Në postimin e tij të fundit Dimal Basha shkroi “ nga goja ime dhe nga duart e mia nuk është shkruar asgjë që bie ndesh me vlerat e UÇK-së.” Këto fjalë duhej të tingëllonin si mbrojtje por në të vërtetë janë pranim i papërgjegjësisë.

Sepse Dimali nuk është i thjeshtë një vëzhgues, ai është bashkëautor i një punimi ku UÇK-ja përshkruhet si milici kriminale e lidhur me drogën dhe armët. Dhe të jesh koautor nuk është dekoratë që të shton emrin në kopertinë, ajo është barrë që nënkupton përgjegjësi për çdo fjali.

Nëse Dimali nuk e ka ditur çfarë përmbante teksti atëherë është i papërgjegjshëm. Nëse e ka ditur dhe e ka pranuar është i pabesë. Në të dyja rastet ai nuk ka profil për të udhëhequr institucionin që është ngritur mbi gjakun e UÇK-së. Kjo nuk është më thjesht një çështje akademike por një plagë morale dhe politike që prek vetë themelet e shtetit.

Mbrojtja e tij se nuk ka shkruar vetë nuk mjafton. Emri i tij i shtypur në faqen e parë ka dhënë legjitimitet ndërkombëtar një narrative që e poshtëron UÇK-në. Dhe asnjë fjali e shkurtër në Facebook nuk mund ta fshijë atë përgjegjësi. Sepse përgjegjësia nuk është vetëm për atë që thua me gojë, por edhe për atë që pranon të nënshkruash.

Vetëvendosja e ka vendosur Dimal Bashën në krye të Kuvendit për ta turpëruar UÇK-në më shumë se çdo propagandë serbe. Albin Kurti e di mirë se arma më e fortë kundër kujtesës së luftës nuk është as Beogradi dhe as Moska, por një bashkëautor që ka firmosur se ajo është milici e drogës dhe që sot mban vulën e shtetit të dalë nga gjaku i saj.

Por më e rënda është se PDK, partia që lindi mbi gjakun e asaj lufte, e ka votuar këtë njeri vetëm pse ai dha një premtim publik të kotë. Dhe me atë votë ajo nuk ka turpëruar vetëm vetveten, por edhe çdo dëshmor që e ka bërë të mundur ekzistencën e saj, duke e kthyer mbrojtjen e UÇK-së në monedhë pazari për pushtet.

Kur njëra e përdor UÇK-në për ta turpëruar dhe tjetra e shet për një premtim të kotë, atëherë nuk kemi më parti që mbrojnë kujtesën, por tregtarë që shesin gjakun e saj për pushtet.