Pse është “problem moral” komunikata e policisë? – nëse e kanë shkru vet kuptohet, jena në epokën e Dejonave. Sepse, e narrativizon ngjarjen nga perspektiva e policisë, tu e kriju që në rreshtin e parë ni atmosferë justifikuese për veprimet e policëve. Demonizon viktimën duke e theksu që në hyrje “sjellje agresive”, “rrezikim”, “tentim sulmi”, dhe në fund: “substancë e bardhë e dyshuar si narkotik”.

Nuk ka asni shejë empatie njerëzore që ni qytetar ka vdekë në kontakt me Policinë e Shtetit. Nuk fillon me ni kërkim falje, as me keqardhje të thjeshtë për humbjen e jetës, gjë që është standard moral dhe etik në komunikimin institucional kur dikush vdes “në kontakt me shtetin”.

Është dashtë ni hyrje e ndershme dhe “moralisht korrekte”. Për shembull: “Policia e Kosovës shpreh keqardhje të thellë për vdekjen e ni qytetari në kontakt me zyrtarët tanë policorë në Lipjan. Jemi duke hetu me urgjencë dhe transparencë të plotë rrethanat e këtij rasti tragjik, në bashkëpunim me Prokurorinë dhe Inspektoratin Policor.”

Pas kësaj mund të vijë spjegimi i rrjedhës së ngjarjes sipas raportimeve të para.

Përdorimi i frazës “substancë e bardhë e dyshuar si narkotik” kur njeri ka vdekë, është taktikë klasike për me kriju dyshim ndaj karakterit të viktimës, që në psikologji njihet si “vrasja e karakterit” post-mortem – manipulim perceptiv.

Kjo ‘menyrë komunikimi’ përdoret shpesh prej “forcave të rendit” në vende me demokraci të ligsht, për me shmangë fajin institucional. Asni institucion serioz nuk përmend “substancë të dyshuar” në ni komunikatë për vdekje, pa rezultat të analizës toksikologjike dhe pa lidhje të provume shkak-pasojë me sjelljen apo vdekjen.

Diskursi i mbrojtjes së autoritetit në vend të jetës është amoraliteti monumental, nuk guxon me u përdor asni “mburojë morale”.

Fjalitë e tipit “rezistencë aktive”, “vërsulje ndaj zyrtarëve”, “policia e detyruar të përdorë sprej”, krijojnë ni rrëfim të balancum për me arsyetu veprimin, por mungon ni balancim etik për vdekjen e ndodhun. Kërkun nuk thuhet: “Policia po heton nëse përdorimi i forcës ishte i drejtë apo i teprum”, gjë që do t’kallxonte hapje për përgjegjësi të mundshme.

Tentimi i shmangies së përgjegjësisë me “gjuhë juridike sterile” nuk do duhej m’u kalu. Fakti që thuhet “është iniciuar hetim penal” e pastaj “epilogu do të merret pas përfundimit të hetimeve”, është zhargon që mban institucionin larg përgjegjësisë.

Zhargon që shtyn përgjegjësinë në të ardhmen, përmes gjuhës pasive që fsheh subjektin.