Hezbollahu pezullohet mes poshtërimit dhe dëshirës për hakmarrje, por nuk do luftë

Në disa aspekte është edhe më keq se shpërthimi në port. Tani duket sikur jemi në një episod të Black Mirror.

Analisti libanez Bachar El Halabi, një student i doktoraturës në Universitetin Amerikan të Bejrutit, përpiqet të shkojë përtej tmerrit pas një dite të dytë gjaku dhe lëndimesh. Por përtej citimeve të një fansi të serialeve të Netflix dhe distopive teknologjike ku shkenca dhe përparimi janë në shërbim të së keqes, frika është e dukshme në fjalët e tij.

Ndërkohë që zhurmat, telekomandat, panelet diellore dhe pajisjet e të gjitha llojeve shpërthejnë, duke plagosur dhe vrarë jo vetëm udhëheqësit më të rëndësishëm politikë dhe ushtarakë, por edhe fëmijë, dhe mbrëmja bie në një Corniche të tronditur dhe në Sheshin e Dëshmorëve që po përgatitet të presë Nasrallah.

Fjalimi (a do të jenë të sigurta ekranet në të cilat do të projektohet?), ngre një pyetje tjetër: a do ta përballojë Hezbollahu tronditjen? Dhe çfarë do të bëjë Teherani? A do të qëndrojë pranë apo do të reagojë pas sulmit të Mossad?

Sigurisht, nga shpërthimi në shpërthim, përshkallëzimi tani është një fjalë e tepërt. Por për Mohanad Hage Ali, studiues i lartë në Qendrën e Lindjes së Mesme Carnegie në Bejrut, duhet të fillojmë nga këtu: “Ky operacion është në thelb 7 tetori i Hezbollahut”.

Debakli që filloi me vrasjen e Fuad Shukr në fund të korrikut tani rrezikon të kthehet në një nokaut nga i cili është e vështirë të shërohet. Por që partia e Zotit është në gjunjë është një deklaratë larg së vërtetës.

“Libani është një vend i vogël dhe mesazhet mund të transmetohen lehtësisht me dorë”, shpjegon El Halabi. Dhe jo vetëm kaq. Pavarësisht se humbi shumë milici në vitin 2006, Hezbollahu është forcuar dhe – me lejen e Teheranit – ka më shumë se 100 mijë raketa dhe raketa të drejtuara me saktësi që mund të godasin Izraelin.

Emile Hokayem i Institutit Ndërkombëtar për Studime Strategjike përpiqet ta kthejë pyetjen në kokë.

“Deri më tani Irani është përpjekur të lodhë Izraelin dhe SHBA-të me strategjinë e “mijë shkurtimeve të vogla”. Dhe përdori partnerët e saj (përfshi Hezbollahun, red. )në Irak, Siri dhe mbi të gjitha Jemenin.

Megjithatë, Hezbollahu nuk u krijua për një luftë të keqe si ajo aktuale, por përdorimi i tij ishte më shumë për parandalim. Ndërsa tani grupi e gjen veten të bllokuar në një spirale dhe në një luftë që nuk e dëshiron.

Në të vërtetë, duke parë atë që ndodhi në fund të korrikut me bastisjen në Majdal Shams dhe në fushën e futbollit ku humbën jetën 12 fëmijë druze, mund të mendohet se, e mbyllur në qoshe, partia e Zotit mund të përgjigjet në mënyrë të çorganizuar, veçanërisht nëse ekspozohet.

Grupi nuk ka bërë të ditur zyrtarisht se sa nga anëtarët dhe luftëtarët e tij u goditën, por lëndimet u raportuan kryesisht në zonat ku grupi ka ndikim: në jug, afër kufirit me Izraelin; Lugina Bekaa në Libanin lindor; dhe kryeqyteti Bejrut dhe periferitë e tij jugore, siç konfirmohet nga ministri libanez i shëndetësisë, Firass Abiad.

Nga ana tjetër, elementi i befasisë, që mund t’i garantonte Izraelit një avantazh, tashmë ka humbur. Nëse operacioni që filloi të martën ishte preludi i një sulmi tokësor në Liban, kjo nuk ndodhi.

Dhe përsëri: Bastisjet e Hezbollahut që kanë mbajtur 60 mijë izraelitë larg shtëpive të tyre për gati një vit, sigurisht që nuk kanë pushuar as në këto orë.

Për më tepër, cilido qoftë objektivi i sulmeve në Liban, pyetja më e madhe (dhe më jetike) me të cilën përballet Lindja e Mesme mbetet e ardhmja e Gazës. Prandaj, përfundon Hokayem, “nëse Hezbollahu është në kurth, loja nuk është aspak e lehtë edhe për Izraelin”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.