“Ishte e gjitha një mjegull”: Trupat e Ukrainës në inkursionin e tyre të guximshëm në Rusi

Në një mëngjes të kohëve të fundit thellë në Rusinë e pushtuar nga Ukraina, tre ushtarë nga një ekip i operacioneve speciale ukrainase u hodhën në makinën e tyre, xhami i pasmë i së cilës u zhduk, pasi u thye një ditë më parë nga eksplozivi i hedhur nga një dron rus. I dhanë gaz shpejt në drejtim të Ukrainës.

Gjashtë orë më vonë, ata do të ishin në Kiev, së bashku me një ngarkesë të çmuar dokumentesh të vendosura në kuti të grumbulluara në sediljen e pasme, frytet e një misioni katër-ditor në territorin armik për treshen. Dokumentet përfshinin dokumente të Ministrisë së Brendshme ruse dhe urdhra ushtarakë, të sekuestruara nga ndërtesat zyrtare në Sudzha, qyteti në zemër të operacionit të papritur të Ukrainës në Kursk dhe nga llogore të braktisura ruse aty pranë.

“Në atë kohë ishte e gjitha një mjegull, vetëm më vonë kur del e kupton se ku sapo ke qenë dhe çfarë ke bërë,” tha Artemi, një nga të tre, duke folur në një ndalesë buzë rrugës vetëm disa orë pas largimit nga territori rus.

Inkursioni i Ukrainës në Rusi, tani në javën e tij të katërt, ishte tronditës në guximin e tij dhe i ka paraqitur një sfidë të papritur Kremlinit. Papritur, janë flamujt rusë që po rrëzohen nga ndërtesat administrative, civilët rusë që po strehohen ndërsa ushtarët e një ushtrie të huaj patrullojnë rrugët e tyre dhe Rusia që po përpiqet të provojë se ka kontrollin e kufijve të saj prej kohësh.

Edhe pse trupat ukrainase janë nën presion të vazhdueshëm në pjesë të tjera të vijës së frontit, hyrja në Rusi ka siguruar një nxitje morale shumë të nevojshme brenda Ukrainës, pas muajsh lajmesh të zymta të pamëshirshme.

“Ata janë në një betejë të dëshpëruar David kundër Goliathit dhe kjo i bën thirrje shpirtit të tyre rebel”, tha një diplomat perëndimor në Kiev, duke shtuar se operacioni Kursk kishte rritur në mënyrë të pamatshme disponimin mes elitës politike në javët e fundit.

Një pjesë e emocionit fillestar erdhi nga befasia e plotë. Presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky dhe komandanti i tij i lartë ushtarak diskutuan planet në mënyrë private dhe vetëm disa njerëz u futën në rreth. “Bazuar në përvojën e deritanishme të kësaj lufte, sa më pak njerëz të dinë për një operacion, aq më i suksesshëm do të jetë ai”, tha Mykhailo Podolyak, një ndihmës kryesor i Zelenskyt, në një intervistë në Kiev. “Një numër jashtëzakonisht i kufizuar njerëzish e dinin para kohe,” shtoi ai.

Në Sumy, qyteti më i afërt ukrainas me kufirin, vendasit vunë re se qyteti dhe zonat përreth ishin mbushur me personel ushtarak në javët para inkursionit, por nuk e dinin pse. “Nuk ka shumë opsione me qira në Sumy dhe njerëzit pyesnin përreth duke kërkuar kudo ku mund të qëndronin ushtarët. Vetëm më vonë, kur filloi operacioni, enigma u bashkua”, tha Dmytro Tishchenko, CEO i cukr.city, një portal online kushtuar lajmeve dhe kulturës në Sumy.

Vetë trupave nuk iu dha asnjë paralajmërim për atë që do të vinte. “Ne menduam se po transferoheshim këtu për të kryer punë mbrojtëse kundër një inkursioni të mundshëm rus,” tha një ushtar i cili ka qenë në zonë që një javë para fillimit të sulmit.

Ukraina pretendoi javën e kaluar se kontrollonte rreth 1 mijë e 300 kilometra katrorë të territorit rus, duke përfshirë 100 vendbanime – kryesisht fshatra të vegjël, por duke përfshirë qytetin e Sudzha, shtëpia e 5 mijë njerëzve përpara sulmit. Rruga nga Sumy në kufi mbetet e trashë me automjete ushtarake, me ushtarë që ngasin gjithçka, nga motoçikletat e deri te tanket për në Rusi.

Në Sudzha, thonë ushtarët ukrainas, rrugët janë kryesisht të shkreta dhe një erë e kalbur varet në ajër, rezultat i kalbjes së produkteve në diellin e fundit të verës. Shumë njerëz ikën më tej në Rusi në fillim të ofensivës, por ata që mbetën tani janë të ndërprerë, pa rrugëdalje, pa energji elektrike dhe pa pritje celulare. Ushtarët ukrainas që patrullojnë rrugët janë burimi i tyre i vetëm i informacionit.

“Ne u themi atyre se forcat ukrainase kanë marrë qytetin e Kurskut dhe po marshojnë drejt Moskës, dhe është koha për të mësuar gjuhën ukrainase,” qeshi një ushtar që kishte qenë së fundmi në qytet. Ushtarët rrotullohen nga Sudzha me trofe – duke filluar nga flamujt rusë dhe posterat e sekuestruara nga ndërtesat zyrtare e deri te bluzat me Vladimir Putin të marra nga tezgat në tregun Sudzha – por thonë se nuk po shkaktojnë të njëjtin terror që pushtuesit rusë bënë në qytetet ukrainase.

