Gjatë javës, puna në Greqi nuk shihte lulëzim, por fundjava të sillte diçka ndryshe.
Të premteve në mbrëmje, Lina zotëronte pistën e vallëzimit, shpesh si kërcimtare e, ndonjëherë, si kameriere.
Ajo ishte në të njëzetat e saj dhe po e shfrytëzonte jetën e natës deri në palcë.
Ekonomia greke ishte e gjunjëzuar dhe madje kamerierët po luftonin për të mbijetuar.
Nëse ata do të punonin gjatë sezonit turistik, paratë e fituara do t’i ndihmonin në muajt e tjerë.
Në dyshemenë e vallëzimit, Lina mësoi se si të pinte një shishe alkool.
Ajo ishte zhvendosur në Athinë gjatë adoleshencës së saj dhe aty gjeti një pasarelë mode.
Lina e stilonte veten si një punk dhe, me flokët e saj të prerë e tiparet e buta, mund të dukej si vajzë ose si djalë.
Historia e Lina-s
E rritur në Bullgari, ajo i dashuronte lodrat luftarake, ndryshe nga fustanet rozë që detyrohej t’i vishte në raste të veçanta.
Lina shkonte te të njëjtat bare gjithmonë, kryesisht ato të frekuentuarat nga anëtarët e LGBT-së.
Aty ajo kishte dëgjuar për praktikën, ku vajzat dhuronin vezët e tyre. Fiks në moshën 26-vjeçare, Lina do të bënte të njëjtën gjë.
Gjatë shtatë viteve të ardhshme, ajo do të dhuronte edhe katër herë të tjera.
Çdo cikël dhurimi përfshinte dhjetë ditë terapi hormonale, të administruara nga injeksioni ditor për të stimuluar vezoret e saj për të prodhuar vezë, të cilat do të merreshin në klinikë nën anestezinë e përgjithshme.
Por, jo çdo herë shkonin gjërat kështu siç ishin planifikuar.
Shoqja e Linës, Violeta, nuk kishte një udhëtim kaq të lehtë.
Edhe ajo zgjodhi t’i dhuronte vezët e saj për pak të ardhura, por pas ciklit të dytë të terapisë hormonale, lëngu i mbushi stomakun dhe zgavrën e mushkërive – një ndërlikim i rrallë dhe potencialisht i rrezikshëm për jetën.
“Nuk mund të merrja më frymë”, thotë ajo.
Takimet e tyre u rregulluan nga një skaut, ose “tregtar”, i cili mori një pagesë nga të dy klinikat dhe donatorët për t’i bashkuar ata.
Megjithëse teknikisht i paligjshëm, ai është i përhapur: produkt i një tregu ku kërkesa për vezë të dhuruara tejkalon furnizimin.
Hetimi mbi klinikat
Agjencia Investigative e Lajmeve “Birn” intervistoi një tregtare të tillë, në apartamentin e saj në një lagje të klasës punëtore të Athinës.
Takimi vazhdoi me supozimin se gazetari ishte një donator i ardhshëm. Zbuluesi u prezantua si një “përfaqësues i mjekëve”.
Një grua me zë të çjerrët në të pesëdhjetat e saj ishte “tregtari”.
“Unë i dua vajzat e mia”, tha ajo.
Dhoma e saj e ndenjes, e mobiluar me një motiv lëkure leopardi, ishte zbukuruar me portrete të foshnjave. Ajo shpjegoi se klinikat e pjellorisë kishin një tendencë për të shfrytëzuar donatorët, duke i bërë ata të dhurojnë më shumë sesa ishte e shëndetshme.
“Mjekët kanë frikë nga unë sepse ata e dinë që unë mund t’ua marr licencën. Nëse një nga vajzat e mia nuk është mirë, unë do t’i copëtoj”, tha ajo.
Në 42 vitet që nga lindja e foshnjës së parë Invitro në Britani, përparimet në shkencën e riprodhimit të asistuar e kanë bërë prindërimin një realitet për miliona njerëz.
Klinikat greke të fertilitetit kanë funksionuar pa mbikëqyrje.
Agjencia e mbështetur nga shteti, e ngarkuar për rregullimin e tyre, ka qenë jashtë veprimit.
Tetorin e kaluar, ajo u shpërbë papritur dhe agjencia pasardhëse e saj u krijua vetëm në pranverë të këtij viti.
Ky hetim zbulon se si klinikat greke të pjellorisë u bënë një ligj për veten e tyre, duke funksionuar pa mbikëqyrje.
BIRN ka zbuluar prova të këtyre shkeljeve në klinika individuale, por është e vështirë të vlerësosh saktësisht se sa të përhapura janë ato në të gjithë sektorin.
Ndërsa disa klinika greke drejtohen nga ligjet dhe etika, me sa duket të tjerët nuk janë.
Një regjistër i centralizuar i donatorëve – minimumi i duhur për monitorimin e pajtueshmërisë etike – u krijua vetëm në 2019, megjithëse ishte një kërkesë ligjore që nga 2005.
Arsyeja e dhurimit
Kërkesa e sektorit për vezë të dhuruara plotësohet nga radhët e dhuruesve anonimë, si Lina dhe Violeta, një numër prej tyre të shtyra nga nevoja financiare.
Ashtu si gjaku, si dhe veshkat dhe organet e tjera, vezët nuk kanë për qëllim të tregtohen.
Ligji grek thotë se veza mund të jepet vetëm për arsye altruiste, në përputhje me udhëzimet etike të vëzhguara pak a shumë në të gjithë botën.
Megjithatë, në praktikë, gratë shpesh dhurojnë për arsye monetare, të tunduara nga mënyra e vetme e pagesës që klinikat lejohen të bëjnë – një “kompensim” për fitimet e humbura dhe stresin e procedurës.
Pagesa është 1 mijë e 500 euro, e cila mund të arrijë në pagat e dy muajve për gratë me të ardhura të ulëta.
Sa herë që Lina i jepte vezë, ajo merrte 1 mijë e 200 euro nga klinika.
Ajo mbajti 1 mijë euro për veten e saj dhe me zell i dorëzoi 200 euro si komision për “tregtarin” e saj që kishte rregulluar dhurimin.
Shoqja e Linës, Violeta, tha se ajo nuk do të dhuronte përsëri, edhe pse ende i duheshin paratë.
Rreziku i komplikimeve të rënda shëndetësore për gratë që i nënshtrohen trajtimit të fertilitetit ka qenë përgjithësisht i ulët dhe po rritet gradualisht.
Terapitë hormonale janë gjithnjë e më të sofistikuara dhe regjimet shpesh do të përshtaten për individët.
Klinikat gjithashtu kryejnë teste të rregullta për të siguruar që vezoret nuk janë në rrezik të stimulimit të tepërt – shkaku i mundshëm i gjendjes së Violeta. Por ndërsa trajtimi i pjellorisë pa dyshim që po bëhet më i sigurt, ende mbetet shumë e panjohur për efektet e saj afatgjata.
Marrë dhe përshtatur nga BIRN për Albanian Post
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
