E nesërmja po nxiton për The Weeknd

Në korrik, më shumë se 420 mijë njerëz konkurruan për biletat për shfaqjen e shumëpritur të The Weeknd në São Paulo, të planifikuar për këtë të shtunë (7 shtator) dhe pak më pak se një vit pas vizitës së tij të fundit në vend. Suksesi dërrmues i “Blinding Lights” i dha kanadezit 34-vjeçar titullin e artistit më të njohur në planet nga “Guinness World Records”, në mars të vitit të kaluar – dhe të cilin ai sapo e humbi nga Billie Eilish me dëgjuesit në Spotify. Në Billboard’s Hot 100, kënga arriti majat, mbeti ndër më të dëgjuarat për 90 javë dhe rriti popullaritetin e albumeve të tij “After Hours” (2020) dhe “Dawn FM” (2022).

Vetëm 16% e atyre 420 mijë njerëzve patën mundësinë të shihnin personalisht Abel Tesfaye. Të qenit i suksesshëm në industrinë konkurruese të muzikës nuk e përjashtoi kompozitorin, megjithatë, nga lufta me shëndetin e tij mendor. Por, sipas tij, dorëzimi nuk ishte asnjëherë në planet e tij. Një nga fjalët kyçe të fazës së tij të re është rilindja.

Zgjedhja e kryeqytetit të Sao Paulos për fillimin e këtij turneu nuk ishte rastësi. The Weeknd vizitoi qytetin tetorin e kaluar, duke performuar dy netë të shitura në Allianz Parque me shfaqjen “After Hours Til Dawn”.

Ishte në São Paulo që Abel kompozoi këngën qendrore të albumit të ri, “Hurry Up Tomorrow” – i mbiquajtur me dashuri “Frankenstein” nga këngëtari për eksplorimin e tingujve të ndryshëm, por pa humbur thelbin e saj. Diçka që ai e bën me mjeshtëri.

Kanadezi detajon rëndësinë e publikut brazilian për hapat e ardhshëm në karrierën e tij, e cila ka zgjatur 14 vjet dhe përfshin arritje të mëdha, si të qenit artisti më i dëgjuar në Spotify (derisa Billie e kaloi atë në gusht), me 105 milionë dëgjues mujor, duke fituar katër çmime Grammy (pavarësisht se nuk ka dorëzuar punën e tij për çmimet që nga viti 2021, si një deklaratë që tronditi industrinë) dhe duke pasur pothuajse 500 milionë dollarë në shitje bruto me “After Hours Til Dawn Tour”, i cili mbushi stadiumet përreth botës.

“Mund të flas në emër të të gjithë artistëve kur them se është e vështirë të shprehësh me fjalë dashurinë dhe energjinë që populli brazilian shpreh kur je në skenë”, thotë The Weeknd, në një intervistë ekskluzive me Billboard Brazil. “Ju e ndjeni muzikën kaq thellë. São Paulo dhe Rio më kujtuan se frekuencat që ne rrezatojmë si muzikantë janë të rëndësishme. Më kujtojnë pse doja të bëja muzikë: të lidhesha me njerëzit. Do ta kaloj pjesën tjetër të jetës duke e ditur këtë”.

Gjerësia e diskografisë së The Weeknd është një tjetër faktor që shpjegon një sukses të tillë. Ai lundron shumë mirë në botë drejt popit, R&B, elektropopit dhe zhanreve të tjera, dhe është i vëmendshëm në lirikën e tij të errët kur këndon për dhimbjet e dashurisë, famës dhe sfidave me të cilat u përball (dhe ende përballet) për të siguruar jetesën nga muzika.

Menjëherë pas shpalljes së koncertit në Brazil, këngëtari foli në media sociale për “përballjen me humnerën”. “Mund të nënkuptojë shumë gjëra. Për mua është diçka shumë specifike”, thotë ai në intervistë, me humor misterioz. “E kam përballur mjaft gjatë. Shumicën e kohës e kam kapërcyer. Por unë punoj për të çdo ditë. Shpresoj që [muzika ime] t’i ndihmojë të tjerët të përballen dhe të kapërcejnë humnerën gjithashtu”.

