Për t’u përballur me Putinin, Biden duhet të studiojë krizën e raketave kubane

Ndërsa presidenti rus, Vladimir Putin, po përpiqet të shpëtojë pushtimin e tij të dështuar të Ukrainës, ka një shans të vogël por në rritje që ai të përdorë armë bërthamore.

Historianët do të pyesin veten se si kjo luftë u kthye drejt një çmendurie të tillë, por tani është pjesë e pashmangshme e peizazhit.

“Në rast të një kërcënimi për integritetin territorial të vendit tonë, ne me siguri do të përdorim të gjitha sistemet e armëve që kemi në dispozicion. Ky nuk është një blof”, tha Putin në një fjalim të transmetuar të mërkurën në mëngjes.

Ombrella e tij bërthamore duket se përfshin territorin ukrainas që Rusia ka kapur ose planifikon ta aneksojë.

Si duhet t’i përgjigjen presidenti Biden dhe liderët e tjerë botërorë ndaj këtij shantazhi të egër?

Përgjigja nuk mund të jetë kapitullimi.

Kjo do të dëmtonte të ardhmen globale aq tmerrësisht sa kjo luftë e ka dëmtuar tashmë Ukrainën.

Udhëheqësit duhet të mendojnë tani me të njëjtin kombinim të ashpërsisë dhe krijimtarisë që tregoi Presidenti John F. Kennedy gjatë krizës së raketave kubane në 1962.

Sepse kjo është e vetmja paralele në pjesën më të madhe të jetës sonë.

Kennedy kurrë nuk u lëkund në kërkesën e tij që raketat sovjetike të hiqen nga Kuba.

Le të fillojmë me nevojën për vendosmëri nga Perëndimi. Rezultati në Ukrainë do të vendosë rregullat për shekullin e XXI-të.

Nëse zhvatja e Putin-it ka sukses, Kina me siguri do ta shohë atë si një precedent për Tajvanin.

Nëse udhëheqësit kinezë shohin se Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj mund të mbyten nga një kërcënim bërthamor, ata do të veprojnë me guxim më të madh.

Ky është rreziku i fshehur i kësaj lufte “të vogël” në Ukrainë: ajo mund të krijojë skenën për një luftë të madhe me Kinën.

Pentagoni padyshim i ka paraqitur Bidenit një menu opsionesh se si të përgjigjet nëse Putini, le të themi, përdor një armë bërthamore taktike për të bllokuar përparimet e mëtejshme të Ukrainës drejt Krimesë dhe rajonit të Donbasit.

Biden në një intervistë të transmetuar të dielën e paralajmëroi Putin-in kundër përdorimit të armëve bërthamore, duke thënë: Mos, mos, mos.

Komenti i Biden ishte më shumë lutje sesa kërcënim.

Dhe ishte në përputhje me sinjalet e tij të përsëritura se ai dëshiron të shmangë çdo konflikt të drejtpërdrejtë SHBA-Rusi.

Tani që Putin ka kërcënuar drejtpërdrejt përdorimin e armëve bërthamore, Biden duhet të sinjalizojë më qartë se kostoja do të ishte shkatërruese për forcat ruse që pushtojnë Ukrainën dhe për vetë Rusinë.

Le të mendojmë tani se si Biden-i mund të imitojë qartësinë dhe finesën diplomatike të JFK.

Një fillim i mirë, gjithmonë, është duke kuptuar kundërshtarin tuaj.

Putin-i është një ngacmues, por ajo që e bën atë vërtet të rrezikshëm është se ai ka thurur një narrativë të viktimizimit të Rusisë që e bën atë ta shohë konfliktin e Ukrainës pothuajse si një luftë të shenjtë.

Ai pohoi të mërkurën se qëllimi i Perëndimit në Ukrainë “është të dobësojë, të ndajë dhe përfundimisht të shkatërrojë vendin tonë”.

Kjo mund të tingëllojë e çmendur, por Putin-i e beson qartë.

Pra, një mesazh që Biden duhet t’i dërgojë Putin-it dhe popullit rus, është se Perëndimi nuk kërkon dominim.

Skicimi i një rruge drejt stabilitetit të ndërsjellë të pasluftës nëse Rusia ndalon agresionin e saj do të ishte një fillim.

Zgjidhja e Kenedit në krizën e raketave kubane ishte t’i përgjigjej një mesazhi të liderit sovjetik Nikita Hrushovit që ofronte një rrugë drejt de-përshkallëzimit, në vend të mesazheve më luftarake.

A ka një të ngjashme jashtë devijimit me Ukrainën? Dyshoj.

Por u befasova që Putin në fjalimin e tij të së mërkurës përsëriti të njëjtin pretendim që bëri në një konferencë shtypi javën e kaluar në Uzbekistan – se Rusia ishte përgatitur për një “zgjidhje paqësore” në negociatat e ndërmjetësuara nga Turqia në Stamboll në fund të marsit, por që Ukraina dhe Perëndimi ishin penguar.

Mirë, kjo është letra për t’u përgjigjur.

Biden dhe Putin janë një studim në kontrast.

Njëri është një politikan i zgjedhur në moshë, tjetri është një diktator shumë i fuqishëm, i pazgjedhur.

Dikush ka mbështetje në shtëpi për politikën e tij në Ukrainë, tjetri sulmohet gjithnjë e më shumë në Moskë, njëri ka një administratë të unifikuar presidenciale.

Është e qartë, pavarësisht nga ndryshimet në moshë dhe agresivitet, dora e Bidenit është dora më e fortë.

Ukraina, për momentin, nuk tregon interes për llojin e procesit diplomatik që Biden ka thënë se është i nevojshëm për t’i dhënë fund luftës.

Ukrainasit duan të shtyjnë avantazhin e tyre kundër rusëve që tërhiqen, duke rifituar sa më shumë territor që të jetë e mundur para dimrit.