Dinjiteti i Izraelit do të dëmtohet, Hamasi do të kurorëzohet fitues, por lufta do të përfundojë

Kushtet e marrëveshjes me Hamasin po paraqiten nga Izraeli si një “çmim i dhimbshëm”.

Ai bazohet në supozimin se çdo gjë që është e mirë për Hamasin duhet të jetë e keqe për Izraelin dhe çdo gjë që është e keqe për palestinezët është e mirë për ne: një lojë me shumën totale zero.

Izraeli e ka bindur veten se nuk duhet të nënshkruajë një marrëveshje që do të përfitonte nga Hamasi në asnjë mënyrë; ai mund të jetë vetëm i dëmshëm për Izraelin dhe mund të kërkojë vetëm një çmim të dhimbshëm.

Ne nuk duhet t’i pranojmë këto supozime. Ka elemente të marrëveshjes që janë të mira për Izraelin dhe Hamasin.

“Çmimi” nuk është gjithmonë një çmim.

Nuk është gjithmonë aq e dhimbshme sa duan që ne të besojmë.

Lirimi i të burgosurve palestinezë të sigurisë dhe ndërprerja e luftimeve do të jenë në dobi të Hamasit.

Ndoshta do të përfitojë edhe Izraelin.

Në çdo rast, alternativa do të jetë shumë më e keqe për Izraelin.

Hamasi nuk do t’i lirojë pengjet e tij pa kushte, ashtu si Izraeli nuk i liron të burgosurit e tij pa marrë diçka në këmbim, dhe ai ka mijëra të tillë tani.

Izraeli u mësoi palestinezëve se ata mund të fitojnë lirimin e parakohshëm të të burgosurve të tyre të mbajtur nga Izraeli vetëm duke i shkëmbyer ata me pengje.

Meqë ra fjala, të dyja palët kanë pengje: shumë nga të burgosurit palestinezë u morën nga shtretërit e tyre dhe nuk kanë dalë kurrë në gjyq.

Burgjet izraelite po shpërthejnë nga të burgosurit e sigurisë, të cilët, ndryshe nga mënyra se si paraqiten në propagandën mediatike, nuk janë të gjithë “terroristë me gjak në duar”.

Mes tyre janë të shumtë të burgosurit politikë të një regjimi që ndalon palestinezët nga çdo lloj veprimtarie organizative.

Shumë të tjerë janë dënuar për vepra të parëndësishme dhe janë dënuar me dënime drakoniane.

Nëse ka më nevojë për të provuar ekzistencën e aparteidit izraelit, janë sistemet e veçanta të gjykatave për hebrenjtë dhe palestinezët.

Në burgjet izraelite ka edhe vrasës të neveritshëm palestinezë.

Por shumë prej tyre kanë shërbyer kohën e tyre dhe meritojnë që një ditë të lihen të lirë, ashtu si të dënuarit e tjerë hebrenj.

Lirimi i veteranëve të moshuar të luftës së armatosur palestineze nuk do t’i bëjë asnjë dëm Izraelit.

Madje ka nga ata, lirimi i të cilëve do të jetë në dobi të Izraelit, në radhë të parë Marwan Barghouti, por jo vetëm ai.

Nëse Izraeli është seriozisht i interesuar të gjejë një partner për të ndryshuar realitetin e luftërave të pafundme, ai mund të gjendet pas hekurave izraelite.

Brezi i ardhshëm i udhëheqësve palestinezë po mbahet në burgjet izraelite, nga Megiddo në Nafha.

Luftërat çlirimtare gjatë historisë, përfshirë atë të popullit hebre, sollën udhëheqës të guximshëm që dolën nga burgjet e pushtuesve të tyre.

Do të ketë familje hebreje të pikëlluara që humbën të dashurit e tyre vite më parë dhe nuk duan t’i shohin vrasësit të lirohen.

Kjo është e kuptueshme, por ata sigurisht nuk mund të lejohen të diktojnë atë që është në interesin më të mirë të Izraelit.

Veprimi më i mençur që Izraeli duhet të kishte ndërmarrë shumë kohë më parë ishte lirimi vullnetar i të burgosurve të sigurisë si një gjest dhe jo thjesht si një lëshim në negociatat.

Por nuk ka asnjë shans që kjo të ndodhë – është shumë e zgjuar.

Lirimi i 1 mijë e 500 të burgosurve, siç kërkon Hamasi, nuk është as fatkeqësi dhe as e dhimbshme.

Do t’i sjellë pengjet në shtëpi.

Fatkeqësia dhe dhimbja do të rezultojnë vetëm nëse nuk shpëtohen.

As nuk do të ishte një fatkeqësi apo e dhimbshme t’i jepej fund kësaj lufte të mallkuar, gjatë së cilës Izraeli humbi humanizmin e tij pa arritur qëllimet e tij nga vrasja dhe shkatërrimi pa dallim, të ngjashme me të cilat janë parë vetëm në luftërat më brutale.

Vërtet do të dëmtohet dinjiteti i Izraelit, Hamasi do të kurorëzohet si fitues i luftës – një fitues i dyshimtë, por megjithatë fitues (përveç që e kishte kurorëzuar veten të tillë më 7 tetor).

Edhe nëse do të arrihej “fitorja totale” e Benjamin Netanyahu, e cila, natyrisht, nuk do të ndodhë kurrë, Hamasi e ka fituar luftën.

Prandaj, është më mirë t’i jepet fund.

Duhet të lëmë mënjanë klishetë dhe sloganet e lodhura që izraelitët janë ushqyer dhe të shqyrtojmë me qetësi pyetjet e rëndësishme: A është marrëveshja vërtet kaq e keqe?

Në çfarë mënyre? A ka ndonjë më të mirë?