Një nga humnerat me të cilat përballet Abeli ​​është shëndeti mendor. “Çfarë e bën një të rritur të dëshirojë të qajë?/ Çfarë e bën atë të dëshirojë të marrë jetën e tij?/ Lumturia e tij nuk është kurrë e vërtetë,” këndonte ai në vitin 2018 në vargjet e “I Was Never There”.

Në besimin e tij – ai u rrit në një familje të krishterë ortodokse etiopiane – dhe në muzikë, kanadezi ka gjetur ngushëllim për të kapërcyer momentet më të vështira. “Mendoj të heq dorë çdo ditë. Por edhe unë gjej qëllimin çdo ditë”, thotë këngëtari, pa frikë të hapet dhe të tregojë dobësinë e tij. “Marrëdhënia ime me Zotin është më e fortë se kurrë. Unë gjej ngushëllim në praninë e Tij kur kam më shumë nevojë për të. Unë flas me Të vazhdimisht. Ka qenë një rrugëtim i gjatë, por unë jam këtu”, përfundon artisti.

Abeli ​​lindi në Toronto, Kanada, djali i emigrantëve etiopianë. I frymëzuar nga Michael Jackson, ai zbuloi dashurinë e tij për muzikën në një moshë të re. Artisti ka treguar se është penalizuar për të kënduar në momente të papërshtatshme, si gjatë orëve të shkollës apo në tryezën e darkës. Pavarësisht se ishte i dekurajuar, ai publikoi mixtape-in ​​e tij të parë si The Weeknd, “House of Balloons”, në vitin 2011, ndërsa e ndante kohën e tij mes artit dhe punës si një shitës me pakicë veshjesh në Amerikën e Veriut.

Projekti hyri në Billboard 200, duke parashikuar suksesin e publikimeve të mëvonshme. “Wicked Games”, kënga e parë, debutoi në numrin 53 në Hot 100 në vitin 2013. Në vitet në vijim, ai arriti numrin një në tabelë me hite të tilla si “Can’t Feel My Face”, “Save Your Tears, “dhe “Die for You”.

I pyetur për kujdesin për mendjen e tij, këngëtari tregohet edhe më i sinqertë. I sinqertë brutalisht, siç rrallë shihet në showbiz. “Është qesharake që duhet ta përmendësh këtë [shëndetin mendor]. Sapo pata një sulm paniku para kësaj interviste. Ankthi im është një betejë e vazhdueshme dhe ndihem sikur nuk largohet kurrë. Po mësoj ta kontrolloj, por tashmë e kam kuptuar se është pjesë e jetës sime. Nuk mund t’i shpëtoj”.

Abeli ​​e kaloi një pjesë të adoleshencës së tij duke jetuar në rrugë, por ai na siguron: vështirësia kryesore me të cilën u përball në jetë ishte të vinte në dyshim qëllimin dhe lidhjen e tij me artin. “Sfida më e madhe është të mos dish nëse je krijuar për këtë, të mos dish nëse ishte paracaktuar për të qenë i tillë. Shumica e njerëzve ende nuk e dinë. Ndihem shumë me fat. Unë munda t’i merrja këto ndjenja depresive dhe nihiliste dhe t’i vendosja në punën time. Kjo përfundoi të ishte terapia ime”, thotë ai, duke përmendur shkollën filozofike të mendimit që beson se jeta nuk ka vlerë apo qëllim, e lidhur shpesh me filozofin gjerman Friedrich Nietzsche (1844-1900).

Në YouTube, The Weeknd ka grumbulluar pothuajse 28 miliardë shikime në kanalin e tij. “Call Out My Name”, “The Hills” dhe “Starboy” janë gjithashtu pjesë e listës së tij të gjerë të hiteve. Pritshmëritë për epokën e re të Abelit janë më të lartat – si nga fansat ashtu edhe nga kritikët e muzikës. “Dawn FM”, i lëshuar në janar 2022, u vlerësua nga gazeta britanike “The Guardian”, nga e cila mori pikën më të lartë: “Abel Tesfaye konfirmon statusin e tij si një nga më të mëdhenjtë e të gjitha kohërave me një album me shkëlqim të akullt të ndikuar deri në vitet 1980”.

