Emigracioni ka rrëzuar qeverinë holandeze të drejtuar nga Mark Rutte, pas tre ditësh negociata intensive për masat që duhen marrë për kufizimin e numrit të azilkërkuesve në vendin, i cili po përjeton momente vështirësish në pritjen e refugjatëve.
Rutte, i cili ka qenë në detyrë që nga viti 2010 dhe për këtë arsye quhet “Marku i Teflonit”, ishte në mandatin e tij të katërt.
Këtë herë, megjithatë, u deshën 271 ditë për të formuar ekzekutivin e ri pas zgjedhjeve të 10 janarit 2022.
Holanda me siguri do të shkojë në zgjedhje në fillim të vjeshtës.
Koalicioni përbëhet nga Partia Popullore për Liri dhe Demokraci (VVD), anëtare e së cilës është kryeministri, liberalët e D66, Kristian Demokratët e Apelit (Cda) dhe Kalvinistët e Unionit Kristian (CU).
Dy partitë e vogla refuzuan të mbështesin propozimin e partisë konservatore të Rutte, e cila synonte të kufizonte hyrjen e fëmijëve të refugjatëve të luftës që ndodheshin tashmë në Holandë.
Zgjidhja e hipotezuar ishte që familjet të prisnin të paktën dy vjet përpara se të ishin në gjendje të ribashkoheshin dhe Unioni i Krishterë e kundërshtoi atë.
Cu-ja hodhi poshtë gjithashtu përpjekjen e ndërmjetësimit të ministrit të azilit Eric van der Burg (Vdd), i cili propozoi – raporton Politico – të vendosen kufizime për bashkimin e familjes vetëm nëse ambientet e pritjes janë në rrezik të mbipopullimit.
Çështja e emigracionit ka qenë prej muajsh në qendër të opinionit publik në vend, me tensione në qeveri.
Kërkesat për azil në Holandë ishin mbi 46 mijë në vitin 2022, me një të tretën, dhe sipas vlerësimeve të qeverisë ato do të rriten në mbi 70 mijë këtë vit, duke tejkaluar kulmin e arritur në vitin 2015.
Një emergjencë që e shtyu kryeministrin Rutte të krijojë një aleancë me kryeministren Giorgia Meloni për të reduktuar ardhjet e azilkërkuesve.
Një muaj më parë dy kryeministrat shkuan në Tunizi me presidenten e Komisionit të BE-së Ursula von der Leyen në përpjekje për të arritur një marrëveshje me presidentin Kais Saied.
Holanda është një nga vendet pranuese të lëvizjeve dytësore, fenomeni ku një refugjat që vjen në BE nuk paraqet një kërkesë për azil në vendin e hyrjes së parë siç kërkohet nga Rregullorja e Dublinit, por lëviz në mënyrë të parregullt brenda Unionit dhe bën një kërkesë në një shtet tjetër.
Kontrasti midis vendeve të hyrjes së parë dhe marrësve të lëvizjeve dytësore u tejkalua pjesërisht me marrëveshjen e 8 qershorit për dy rregullore të paktit të ri të migracionit.
Marrë dhe përshtatur nga Corriere della Sera për Albanian Post
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
