Për Jens Hesler, një edukator kopshti, qeveria e Olaf Scholz është sjellë si një “grumbull fëmijësh”, duke u grindur vazhdimisht dhe duke e lënë të gjithë botën të dijë për këtë.
A do të flisnin ndonjëherë me zë për ndonjë gjë, pyeti ai kancelarin?
Scholz tha se Hesler kishte të drejtë. “Tani pyetja është: cili është ilaçi juaj?”, shtoi ai duke buzëqeshur.
“Unë po kërkoj një mik”.
Shkëmbimi ndodhi gjatë një takimi të bashkisë në Berlinin jugor javën e kaluar që la shumë pjesëmarrës të tundnin kokën për mungesën e pasionit të Scholz dhe dështimin për të komunikuar një vizion për vendin.
Kishte gjithashtu pyetje kërkuese për një ngjarje që shumë votues të qendrës e kanë parë me alarm të madh.
Të dielën e kaluar Alternativa për Gjermaninë (AfD) doli e para në një sondazh shtetëror në Turingi, hera e parë në historinë e pasluftës të vendit që një parti e ekstremit të djathtë fitoi zgjedhjet rajonale.
Politikanët e opozitës thonë se votuesit kanë humbur besimin në një qeveri që, në mes të gjithë armiqësisë së ndërsjellë dhe të gishtave, nuk po arrin të përballet me problemet urgjente me të cilat përballet Gjermania – emigracioni i parregullt, forcimi i populistëve në të djathtë dhe të majtë dhe një rënie e ekonomisë.
“Ky vend po rrëshqet nga kontrolli i kancelarit”, tha Friedrich Merz, kreu i opozitës së qendrës së djathtë, Kristian Demokratët, në fund të muajit të kaluar.
Shumë nga 130 njerëzit që u mblodhën për të pyetur Scholz në Berlin javën e kaluar po kërkonin siguri se qeveria e tij e kuptonte thellësinë e krizës.
Ata ishin të zhgënjyer.
“Unë mendoj se ai e nënvlerëson gjendjen shpirtërore në shoqërinë gjermane tani”, tha Bettina Lindermann, një mësuese në pension.
“Vendi është në flakë”.
Disa në Partinë Social Demokrate (SPD) të Scholz-it tashmë po sugjerojnë privatisht se ai duhet të hiqet nga bileta në zgjedhjet kombëtare të vitit të ardhshëm dhe të zëvendësohet nga një politikan më popullor – si ministri i mbrojtjes Boris Pistorius ose Anke Rehlinger, kryeministre e shtetit e Saarland.
“Ka shumë njerëz në partinë parlamentare që tregojnë sesi Joe Biden i hapi rrugën Kamala Harris dhe pyesin nëse kjo mund të ishte një precedent për ne”, tha një deputet i SPD.
“Duke parë se si po ecën në votime, mund ta kuptoni pse”.
Në të vërtetë, sipas anketuesve Forschungsgruppe Wahlen, asnjë kancelar që nga ribashkimi gjerman në vitin 1990 nuk ka pasur vlerësime kaq të ulëta të miratimit.
Një sondazh i Wahlen javën e kaluar tregoi se 77 për qind e gjetën Scholz një “udhëheqës të dobët” që nuk mund të arrijë rrugën e tij.
Një pikë e mundshme për një lëvizje kundër kancelarit mund të jenë zgjedhjet e 22 shtatorit në Brandenburg, një shtet që SPD ka sunduar që nga ribashkimi.
Partia ka dalë përpara në sondazhe ditët e fundit, duke mbyllur hendekun me AfD-në e cila është në vendin e parë. Por nëse gjërat shkojnë keq në ditën e votimit dhe humbet pushteti atje, Scholz mund ta gjejë veten ngushtë.
“Pyetja e madhe është: a nuk do t’i duhej më pas t’i jepte një votë besimi qeverisë së tij?”, pyeti Andrea Römmele, një shkencëtar politik në Shkollën Hertie në Berlin – një veprim që mund të sjellë shkatërrimin e koalicionit të tij.
