“Unë pashë ditën e kijametit”, thotë i mbijetuari nga shpërthimi në aeroportin e Kabulit

Për një qytet si Kabuli, i mësuar me vdekje të dhunshme, skenat pas shpërthimeve të dyfishta që ndodhën nga talebanët, ishin tronditëse.

Për një njeri, një ish-punonjës i një grupi nga zhvillimi ndërkombëtar, i cili u bashkua me mijëra njerëz rreth aeroportit me shpresën për të pastruar portat dhe për të hipur në një nga fluturimet që hynin dhe dilnin në ditët e fundit të transportit ajror, ky ishte një dëshpërim i madh.

“Ishte sikur dikush të tërhiqte tokën nga këmbët e mia; për një moment mendova se veshët e mi ishin duke shpërthyer dhe humba shqisën time të dëgjimit”, tha burri për Reuters.

Duke treguar atë që kishte parë, “Pashë trupa dhe pjesë të trupit që fluturonin në ajër si një tornado që merrte qese plastike… në ajër. Unë pashë trupa, pjesë të trupit, burra të moshuar dhe të plagosur, gra dhe fëmijë të shpërndarë në vendin e shpërthimit”.

Ai këtë ditë e përshkruan si ditë të “kijametit”.

“Nuk është e mundur të shikosh ditën e kijametit në këtë jetë, por sot pashë ditën e kijametit, e kam parë atë me sytë e mi”.

Ndërsa, nuk donte të identifikohej, sepse në një qytet tani nën sundimin e talebanëve, shumë të lidhur me ish-qeverinë e mbështetur nga Perëndimi dhe grupet e shoqërisë civile që u rritën rreth tij kanë frikë nga hakmarrjet.

Talebanët kanë kërkuar të sigurojnë afganët se ata do të respektojnë të drejtat e tyre dhe nuk janë për hakmarrje.

Kabuli ka duruar sulme të shpeshta vetëvrasëse në 20 vitet që kur talebanët u dëbuan nga pushteti dhe banorët e qytetit janë mësuar me policinë dhe ekipet e sigurisë që mbyllin vendet e shpërthimit dhe mbajnë të vdekurit dhe të plagosurit.

Ndërsa të plagosurit u ndihmuan ose u bartën në karroca, u tronditën të mbijetuarit, të cilët u lanë të pengoheshin mbi kufomat e lyera me gjak të dhjetëra të tjerëve të hedhur nga shpërthimi në një hendek të ujërave të zeza.

“Sot nuk kishte askush që të merrej me çështjen dhe t’i lëvizte trupat dhe të plagosurit në spital ose t’i hiqte ato nga sytë e publikut”, tha dëshmitari.

“Trupat e pajetë dhe të plagosurit ishin shtrirë në rrugë dhe në kanalin e ujërave të zeza. Uji i vogël që derdhej në të ishte kthyer në gjak”.

Ai tha se fizikisht ishte mirë, por se kishte plagë mendore.

“Fizikisht, jam mirë… por nuk mendoj se plaga mendore dhe tronditja që pësova nga shpërthimi i sotëm nuk do të më lejojnë të jetoj një jetë normale”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.