Emetimi i obligacioneve të përhershme do të tregonte se Sunak është serioz

Pas performancës katastrofike financiare të Liz Truss, detyra e parë e pasuesit të saj është të sigurojë tregjet se është profesionist.

Rishi Sunak duhet të pranojë shqetësimet e tregut për shpenzimet e deficitit.

Por ai duhet të jetë i kujdesshëm që të mos imponojë shumë masa shtrënguese, të cilat mund të shkaktojnë një krizë financiare të plotë në një vend që po përballet me shumë probleme.

Mungesa e strehimit të përballueshëm dhe kriza e afërt e pensioneve po e shtrëngojnë Mbretërinë e Bashkuar.

Dhe për t’u marrë me këto probleme ai ka në dispozicion një mjet të dobishëm: emetimin e obligacioneve të përhershme.

Nganjëherë të quajtura “bono lufte”, obligacionet e përhershme kanë një histori të gjatë në MB. Ato u emetuan për herë të parë në vitin 1752 dhe më vonë u përdorën për të konsoliduar borxhin e akumuluar gjatë Luftërave Napoleonike.

Këto luftëra zbehen në krahasim me shqetësimin global të sjellë nga pandemia.

Lëshimi i “covid consoles” për të ndihmuar në përballimin e pasojave të një fatkeqësie duket jashtëzakonisht i arsyeshëm.

Avantazhi kryesor i obligacioneve të përhershme është se principali nuk duhet të shlyhet kurrë, vetëm fatura duhet të paguhet derisa obligacionet janë të papaguara.

Mjedisi aktual i normave të interesit mund të mos duket koha më e mirë për emetimin e obligacioneve të përhershme, sepse fatura do të ishte mjaft e lartë.

Por kjo nuk ka rëndësi.

Obligacionet mund të blihen dhe të zëvendësohen me një obligacion tjetër të përhershëm me një faturë më të ulët.

Për t’i dhënë rrugëzgjidhje krizës serioze financiare të tanishme, obligacionet e përhershme janë mjet ideal.

Mospagimi i principalit ofron një avantazh të jashtëzakonshëm që zvogëlon koston e përkohshme të një fature të lartë. Po ashtu mund të ndihmojë në zgjidhjen e krizës së strehimit dhe pensioneve.

Në MB, fondet e pensioneve nuk dinë se çfarë të presin nga Banka e Anglisë, ndërsa normat e interesit janë rritur dhe banka i ka hedhur poshtë aktivet e akumuluara.

Banka e Anglisë po rrit njëkohësisht kostot e saj të financimit dhe po ul çmimet e arrave. Në kombinim, këto do të gjenerojnë humbje të mëdha për bankën.

Nëse ajo do të mbrohej nga politika, mund të injoronte këto humbje të kontabilitetit. Megjithatë këto janë kohë të vështira.

Banka e Anglisë nuk mund të injorojë politikën kur vendos politikën monetare, duke e bërë më të vështirë për fondet e pensioneve menaxhimin e portofoleve të tyre.

Thesari mund të lehtësojë situatën duke zëvendësuar bonot afatgjata të banës me obligacione afatshkurtra.

Kjo do të zbuste mospërputhjen e maturimit të bankës, do të zvogëlonte ekspozimin e saj ndaj humbjeve dhe do të lehtësonte kufizimet politike që e bëjnë të vështirë parashikimin e lëvizjeve të bankës qendrore.

Sakaq, do të ishte lehtësim për fondet e pensioneve.

Po ashtu do të shkurtonte maturimin e borxhit të Thesarit.

Ndërsa Thesari mund ta kompensojë këtë duke emetuar obligacione të përhershme, të cilat do të kishin përfitimin shtesë të krijimit të një standardi të vetëm likuiditeti për të ankoruar fundin e tregut të praruar.

Duke emetuar obligacione të përhershme nga Thesari, Sunak do të tregonte se është serioz dhe kështu do të gëzojë mbështetjen e tregjeve financiare.

Megjithatë, ekziston një rrezik real që qeveria Sunak mund të marrë një qasje më konservatore.

Riemërimi i Suella Braverman si ministre e Brendshme është shqetësues. Kufizimi i imigracionit do të rrisë kostot e pagave dhe do të rrisë inflacionin.

Nëse kjo është rruga që zgjedh Sunak, optimizmi mbizotërues në tregjet financiare nuk do të justifikohet.

Marrë nga “Financial Times”, përshtatur për “Albanian Post”.