Sharone Lifschitz ka qenë në një tunel të Gazës për 188 ditë.
Që nga 7 tetori, kur një grup terroristësh të Hamasit hynë në shtëpinë e prindërve të saj 83 dhe 85-vjeçarë, në kibutin Nir Oz, dhe i tërhoqën zvarrë në Rrip, ajo është ndjerë peng, ashtu si ata.
“Nëna ime – Yocheved, e cila u bë e famshme për videon në të cilën ajo shtrëngon dorën me një rojtar burgu të Hamasit dhe i thotë Shalom, “paqe” – u lirua gjashtëmbëdhjetë ditë më vonë, por babai im është ende atje. Nuk ka asnjë sekondë që të mos mendoj për të, se si është, nëse është ende gjallë. Është ruletë ruse”.
Lifschitz-it për pak i ra të fikët kur lexoi historinë e Wall Street Journal . “Shumica e pengjeve në Gaza dyshohet se janë të vdekur ”, ishte titulli i djeshëm i gazetës së Nju Jorkut, duke raportuar zërat e zyrtarëve amerikanë. Një goditje e drejtpërdrejtë për shpresën e të gjitha familjeve izraelite që vetëm dy ditë më parë kishin pësuar një tjetër: “Ne nuk jemi në gjendje të gjurmojmë dyzet të burgosur që plotësojnë kriteret e Izraelit për negociata”, tha Hamasi.
Ruleta ruse, në fakt, është termi i saktë.
“A do të jetë babi gjallë? Mbesa e komshiut?”, vazhdon gruaja. Oded, babai, është një gazetar në pension, një aktivist paqeje. Ai e njeh mirë Gazën, sepse para Hamasit, ai shkoi atje për drekë buzë detit, me miqtë palestinezë.
“Një peng i liruar na tha se ai ishte shoku i tij i dhomës në spitalin Nasser në Khan Younis”, vazhdon Lifschitz. “Kam probleme me gjumin sepse e imagjinoj në të ftohtë: ai e urren atë. Mendoj për të në një tunel ose të rrëzuar në një cep pa batanije, nën bomba”.
Në Izrael, thotë Merav Rott, një psikologe që ka shumë pengje të liruar në mesin e pacientëve të saj, për gjashtë muaj ka qenë gjithmonë ajo mëngjes vjeshte e së shtunës, ku Hamasi përdhunoi, torturoi dhe vrau mbi 1200 njerëz dhe rrëmbeu 240.
Ai shpjegon se jeta vazhdon me veprimet e saj të pacipë të përditshme, por se “ çdo ditë është 7 tetori. Është e vërtetë për ata që presin një pjesëtar të familjes, për ata që protestojnë kundër një qeverie që bombardon pamëshirshëm njerëz të tjerë të pafajshëm, është e vërtetë në muret me postera pengjesh dhe në kibuci të rrafshuar me tokë”.
Ata që nuk vuajnë nga ankthi ndihen të dëshpëruar, “për të mos përmendur të mbijetuarit e masakrës, pothuajse të gjithë kanë çrregullim post-traumatik”, shpjegon Rott.
Më pas, ai tregon historinë e një prej pengjeve paciente të tij në Gaza, të liruar me djalin e saj. Burri është ende në Rrip.
“Ata e dinë shumë mirë frikën nga bombat e Hamasit dhe Izraelit dhe kjo e bën gjithçka më keq, sepse ata e dinë se si ndihet i burgosuri i mbetur”.
Prindërit izraelitë si dhe prindërit palestinezë janë privuar nga instrumenti i iluzionit, themelor në fëmijëri. “Fëmijët pyesin të rriturit: a do të vdisni? Në kohë paqeje përgjigjemi “Jo, mos u shqetëso”. Të vegjlit këtu, megjithatë, e dinë që njerëzit vdesin”.
Daniel Shek, zëdhënësi i forumit të familjeve të pengjeve, ka një shpresë: “Mund të jetë që Hamasi ta ketë të përshtatshme të pretendojë se nuk është në kontroll të situatës. Kjo do t’u jepte atyre më shumë fleksibilitet për negociata”.
Zëdhënësit e qeverisë së Netanyahut thonë se “shkatërrimi i Hamasit dhe lirimi i të burgosurve janë misione që plotësojnë njëri-tjetrin”.
Por, Shek kërkon që çështja e pengjeve të jetë prioritet në negociata : “Derisa të jenë të gjithë në shtëpi, ne do të luftojmë”. Duhet të mbeten 129 izraelitë në Rrip. Qeveria e Jerusalemit thotë se mes tyre mund të ketë 34 vdekje, sipas inteligjencës amerikane numri është më i lartë. Një ruletë ruse.
Marrë nga Corriere Della Sera, përshtatur për Albanian Post
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
