Kremlini kërkon ta minojë ndikimin e Navalny-t edhe pas vdekjes

Kur Aleksei Navalny ishte ende gjallë, Kremlini u përpoq ta portretizonte atë si një figurë të parëndësishme, të padenjë për vëmendje.

Kjo, paçka se autoritetet ruse e shanin dhe e sulmonin me një ligësi që sugjeronte të kundërtën.

Tani që ai ka ndërruar jetë, duket se pak ka ndryshuar.

Presidenti rus Vladimir Putin nuk ka thënë asnjë fjalë në publik për të.

Televizioni shtetëror rus ka qenë pothuajse po aq i heshtur. Mbulimi është kufizuar në një deklaratë të shkurtër nga autoritetet e burgut ditën e vdekjes së Navalny-t, plus disa komente kalimtare televizive nga propagandistët shtetërorë për të shmangur fajin dhe për të njollosur gruan e tij, Yulia Navalnaya.

Të premten, teksa mijëra njerëz u mblodhën në kryeqytetin rus për funeralin, duke brohoritur emrin e tij, Moska zyrtare veproi sikur përkujtimi të ishte një ngjarje e kotë.

Lajmet shtetërore e injoruan fare.

Kur u pyet atë mëngjes nëse Kremlini mund ta komentonte Navalny-n si një figurë politike, zëdhënësi i Putin-it u përgjigj: “Nuk është e mundur”.

Sam Greene, profesor i politikës ruse në King’s College në Londër, ka thënë se “një pjesë e qasjes nga Kremlini ishte që të mos i jepte atij më shumë oksigjen sesa ishte absolutisht e nevojshme, ose nëse ishte e mundur të mos i jepte fare”.

Prej vitesh, Putin-i ka refuzuar të thotë emrin e Navalny-t.

Autoritetet e ndaluan atë të kandidonte për president në zgjedhjet e vitit 2018 dhe e penguan atë të angazhohej në politikën demokratike të stilit perëndimor të shitjes me pakicë që donte të shihte në Rusi.

Një turmë njerëzish u mblodh pranë një kishe të vogël, ku u mbajt ceremonia mortore.

Greg Yudin, një sociolog rus, i cili tani është studiues në Universitetin Princeton, e ka quajtur strategjinë e Kremlinit si një “mosveprim strategjik”.

Sipas tij – duke e larguar Navalny-n nga jeta publike zyrtare – Kremlini sinjalizoi se ai nuk ishte një politikan alternativ legjitim, por një ekstremist, një terrorist ose një armik i shtetit, që vepron jashtë kufijve të politikës së orkestruar të vendit.

“Mënyra se si ata krijojnë një perceptim të politikës në Rusi është se çdo gjë që mungon në diskursin zyrtar është e parëndësishme, sepse nuk ka asnjë shans të materializohet”, ka shtuar Yudin.

“Nëse nuk flitet për ty në TV, nuk ekziston”.

Por edhe pa fuqinë e televizionit, Navalny arriti të bënte emër në Rusi duke përdorur internetin – dhe kjo vazhdoi të ishte mënyra se si miliona rusë ndoqën lajmet për vdekjen dhe funeralin e tij.

Prezenca në internet e tij minoi sugjerimet e Kremlinit në lidhje me parëndësinë e tij.

Në vitin 2021, ai mblodhi më shumë se 100 milionë shikues për ekspozimin e tij të një pallati sekret të ndërtuar për Putin-in në Detin e Zi, duke lënë pak dyshime për fuqinë latente të liderit të opozitës.

Navalny ruajti staturën e tij si fytyra e opozitës edhe nga burgu, duke komunikuar përmes mesazheve të shkruara që ekipi i tij publikonte si postime në mediat sociale dhe përmes fjalimeve në sallën e gjyqit që ekipi i tij i ktheu në video në YouTube.

Në një sondazh nga Qendra e pavarur Levada të publikuar të premten, 21 për qind e rusëve thanë se nuk kishin dëgjuar për vdekjen e Navalny-t dhe 54 për qind thanë se kishin dëgjuar diçka, por vetëm në terma të paqartë.

Më vete, trollet online të lidhur me Kremlinin dolën në veprim për të përforcuar kritikat ndaj Navalnaya-s pasi ajo njoftoi se do të ndjekë rrugën e burrit të saj.

Hulumtimi nga Antibot4Navalny, një grup vullnetarësh anonimë që monitorojnë aktivitetin e trolleve rusë, dhe nga organizata jofitimprurëse Reset me bazë në Londër, e cila fokusohet në demokracinë dhe teknologjinë, përshkroi një fushatë të koordinuar për ta njollosur atë në internet.

Kjo qasje nga autoritetet ruse vazhdoi edhe gjatë funeralit të Navalny-t të premten.

Televizioni shtetëror thuajse tërësisht e injoroi ngjarjen, ndërsa mediat online miqësore të Kremlinit dhe llogaritë e mediave sociale u angazhuan në mesazhe që synonin audiencën rusisht-folëse.

Marrë nga “New York Times”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.