Drejt fundit të ciklit, sikur të zgjaste dhe pak më shumë…

Mjaftojnë disa ilustrime, që menjëherë të ndjesh vlerën e historisë dhe të kesh nostalgji për atë që ende është mes nesh.

Një “jetë e tërë” me ta, saqë kur e ndjen fundin e ciklit të tyre afër, nuk do asgjë më shumë se të shijosh momentet e tyre të fundit në fushë.

Cristiano Ronaldo – Lionel Messi, një epokë e pakthyeshme. Fatkeqësisht e eklipsuar prej krahasimeve mes njëri-tjetrit nga tifozët.

Pikërisht për këtë arsye, jo aq të vlerësuar sa duhet për sa i kishim si dëshmi reale.

Tifozi i njërit prej tyre, është lipsur gjithmonë të ulë poshtë tjetrin. Kjo, për të favorizuar të preferuarin, por asnjëherë duke vlerësuar madhështinë që të dy ofrojnë.

Shpeshherë, të emëruar si “Hyj tokësorë të futbollit”.

Ata të dy dhuruan atë që rrallëherë ka ngjarë, atë që ishim me fat ta përjetonim ne, atë që vështirë se do të përsëritet.

Ai që ishte i paanshëm në këtë mes, ka shijuar diçka që shumë e kanë humbur ndërkohë që i përballnin.

Herë njëri dhe ngahera tjetri, gjithmonë në majën e Olimpit, pavarësisht çdo pengese.

Njëri karburant i motorit të tjetrit e të dy ishin motiv për njëri-tjetrin.

Arsye që asnjëherë të mos ndaleshin, që gjithmonë të kërkonin më shumë, pavarësisht se kanë arritur diçka që shumë nuk guxojnë as ta ëndërrojnë.

Afër dy dekada në futboll, teatri i të dyve ka filluar të ulë siparin, në atë që pritet të jetë “lamtumira” më e dhimbshme.

Njëri 35 dhe tjetri 33 vjeç, jo më në piedestalin e formës apo të lojës, por përsëri futbollistë të klasit botërorë që shtyjnë veten dhe tjetrin në limite.

Njëri nga Madeira, tjetri nga Rosario, të rritur nga hiçi, për t’u shndërruar në ata që një botë e tërë i do.

Njëri që, falë talentit dhe etikës së jashtëzakonshme të punës, arriti të barazohej me tjetrin. Ky i fundit i bekuar me një dhuratë nga “Ai” që na dha futbollin me “F” të madhe.

Njëri, në kufijtë e shëndetit, i shpëtuar nga trajtimet mjekësore, nuk u ndal asnjëherë së qenuri “prekja hyjnore” e topit për një komunitet të tërë futbolli.

Cristiano Ronaldo, kërkues i aventurave në klube të ndryshme, kurse Messi besnik, deri më sot, i qytetit që besoi tek ai dhe e rriti për të qenë një nga më të mëdhenjtë e historisë.

“Kur dritat janë më të ndriturat, presioni është më i madhi, publiku është më i zëshmi, më të mirët do të arrijnë, më të fortit do të shpëtojnë, më të mëdhenjtë do të fitojnë”, thotë një aforizëm futbollistik.

Një thënie, që, pikë e presje, fillim e fund, përshtatet me dy futbollistët në fjalë.

Të dy janë shembull që: pa marrë parasysh vështirësitë, sfidat, pengesat në rrugën tënde, po qëndrove i fokusuar dhe me kokën lart, do të arrish gjithçka që ke ëndërruar.

Jo vetëm për futbollin, si një shembull dhe për jetën.

Askush, përveç vetes, nuk mund të të ndalë drejt asaj që dëshiron të bëhesh.

Duke vlerësuar opinionin e të gjithëve, faleminderit Cristiano-s dhe Messi-t për magjinë që na kanë dhuruar e vazhdojnë ta bëjnë!

Fjalë pak, për shumë çfarë kanë arritur, por, mjaftueshëm për të përshkruar madhështinë e tyre.

Drejt fundit të ciklit, sikur të zgjaste dhe pak më shumë…