Një tjetër gazetë që vlerësoi albumin ishte gazeta amerikane “The New York Times”. “Albumi i tij i pestë është elegant dhe energjik dhe gjithashtu, edhe një herë, një riinterpretim i lehtë i asaj që muzika në shkallë të gjerë mund të tingëllojë si sot, në një epokë në të cilën shumica e yjeve globale e kanë braktisur këtë koncept”.

“Ka gjithmonë presion për të tejkaluar projektin tim të fundit,” thotë ai për epokën e re, e cila do të prezantohet për herë të parë në shfaqjen në São Paulo. “Rritja është e rëndësishme. Ndonjëherë mund të mos jetë ajo që njerëzit duan të dëgjojnë nga unë për momentin, por, kur puna të jetë e plotë, shpresoj se ata mund të vlerësojnë atë që unë jam përpjekur të arrij. Për këtë diskografi kam punuar për një kohë të gjatë. Gjithçka ishte e planifikuar”, siguron ai, duke i shpëtuar monotonisë.

“Gjithmonë përpiqem të arrij diçka që nuk e kam bërë më parë në aspektin muzikor. Ndonjëherë mund të mos jetë e qartë në dëgjimin e parë [të albumit], por fansat duket se e kuptojnë me kalimin e kohës,” beson ai. Të qenit në krye, për kanadezin, është subjektive. “Presioni i vetëm për mua është të jem më i mirë se versioni më i vjetër i vetes, duke u fokusuar në rritje, në arritjen e qëllimeve të mia, jo të njerëzve të tjerë”.

Abeli ​​foli edhe për dhimbjet dhe kënaqësitë e famës, një temë e zakonshme në punën e tij, qoftë në muzikë apo në artet pamore. Kur u pyet se si t’i mbajë këmbët fort në tokë, ai përsëriti sinqeritetin e treguar gjatë gjithë bisedës me Billboard Brazil. “Unë qëndroj larg njerëzve sa më shumë që të jetë e mundur. Mundohem të kem sa më shumë privatësi në jetën time. Unë kurrë nuk e lëshoj [atë] energji ‘të famshme’. Mendoj se përpjekja për t’u bërë i famshëm është një talent më vete. Unë nuk e kam zotëruar atë talent… Dhe nuk e kam ndërmend”, thotë ai, duke i shpëtuar zhurmës së industrisë.

Vitin e kaluar, kompozitori foli për kontrollin e mënyrës se si shihet dhe dëgjohet nga publiku. Në mes të tranzicionit të koncepteve në karrierën e tij, ai rishikon idenë. “Sinqerisht, as që mbaj mend ta them këtë. Por të gjithë do të donin të ishin në gjendje të kontrollonin narrativën. Është e pamundur. Kështu që ju bëni më të mirën tuaj dhe përfitoni sa më shumë. Më pak është më shumë. Kam mësuar shumë në dy vitet e fundit dhe është padyshim kontrolli më i vogël që kam pasur ndonjëherë. Por kam mësuar shumë dhe kjo është gjëja më e rëndësishme”, thotë ai.

“Kontrolli i tepërt është i pashëndetshëm. Bashkëpunimi është i rëndësishëm, qoftë artistik, me ide apo edhe me energji. Unë kam qenë në të dy anët e gardhit, duke qenë shumë kontrollues dhe duke mos pasur kontroll të mjaftueshëm. Dhe animi shumë larg nga secila anë mund të jetë i rrezikshëm. Është një veprim i vazhdueshëm balancues, por rezultatet janë më të mirat”.

Duke korrigjuar pjesët e errëta të vetes, Frankenstein i The Weeknd duhet të sjellë mësimet e këngëtarit në kulmin e famës së tij – dhe të ndjekë qëllimin e tij të zgjedhur në jetë, duke u sjellë ngushëllim dhe strehim atyre që përballen me demonët e tyre.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.