3300 euro në muaj, pak leje dhe shumë trauma – jeta e një ushtari në Ukrainë

Zgjedhin të jetojnë në kasollet e drunjta të fshatarëve të periferisë, në vend të kazermave të ashpra prej betoni të qendrës.

Bërthamat urbane të Donbasit kanë parë një transformim të thellë në muajt e fundit.

Katër-pesë ushtarë nga e njëjta patrullë mblidhen dhe ndajnë shpenzimet për ushqimin, organizojnë turne për prerjen e druve për soba dhe më i miri në gatim është kuzhinieri.

“Nuk duhet shumë imagjinatë, askush nuk e përbuz një pjatë të nxehtë në mbrëmje”, thonë ata në një rrëfim për reporterët italianë të “Corriere Della Sera”, duke iu referuar supës tipike të këtyre rajoneve me perime të gatuara, një copë mish dhe salcë kosi.

Ata janë pothuajse të gjithë burra.

Sa më shumë t’i afroheni pikave të nxehta të konfrontimit të drejtpërdrejtë me këmbësorinë ruse, aq më shumë strehimoret e tyre janë të pista dhe të çrregullta.

Nuk ka kohë apo dëshirë për t’u rregulluar nën kërcënimin e bombardimeve.

Pas disa javësh ekzistence vazhdimisht në rrezik, me zhurmën e vazhdueshme të shpërthimeve disa metra larg, bëhet e nevojshme të mësohesh me të: vendos pambuk në vesh, trupi yt përshtatet me peshën e jelekut dhe helmetës suaj antiplumb dhe në fund ushtarët thjesht shtrëngojnë qafën kur disa të shtëna bien shumë afër.

Por kini kujdes: ky nuk është rasti për të gjithë.

Shumë, herët a vonë, bien në depresion të shkaktuar nga bashkëjetesa e gjatë me tmerrin e pamjeve të shokëve të copëtuar dhe frikën e kudondodhur për sigurinë e tyre fizike.

Dridhja, shqetësimi, pagjumësia dhe fobitë janë rend i ditës. Nuk ka statistika të vetëvrasjeve.

Megjithatë, spitalet ushtarake po pajisin pavionet për të trajtuar ata që vuajnë nga sindromat depresive që rrjedhin nga jeta në front.

Fenomeni po rritet vazhdimisht dhe i shtohen edhe disbalancat e shkaktuara në shoqëri, vështirësitë e familjeve të ndara: burra në front dhe gra me fëmijë qindra kilometra larg, në shumë raste edhe emigruan jashtë vendit në vende si Polonia, Gjermania apo Italia.

Pothuajse 14 muaj pas fillimit të luftës së shkaktuar nga pushtimi rus, Ukraina ende duhet të përballet me pasojat afatgjata: pa statistika apo hetime të thelluara.

Problemi më i zakonshëm është mungesa e parave.

Krahasuar me vitin 2021, të ardhurat mesatare individuale janë përgjysmuar.

Një pjesë e konsiderueshme e ushtrisë, që nga konflikti i vitit 2014, mbetet e përbërë nga vullnetarë dhe makina qendrore ushtarake nuk është ende e pajisur për t’i garantuar të gjithëve uniforma, thasë gjumi e madje edhe ushqim.

Në shumë raste, shoqatat vullnetare vendase dhe të huaja e kompensojnë atë.

Edhe në Bakhmut disa javë më parë pamë furgonët e aktivistëve të tyre të mbërrinin, me dronë komercialë të blerë në Evropë, thasë me patate, batanije termale, gjeneratorë Honda, bateri dizel dhe antena Starlink për lidhje satelitore.

“Për fat të mirë, qeveria vendosi kohët e fundit të shtojë 2500 të tjera për ata që janë në vijën e parë në pagën mujore prej 800 euro” thonë disa marinsa.

Por lejet ende shpërndahen me pikatore.

Ka ushtarë që kanë mundur të vizitojnë të dashurit e tyre vetëm një herë për 10 ditë nga 14 muaj.

Dhe tjetra nuk e dinë se kur do të jetë.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.