Më pranë një trajtimi për Alzheimerin?!

Mijëra studiues nga e gjithë bota do të zbresin në San Francisko për takimin vjetor të provave klinike mbi sëmundjen e Alzheimerit.

Konferenca është një shtyllë e kalendarit të kërkimit, ku përparimi i fundit në kërkimin për trajtimet e Alzheimerit bëhen publike për herë të parë.

Takimi i këtij viti pritet të jetë një ngjarje historike.

Pas më shumë se një shekulli kërkimesh, shkencëtarët presin të dëgjojnë detaje të trajtimit të parë që mund të ndryshojnë në mënyrë të qartë rrjedhën.

Deri më tani asgjë nuk ka ndryshuar.

Duke qenë se Alzheimeri renditet si vrasësi numër 1 në Mbretëri të Bashkuar dhe vrasësi i shtatë më i madh në mbarë botën, momenti është historik.

Optimizmi vjen nga një deklaratë e lëshuar në shtator nga Eisai, një firmë farmaceutike japoneze dhe Biogen, një bioteknologji amerikane.

Dha rezultate të nivelit të lartë nga një provë e madhe klinike e një trajtimi antitrupash, i dhënë për gati dy mijë njerëz me sëmundjen e Alzheimerit.

Terapia ngadalësoi rënien njohëse, duke rritur shpresat se një ilaç mund të frenojë sëmundjen dhe të sigurojë “një ndikim klinik domethënës në njohje dhe funksion”.

Kështu, më 29 nëntor studiuesit që drejtojnë provën, të quajtur Clarity AD, do të paraqesin rezultatet e tyre në takimin e San Franciskos.

Tanimë debati është ndezur.

Ilaçet kundër antitrupave janë aq të kushtueshme saqë janë përtej mundësive të shumë vendeve.

Vetë Lecanemab nuk është i lehtë për t’u administruar, ndryshe nga pilulat dhe kapsulat: pacientëve u kërkohet të shkojnë në klinikë për një infuzion intravenoz dy herë në muaj.

Sakaq, efektet anësore kërkojnë monitorim të gjerë: pacientët në provë kishin skanime të rregullta për ënjtje të trurit dhe hemorragji, një shërbim që shumë spitale nuk mund ta ofrojnë në shkallë.

Po ashtu Lecanemab mund të mos funksionojë shumë mirë.

Nga të dhënat e publikuara deri më tani, është e paqartë se çfarë ndryshimi mund të sjellë në barrën shkatërruese të shkaktuar nga Alzheimer.

Disa mjekë paralajmërojnë se përfitimet e ilaçit duken aq të vogla, saqë pacientët mund të mos i vënë re. Por të tjerët kundërshtojnë se çdo efekt në Alzheimer meriton të festohet.

Studiuesit e krahasojnë situatën me krizën e HIV-it në vitet 1980. Ilaçi i parë anti-HIV ishte larg idealit, por hapi rrugën për terapitë shumë efektive që përdoren sot.

Alzheimeri përbën më shumë se 60 për qind të 55 milionë rasteve në mbarë botën.

Gjendja i kushton Mbretërisë së Bashkuar 25 miliardë paund në vit, një shifër që është gati të dyfishohet në 47 miliardë paund deri në vitin 2050.

Shenjat më të zakonshme të hershme janë problemet e kujtesës, por teksa sëmundja përparon, njerëzit mund ta gjejnë veten të humbur në vende të njohura, duke pasur probleme me vendimet, duke luftuar me detyra të thjeshta, duke përjetuar luhatje humori dhe ndryshime në personalitet.

Kjo vjen nga shkatërrimi i pamëshirshëm i neuroneve, qelizat që transportojnë informacionin rreth trurit.

Efekti shkon shumë përtej tkurrjes normale të trurit të lidhur me moshën: me vdekje, truri i një pacienti mund të peshojë 140 gram më pak se përpara se të fillonte sëmundja.

Se çfarë i vret qelizat e trurit është ende në diskutim.

Përpjekjet për të zhvilluar ilaçet janë fokusuar në masë të madhe në amiloid.

Disa synojnë të bllokojnë enzimat e përfshira në prodhimin e amiloidit jonormal, ndërsa të tjerët, si Lecanemab, janë antitrupa të krijuar për ta pastruar atë nga truri.

Një ide që fiton terren në kërkimin e Alzheimerit është se ilaçet do të duhet të heqin shpejt amiloidin për të pasur ndonjë shpresë për të treguar një përfitim klinik.

Logjika është paraqitur në një punim të vitit 2022 nga De Strooper dhe Eric Karran në AbbVie, një firmë biofarmaceutike amerikane.

Ata argumentojnë se do të duhet kohë që efektet e heqjes së amiloidit të shfaqen në testet e të menduarit dhe të kujtesës.

Nëse një ilaç nuk e zvogëlon amiloidin mjaftueshëm, ose kërkon vite për ta bërë atë, ndoshta nuk do të ndihmojë, të paktën jo në kornizën kohore të shumicës së provave klinike.

Shpresa e vërtetë mund të qëndrojë edhe në qasje krejtësisht të ndryshme. Antitrupat mund të ndihmojnë disa pacientë me Alzheimer, por për të pasur një efekt të madh në sëmundje, nevojitet një kombinim i barnave që godasin procese të ndryshme biologjike.

Një ide është administrimi i vaksinave që nxisin sistemin imunitar të pacientit të prodhojë antitrupa për të pastruar amiloidin.

Një linjë tjetër është rritja e një kompleksi të quajtur BDNF, i cili gjithashtu mund të ringjallë qelizat dhe t’i ndihmojë ata të ndërtojnë lidhje të reja.

Marrë nga “The Guardian”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.