Sudzha tani ka qenë nën kontrollin total të Ukrainës për dy javë, por dronët rusë mbeten një kërcënim i vazhdueshëm dhe operimi në kufijtë e ofensivës mund të jetë një biznes i frikshëm. Në një rast, kur pastronte një pallto ruse të shkretë, Artemit i ra në sy atë që mendonte se ishte një ushtar rus që po ikte.

Ai ishte gati të qëllonte kur kuptoi se dikush kishte lënë një pasqyrë në pallto dhe ai po shihte reflektimin e tij. “Po zvarritesh nëpër pyje në errësirë ​​dhe e kupton se je absolutisht vetëm, pikërisht brenda territorit të armikut”, tha Serhii, një tjetër anëtar i ekipit.

Për momentin, përparimi përpara i Ukrainës duket se ka ngecur, por Rusia nuk ka arritur as të rimarrë territorin. Kievi thotë se nuk ka interes të përpiqet të aneksojë tokën ruse, por tani për tani dëshiron të mbajë kontrollin e asaj që ka marrë.

“Ne nuk jemi Rusia, ne nuk duam të rishkruajmë kushtetutën tonë për të shtuar këto territore … Detyrat tona janë të shtyjmë më tej artilerinë ruse dhe sistemet e tjera, të shkatërrojmë magazinat dhe infrastrukturën tjetër ushtarake që është atje, dhe gjithashtu të ndikojmë në opinionin publik. në Rusi”, shtoi Podolyak.

Shumë në Kiev gjithashtu e shohin inkursionin si një mesazh për partnerët ndërkombëtarë të Ukrainës, në një kohë kur zërat që sugjerojnë se një formë e negociatave mund të jetë e nevojshme në të ardhmen afatmesme po bëhen gjithnjë e më të forta.

“Ukraina po përpiqet të krijojë levë mbi Rusinë për të pasur negociata reale, jo një kapitullim të paketuar si negociata”, tha Alyona Getmanchuk, themeluesja e Qendrës së Evropës së Re në Kiev.

Podolyak fillimisht mohoi se Kievi kishte një sy në negociatat e ardhshme, por më pas shtoi: “Rusia nuk është një vend racional. Mund të detyrohet për negociata, por për këtë ju duhen [gjëra si] operacioni Kursk”.

Getmanchuk tha se operacioni, detajet e të cilit Kievi nuk i ndau më parë me partnerët perëndimorë, lindi gjithashtu nga zhgënjimi ndaj paralajmërimeve të përsëritura në lidhje me rreziqet e përshkallëzimit nga Uashingtoni. “Operacioni Kursk ishte një sinjal për të harruar ‘vijat e kuqe’ të supozuara që Ukraina nuk duhet të kalojë”, tha ajo.

Një qëllim tjetër i operacionit ishte kapja e ushtarëve rusë dhe përdorimi i tyre si mjet për të ndihmuar në çlirimin e disa prej mijëra ukrainasve të mbajtur në burgjet ruse. Ukraina pretendon se ka kapur rreth 600 ushtarë rusë nga brenda rajonit të Kurskut, shumë prej tyre rekrutë. Një javë më parë, Ukraina ndërroi 115 prej tyre me të njëjtin numër ukrainas të mbajtur në Rusi.

Në një strukturë mbajtjeje në rajonin e Sumy, të burgosurit rusë folën për tronditjen e tyre nga lufta që mbërrinin në territorin rus dhe papërgatitjen e tyre për luftime. Disa kishin mbërritur në rajonin e Kurskut vetëm disa ditë ose javë para se të kapeshin.

The Guardian foli me më shumë se një duzinë të burgosur rusë, të cilët dhanë pëlqimin e tyre për të folur dhe nuk u monitoruan nga rojet e burgut ndërsa flisnin, por nuk po i citojnë ata drejtpërdrejt për shkak të konventave ndërkombëtare rreth të burgosurve të luftës.

“Si qytetar i Ukrainës i përbuz ata, por i trajtoj ashtu siç dua që të burgosurit tanë të trajtohen në Rusi”, tha Volodymyr, nënkryetari i objektit ku ata mbahen. “Nëse ne mund t’i përdorim ato për të liruar djemtë tanë, atëherë unë jam i lumtur”, shtoi ai.

Ndërsa operacioni Kursk ka krijuar një moment të mirë, mbetet një ndërgjegjësim i mprehtë në mesin e shumë ushtarëve ukrainas se gjërat në lindje të vendit po duken gjithnjë e më të zymta, ndërsa Rusia mbyllet në mënyrë të qëndrueshme në qytetin e Pokrovsk. Nëse ai përparim vazhdon, pyetjet e pëshpëritura nëse ia vlente aventura e Kurskut ka të ngjarë të bëhen më të forta.

Megjithatë, tani për tani, operacioni mbetet një simbol i suksesit të Ukrainës në fushën e betejës. “Ne mund ta përdorim atë për të krijuar një zonë tampon vetëm kufirin për të reduktuar sulmet ndaj nesh. Dhe së paku, ne kemi të burgosur për të shkëmbyer dhe i kemi dhënë popullatës sonë diçka për të qenë të lumtur”, tha Artem.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.