrëdhënia me lojtarët”.
Përshtatur nga Revista Undici për Albanian Post
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