“Nga ana tjetër, nëse ka një gjë që i bashkon partitë e koalicionit, është frika e tyre nga zgjedhjet e parakohshme”.
Takimi i bashkisë së Scholz me votuesit në Berlin erdhi pasi tensionet midis partnerëve të tij në qeveri – SPD e qendrës së majtë, të Gjelbërve dhe FDP liberale – arritën lartësi të reja.
Molla më e madhe e sherrit – mosmarrëveshjes – këtë vit ka qenë buxheti për vitin 2025, një projekt që e shtriu unitetin e kabinetit gati në pikën e thyerjes.
Muajt e grindjeve të ashpra rezultuan në një plan shpenzimi që ka ende një hendek financimi prej 12 miliardë eurosh – një të cilin askush nuk e di se si ta mbyllë.
Teksa negociatat zvarriteshin, nervat u prishën gjithnjë e më shumë, me Scholz dhe ministrin e financave të FDP-së, Christian Lindner, që grinden publikisht për detajet.
“Scholz vërtet vlerëson besueshmërinë dhe parashikueshmërinë te njerëzit me të cilët punon, dhe përshtypja ime është se atij i ka mbaruar durimi me Lindnerin”, tha një anëtar i qeverisë.
“Nuk ka mbetur asnjë besim mes tyre”.
Por është kancelari, jo Lindner, që fajësohet për përçarjen e qeverisë.
Matthias Jung, kreu i Wahlen, tha se votuesit gjermanë nuk kishin qenë kurrë veçanërisht entuziastë për Scholz, duke e zgjedhur atë në vitin 2021 si “të keqen më të vogël” në një fushë me kandidatë jo mbresëlënës që konkurrojnë për të pasuar Angela Merkel.
Në vitin që pasoi, ai fitoi lëvdata si një menaxher efektiv i krizës, i cili iu përgjigj mirë pushtimit në shkallë të plotë të Ukrainës nga Moska dhe kolapsit që pasoi në furnizimet me gaz rus në Gjermani.
Por që atëherë, grindjet brenda koalicionit vetëm janë rritur, siç është rritur edhe zhgënjimi i publikut me paaftësinë e dukshme të Scholz-it për të futur disiplinë mes ministrave të tij në konflikt.
“Ju prisni një udhëheqje të fortë nga kreu i qeverisë, një lloj autoriteti ekzekutiv”, tha Jung, “dhe kështu votuesit fajësojnë për kakofoninë në derën e tij”.
Partnerët e Gjermanisë në BE kanë ankesa të ngjashme.
“Ne jemi në këtë moment kur BE-ja duhet të marrë vendime të mëdha me pasoja të tilla, për financat dhe mbrojtjen dhe gjëra të tilla, dhe njerëzit natyrshëm shikojnë që Berlini të marrë drejtimin”, tha një diplomat i BE-së.
“Por Scholz ka treguar herë pas here se ose nuk mundet ose nuk do”, vazhdoi ai.
“Ai thjesht ulet atje me krahët e kryqëzuar dhe përsërit pozicionet gjermane. Nuk ka lidership politik personal”.
Tensionet midis Gjermanisë dhe fqinjëve të saj u zbuluan këtë javë kur Berlini njoftoi se do të vendoste kontrolle në të gjithë kufijtë e tij tokësorë për të frenuar emigracionin e parregullt, një veprim që ka zemëruar disa nga aleatët e tij më të ngushtë.
Donald Tusk, kryeministri polak, anuloi një udhëtim në Berlin dhe bëri thirrje për “konsultime urgjente” me vendet e tjera evropiane për të detyruar Gjermaninë të ndryshojë mendje.
Besnikët e Scholz-it thonë se akuza për lidership të dobët është e padrejtë dhe nënvlerëson sfidat e menaxhimit të një aleance të tre partive me ideologji shumë divergjente, dallimet e të cilave do të rriten vetëm me afrimin e zgjedhjeve të vitit të ardhshëm.
Marrë nga “Financial Times”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
