Marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe Serbisë rrallë kanë qenë të mira. Por për futbollistët serbë që luajnë në vendin e armiqve të tyre të dikurshëm, sporti i kapërcen dallimet rracore.
“Futbolli është një mjet i mrekullueshëm për të mësuar të jetosh së bashku”, tha Luka Milanovic-i, 29 vjeçari, i cili është një nga 15 futbollistët profesionist serbë që luajnë në Shqipëri.
Lidhjet mes Shqipërisë dhe Serbisë kanë qenë prej kohësh kontradiktore, veçanërisht nga pikëpamjet e tyre për statusin e Kosovës.
Pas një lufte të përgjakshme në fund të viteve 1990, Beogradi vazhdon ta shohë territorin e Kosovës si pjesë te tij dhe nuk e ka njohur kurrë deklaratën e tij të pavarësisë të bërë në 2008.
Çështja e Kosovës, me shumicë të theksuar shqiptare, kryesisht të besimit mysliman dhe më pak serbë, kryesisht ortodoks, nuk është pjesë e mendimeve të Milanovic-it në fushë.
Atij i është bërë një “pritje e ngrohtë” që kur mbërriti katër muaj më parë për të luajtur në Shqipëri me Kukësin. Një vend malor në kufij me Kosovën.
Zona dikur, gjatë luftës së Kosovës, strehoi deri në 500 mijë shqiptarë etnikë që ikën nga sulmet e forcave serbe.
Ndërsa, aktualisht Kukësi është bërë shtëpia e shqiptarve të Kosovës, malazezëve, serbëve, apo dhe kroatëve. Të cilët luajnë në radhët e skuadrës verilindore të Shqipërisë.
“Unë jam këtu për dashurinë për futbollin”, tha Luka për “AFP”.
Për të, konkurrimi në Shqipëri është një vazhdim i natyrshëm i një karriere që e ka parë të luajë për Cervena Zvezda-n dhe OFK Beograd-in në Serbi, por edhe në Belgjikë, Malajzi, Greqi dhe Hungari.
Gjuha e Futbollit
“Për lojtarët dhe tifozët, Luka është njëri prej nesh”, tha Erjon Allaraj, zëdhënësi i klubit.
“Ne flasim gjuhë të ndryshme, por të gjithë e dimë gjuhën e futbollit”, shtoi kapiteni i Kukësit, Gjelbërim Taipi, një shqiptar nga qyteti jugor serb i Bujanocit.
Për lindjen e fëmijës së parë të Milanovic-it në dhjetor, i gjithë ekipi iu bashkua atij për të festuar.
Në anën tjetër të vendit jo shumë larg brigjeve të Adriatikut, Aleksandar Ignjatovic-i, 33 vjeçar, kujton tronditjen dhe shqetësimin e miqve të tij kur u tha se po shkonte në Shqipëri për të luajtur me Laçin.
“Tani, kur shikojnë në Instagram jetën time në Shqipëri, shumë më thonë se duan të vijnë të më vizitojnë,” thotë Ignjatovic-i për “AFP”.
Në një kohë kur është drejt daljes në pension nga futbolli i luajtur, Ignjatovic-i ka një ide të re për jetën.
“Po mendoj të hap një agjenci turistike që do të më mundësojë të punoj në Shqipëri dhe Serbi. Tani i njoh të gjitha vendet e bukura në Shqipëri,” thotë ai, me shpresën për të fituar para në industrinë e turizmit në rritje të Serbisë.
Ignjatovic-i gjithashtu krenohet që ka shumë miq shqiptarë dhe tallet me paragjykimet etnike që kanë ndarë prej kohësh shumë komunitete në rajon.
Si duhet të jetë
“Futbolli na lejon të forcojmë lidhjet tona. Futbolli dhe politika janë dy botë krejtësisht të ndryshme”, thotë Ignjatovic-i, i cili prej tre vitesh jeton në Tiranë me gruan e tij Mila dhe vajzën tre muajshe Iskra.
Por për Vladimir Novakovic-in, një analist futbolli në kanalin sportiv serb “Sportklub”, gatishmëria e serbëve për të luajtur në Shqipëri është dhe për shkak të një pune që paguhet.
Dhe ndërsa sporti ka aftësinë për t’u bashkuar, ai gjithashtu ka shërbyer si një mjet i fuqishëm për ndjenjat nacionaliste ndër vite, veçanërisht në Ballkan, ku ultrasit e futbollit kanë përqafuar ksenofobinë gjatë ndeshjeve.
Në vitin 2014, dhuna shpërtheu gjatë një ndeshje kualifikuese për Kampionatin Evropian ndërmjet Serbisë dhe Shqipërisë pasi një dron fluturoi mbi fushë me një flamur të përdorur nga nacionalistët shqiptarë.
Dhe gjatë Kupës së Botës në vitin 2018, dyshja zvicerane Xherdan Shaqiri dhe Granit Xhaka, që të dy kanë prejardhje nga Kosova, u gjobitën nga FIFA për festimin e golave të tyre kundër Serbisë duke bërë një “shqiponjë me dy koka” pro-kosovare. Një gjest që përfaqëson flamuri shqiptar.
Incidenti u pasqyrua gjerësisht në Serbi, ku deri më sot asnjë shqiptar nuk po luan në ligat profesionale të futbollit të vendit.
Për 82-vjeçarin Borisav Stojacic-in, mungesa e shqiptarëve në Serbi është një lajthitje, pasi ai kujtoi kohët e kaluara, gjatë “epokës jugosllave, kur prania e lojtarëve shqiptarë… nuk ishte asgjë e jashtëzakonshme”.
“Kështu duhet të jetë,” i tha ai “AFP”. “Theksimi i kombësisë së dikujt është një problem që u shfaq vetëm disa dekada më parë.”
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
