Si Biden dhe inteligjenca amerikane shmangën përshkallëzimin pas raketave që ranë në Poloni

Inteligjencës ushtarake amerikane iu deshën disa orë për të rrëzuar skenarin më katastrofik: nuk ishin rusët ata që lëshuan raketën që ra në territorin polak midis 15 dhe 16 nëntorit.

Këshilltari i Sigurisë Kombëtare, Jake Sullivan, dukej se e kishte ndjerë këtë menjëherë kur mori një telefonatë që e hodhi nga shtrati në orën 3 të mëngjesit.

Çfarë akti armiqësor, çfarë “provokimi” mund të jetë një raketë e hedhur në një zonë rurale, periferike të Polonisë? Sekretari i Shtetit Antony Blinken dhe, mbi të gjitha, Joe Biden ishin dakord.

Problemi, megjithatë, ishte të qetësohej reagimi instinktiv dhe i furishëm i Volodymir Zelensky-t dhe presidentit polak Andrzej Duda. Washington-it nuk i pëlqeu ftesa urdhëruese e Zelensky-t: NATO duhet të ndërhyjë. Dhe as alarmi i menjëhershëm, i cili më vonë doli të ishte i nxituar, i dhënë nga presidenti polak Andrzej Duda. Ai mblodhi me shpejtësi këshillin e luftës dhe thirri ambasadorin rus në Varshavë, duke krijuar ankth midis bashkëqytetarëve të tij.

Udhëzimi i Biden për aleatët ka qenë i qartë që në fillim të konfliktit. Qëllimi duhet të jetë “përmbajtja” e Putin-it, pa shkaktuar një përshkallëzim të pakontrollueshëm. Përveç rastit nëse nuk ka zgjidhje tjetër. Dhe sigurisht që ky nuk ishte rasti.

Gjatë gjithë ditës, amerikanët punuan shumë për të arkivuar sa më shpejt të ishte e mundur incidentin dhe për të rifilluar me strategjinë në shumë nivele.

Nga njëra anë, Shtetet e Bashkuara do të vazhdojnë t’i furnizojnë ukrainasit me armë dhe do t’u kërkojnë partnerëve të tyre të bëjnë të njëjtën gjë. Dje, Sekretari i Mbrojtjes Lloyd Austin drejtoi takimin e shtatë, këtë herë në internet, të më shumë se 40 vendeve që po dërgojnë ndihmë ushtarake për Zelensky-n.

Biden në të njëjtën kohë, ashtu siç pritej, sapo i kërkoi Kongresit të miratonte një paketë ndihme prej 37 miliardë dollarësh. Totali i ndihmave tani rritet në 100 miliardë.

Qeveria amerikane, megjithatë, po lëviz gjithashtu në hije, duke u përpjekur të ndërtojë kushtet minimale për të hapur negociatat me Putin-in, natyrisht pa anashkaluar Zelensky-n.

Një nga lëvizjet kryesore është rritja e presionit ndaj Rusisë. Ishte një nga objektivat me të cilin delegacioni amerikan u prezantua në G20 në Bali, duke arritur riaktivizimin e dialogut me Pekinin dhe intolerancën e Indisë për paqëndrueshmërinë ekonomike të shkaktuar nga lufta e Putin-it. Dy rezultate që nuk ishin të mirëqëna.

Për më tepër, Washingtoni po intensifikon kontaktet me Moskën, duke ndjekur katër kanale: Blinken dëgjon Lavrov-in; Sullivan bisedon me homologun e tij, Nikolai Patrushev; Austin korrespondon me ministrin rus të mbrojtjes Sergei Shoigu dhe, më në fund, drejtori i CIA-s, William Burns, të hënën më 14 nëntor pati takim me numrin një të shërbimeve sekrete të Moskës, Sergei Naryshkin.

Për çfarë po flasin? Një burim i Departamentit të Shtetit shpjegoi, gjatë një pushimi nga G20, se janë dy çështje në diskutim: kontrolli i armëve atomike dhe shkëmbimi i të burgosurve, për të rikthyer në SHBA yllin e basketbollit të femrave Brittney Griner dhe biznesmenin Paul Whelan.

Megjithatë, logjika sugjeron një tjetër këndvështrim.  Nuk vihen në lojë figurat më të rëndësishme të administratës për të organizuar një shkëmbim të burgosurish. Ka më shumë gjasa që Biden të dëshirojë të kuptojë nëse rusët po kërkojnë një mundësi për një rrugëdalje.

John Kirby, drejtor i komunikimeve strategjike në Shtëpinë e Bardhë, tha në një intervistë për “Corriere della Sera” se përderisa rusët bombardojnë qytetet, duke goditur civilët, nuk ka kushte për negociata.

Por Departamenti i Shtetit thekson se dimri mund të shkaktojë një “armëpushim” fiziologjik.

E rëndësishme është që perëndimorët nuk po i nxisin tensionet. Për këtë Putin-i del dhe tepron.