Tavares, menaxheri ambicioz që irritoi edhe Parisin

Dhjetë vjet më parë Carlos Tavares u rekrutua nga Thierry Peugeot, një pasardhës i Armand Peugeot, i cili në fund të shekullit të XIX-të e kishte çuar biznesin familjar nga mulli kafeje në biçikleta dhe më pas në makina.

Ishin kohët e aleancës së grupit PSA (Peugeot-Citroën) me kinezët e DongFeng, dhe në atë kohë thuhej se Tavares ishte në të vërtetë njeriu i kinezëve, i vendosur të rritej deri në 20-30%.

Por historia shkoi ndryshe.

Kinezët e DongFeng thuajse janë zhdukur, aleanca e madhe globale e grupit francez u bë jo me Kinën, por me amerikanët dhe italianët e Fiat Chrysler.

Carlos Tavares, megjithatë, mbeti kreu i PSA dhe më pas i Stellantis, gjithnjë e më i fuqishëm, gjithmonë i gatshëm për të luajtur ndërkufitar midis vendeve për t’u shërbyer interesave të kompanisë.

I lindur 65 vjet më parë në Lisbonë në një familje frankofile, në moshën 14-vjeçare komisar garash në qarkun Estoril, duke studiuar inxhinieri në Paris, burri i fortë i Stellantis është i fiksuar pas makinave.

Që kur ishte ende djalë i ri, ai përgatiti Alfasud-in që i kishte dhënë i ati për të garuar, deri në garat pas timonit të Porsche-s.

Tavares është gjithashtu një komunikues i aftë për të marrë disa rreziqe në ndërhyrjet publike.

Disa muaj përpara thirrjes së Thierry Peugeot, Tavares ishte numri dy i Renault dhe u përjashtua, në shtator 2013, për një intervistë me të cilën ai u shfaq në treg.

“Kushdo që arrin majat në sektorin e automobilave dëshiron deri në një pikë të bëhet numër një. Për shembull, General Motors, pse jo? Do të isha i nderuar të drejtoja një grup të tillë”, ka thënë ai.

I indinjuar nga supozimi, shefi i madh i atëhershëm i Renault Carlos Ghosn e siluroi atë.

Kohët i dëshmuan portugezit të drejtën: pas arrestimit në Japoni dhe arratisjes së tij të guximshme, Ghosn humbi gjithçka dhe jeton gjysmë i fshehur në Liban.

Pasi u shoqërua nga Volkswagen dhe Astor Martin menjëherë pas lamtumirës së tij me Renault, Tavares ka qenë numri një, ndoshta jo i General Motors, por i gjigantit Stellantis, që nga lindja e tij në vitin 2021.

Në krye të një grupi shumëkombësh, Tavares nuk heziton të zemërojë qeveritë e vendeve, të cilët mendojnë se kanë të drejtën e paragjykimit.

Korrikun e kaluar, kur ministri francez i Financave Bruno Le Maire i kërkoi atij të tregonte “patriotizëm” dhe të sillte prodhimin e automjeteve të vogla elektrike si Peugeot e-208 në Francë, Tavares u përgjigj pa hezitim se në vend të kësaj qëllimi i Stellantis ishte “qartësisht të prodhonte më shumë modele në fabrikat italiane”, duke nisur me atë të Melfit në jug të vendit.

Ato ishin ditët në të cilat kishte tregime për valorizimin e “charm of Made in Italy” edhe në automobil, dhe për këtë arsye Italia mendohej edhe për “automjetet elektrike të nivelit të lartë me vlerë e lartë e shtuar”, sipas një njoftimi për shtyp të Stellantis nga i njëjti korrik 2023.

Dhe më pas u fol për gjigafabrikën në Termoli…

Që do të mbërrijë ndoshta pas vitit 2026.

Por ndërkohë ajo në Douvrin, në Francë, tashmë është inauguruar. Dhe tani është radha e Italisë të ndihet e mbështetur në një cep.

Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.