Kush është Robert Fico, kryeministri i Sllovakisë i plagosur nga një sulm

Robert Fico, kryeministri i Sllovakisë, u godit nga disa të shtëna me armë zjarri në një sulm që ndodhi të mërkurën më 15 maj.

Fico qëndron në anën e Viktor Orbanit, liderit më përçarës evropian,

Tani, në momentin e dobësisë maksimale, ndërsa ai po lufton mes jetës dhe vdekjes, kush e di nëse historia e tij do të jetë në gjendje të shkaktojë një rënie të tensionit midis fronteve kundërshtare – pro-ruse dhe pro-perëndimore, populiste dhe progresive – të cilat shkon përtej deklaratave të duhura të dënimit të dhunës dhe klimës së urrejtjes.

Shëmbëlltyra politike e Ficos ka pasur disa kthesa.

Pesë vjet më parë ai dukej si një njeri që i kishte mbaruar karriera politike. Pas vrasjes së gazetarit investigativ Ján Kuciak dhe të dashurës së tij, mijëra njerëz dolën në rrugë për të demonstruar kundër korrupsionit të shfrenuar në qeverinë e tij, duke e detyruar atë të japë dorëheqjen.

Ai dukej i mbaruar, partia e tij më pas u nda dhe, pasi rrëshqiti në nivelet më të ulëta, nuk arriti të fitonte zgjedhjet e 2020, për herë të parë që nga viti 2006.

Në vend të kësaj, Robert Fico u rikthye dhe shtatorin e kaluar ai fitoi sfidën për mandatin e tij të katërt me tonet haptazi pro-ruse dhe ksenofobike.

Që atëherë ka qeverisur një koalicion populistësh të majtë dhe ultranacionalistësh .
Si një pro-evropian, vitet e fundit ai është treguar kundër dërgimit të armëve në Ukrainë dhe hyrjes së saj në NATO.

Është historia e politikanit më me ndikim dhe më kontrovers në historinë moderne të Sllovakisë: ai u bë deputet në moshën njëzet e tetë vjeçare në vitin 1992, në radhët e partisë së majtë të lindur nga hiri i partisë komuniste.

“Në realitet, tashmë që në kohën e protestave për Kuciak, vendi u nda në dy grupe të mëdha: ata që besojnë në demokracinë liberale, lirinë dhe institucionet demokratike dolën në rrugë për të kërkuar një klasë të re politike, ndërsa tifozët mbetën. në shtëpinë e të fortit dhe ishin ata që Kuciakun e konsideronin vetëm një dështim të sistemit, një problem personal për Fico-n dhe jo për vendin”, thotë për Corriere della Sera, Peter Bárdy, drejtor i Aktuality dhe autor i “Fico – I fiksuar pas pushtetit”.

Atëherë themeluesi i SMER, një parti socialdemokrate që aderon në grupin S&D në Bruksel (duke turpëruar socialistët e Evropës), ai u zgjodh kryeministër tre herë në 2006, 2012 dhe 2016. Mandati i fundit u ndërpre nën presionin e rrugëve dhe gjyqtarët.

Arsyet e rilindjes së tij janë pjesë e shëmbëlltyrës së tij të guximshme politike: nga një komunist i epokës sovjetike te populisti i sotëm që kërkon aleanca në të djathtën ekstreme.

Arsyet e rilindjes së tij janë pjesë e shëmbëlltyrës së tij të guximshme politike: nga një komunist i epokës sovjetike te populisti i sotëm që kërkon aleanca në të djathtën ekstreme.

“Në realitet, Fico nuk ka ndryshuar kurrë, ai ka qenë gjithmonë një njeri pragmatik, cinik, i etur për pushtet”, thotë sërish Bárdy

“Ai është një njeri me një mijë fytyra, një për çdo rast. Në të kaluarën ai u tregua pro-evropian dhe më pas kundër Evropës. Pas pushtimit të Krimesë, në vitin 2014, për shembull, ministri i tij i Jashtëm votoi në Bruksel në favor të sanksioneve kundër Rusisë, ndërsa në Sllovaki përsëriti se sanksionet nuk funksionojnë. Ai ka qenë me dy fytyra gjatë gjithë karrierës së tij. Ishte strategjia e tij cinike për të qëndruar në pushtet”.

Tani Fico po bëhet edhe më i rrezikshëm sepse nuk ka më nevojë të shfaqet i pranueshëm në sytë e Perëndimit, bien dakord disa vëzhgues. Kjo është arsyeja pse ai ka theksuar tonet e tij agresive dhe despotike.

“Pas vrasjes së Kuciak, e kishte të qartë se votuesit e tij nuk janë liberalët, socialdemokratët, por antisistemi i zemëruar dhe i frustruar, dhe tani është bërë një Orbán i vogël në qeveri”.

Muajin e kaluar reforma e tij për radion dhe televizionin publik bëri bujë, e kundërshtuar gjithashtu nga Reporterët pa Kufij si një përpjekje për të mbyllur gojën medias publike.

Nën presionin e Brukselit dhe protestave, qeveria e tij u detyrua të tërhiqej nga propozimet e saj të diskutueshme për të reformuar kodin penal.

Marrë nga Corriere Della Sera, përshtatur për Albanian Post