“Unë jam 73 vjeç dhe nuk kam asnjë interes personal. Nëse nuk arrijmë të formojmë një qeveri, do t’ua shpjegoni francezëve, të cilët nuk arritën një marrëveshje në një moment kaq të rëndë për vendin”.
Ky ishte kërcënimi i Michel Barnier për liderët e partive që po bllokonin marrëveshjen. Dhe kryeministri bëri të ditur se në atë rast ishte planifikuar të dilte në lajmet e orës 20:00, ku do të shpallte dështimin dhe do të fajësonte politikanët grindavec.
Si një negociator i mirë, Barnier ngriti tonin, shtoi një dramë në negociatat që ishin zvarritur me lodhje për dy javë dhe ultimatumi funksionoi.
Në fund të një dite që nisi me një pesimizëm të përhapur, mbrëmjen e djeshme kryeministri shkoi te Macron në Elysee me listën e emrave për t’i propozuar kreut të shtetit në funksion të një njoftimi zyrtar që duhet bërë të dielën.
Paraardhësi i Barnier në Matignon, komentatori makro Gabriel Attal, të mërkurën ngjalli një fund të mbështetjes për Barnier nëse ai konfirmonte se donte të rriste taksat. Attal u qetësua dje gjatë takimit të fundit të rastit, në orën 15:00 në Matignon, dhe në fund të bisedimeve ai informoi deputetët e tij se kishte një marrëveshje për një ekzekutiv prej 38 ministrash, duke përfshirë në pozicionet kyçe shtatë makronistë, tre republikanë, dy centristë.
Barnier kishte vështirësi në gjetjen e emrave të krahut të majtë, pasi ai ishte kërkuar nga Macron që donte një “qeveri uniteti” për të pasqyruar ekuilibrin e një Parlamenti të ndarë në tre blloqe pothuajse ekuivalente (të majtë, të qendrës së djathtë dhe të ekstremit të djathtë).
Por kompromisi me një qeveri ku e djathta goliste duket e mbipërfaqësuar, dhe ku makronistët janë ende të fortë, do të shihej si një tradhti ndaj të majtës. Kështu i vetmi personalitet i majtë “zone” mund të ishte Didier Migaud, president i Autoritetit të Lartë për Transparencën e Jetës Publike.
Ndër emrat për ministritë më të rëndësishme, bëhet fjalë për Bruno Retailleau (kreu i senatorëve golistë) në Brendshme, me konfirmimet e Sébastien Lecornu në Mbrojtjes dhe Rachida Dati në Kulturë dhe kalimin e Jean-Noel Barrot nga Evropa në Punët e Jashtme, ndërkohë që pasiguria mbetet për ministrinë më delikate, atë të Financave, e cila do të duhet të menaxhojë dhe rivendosë financat e tmerrshme publike të vendit.
Barnier pritet të mbajë fjalimin e tij të politikës së përgjithshme më 1 tetor, më pas ai do të shkojë menjëherë në thelbin e ligjit të buxhetit. Dashamirësia e Marine Le Pen , edhe pse jashtë qeverisë, do të jetë thelbësore.
E majta në vend të kësaj shpall betejën.
Manuel Bompard, krahu i djathtë i Jean-Luc Mélenchon, bën thirrje për protesta nesër kundër “mashtrimit më të madh të Republikës së Pestë” sepse “të gjithë humbësit e zgjedhjeve të fundit shkojnë në qeveri”.
Marrë nga Corriere Della Sera, përshtatur për Albanian Post
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
